Theme Kara
in work Pan niewart sługi

„I wziął tylko pięćdziesiąt”. „Wieleż miał wziąść?” „Trzysta.

Tak to z dobrego pana zły sługa korzysta”.

„A za cóż te pięćdziesiąt?” „Psa trącił”. „Cóż z tego?”

„Ale psa–faworyta jegomościnego”.

„Prawda, wielki kryminał, ale i plag wiele”.

„To łaska, że pięćdziesiąt”. „I nieprzyjaciele

Taką łaskę wyświadczą”. „On najlepszy z panów,

On sto plag nigdy nie dał”. „Mów lepiej z tyranów,

Co dom czynią katownią, a na płacz nieczuli,

Z wnętrzności się człowieczych ku sługom wyzuli.

„I wziął tylko pięćdziesiąt”. „Wieleż miał wziąść?” „Trzysta.

Tak to z dobrego pana zły sługa korzysta”.

„A za cóż te pięćdziesiąt?” „Psa trącił”. „Cóż z tego?”

„Ale psa–faworyta jegomościnego”.

„Prawda, wielki kryminał, ale i plag wiele”.

„To łaska, że pięćdziesiąt”. „I nieprzyjaciele

Taką łaskę wyświadczą”. „On najlepszy z panów,

On sto plag nigdy nie dał”. „Mów lepiej z tyranów,

Co dom czynią katownią, a na płacz nieczuli,

Z wnętrzności się człowieczych ku sługom wyzuli.

Ale Maciej nieludzki — to satyra karze.

Nie dba ona, kto w jakiej zostaje maszkarze,

Odrzuca czczą wielmożność, a gdy z chłostą czeka,

Nie szlachcica, nie chłopa ściga, lecz człowieka.

Ale Maciej nieludzki — to satyra karze.

Nie dba ona, kto w jakiej zostaje maszkarze,

Odrzuca czczą wielmożność, a gdy z chłostą czeka,

Nie szlachcica, nie chłopa ściga, lecz człowieka.

Śpi jegomość w południe, choć pracy nie użył,

Nie śpi Marcin, noc całą i oka nie zmrużył.

Wolno panom i nadto, zbytek im nie wadzi,

Choć mało, nie godzi się ubogiej czeladzi.

Obudził się jegomość. Marcin, co czuł pilnie,

Krząta się, chce, jak może, dogodzić usilnie,

Nadaremne starania! Któż panom dogodzi?

Jak legł, tak wstał niekontent jegomość dobrodziej,

Wszystko mu nie do gustu; noc na kartach strawił,

Wszystko źle; zgrał się wczoraj, klejnoty zastawił.

Przyszedł kupiec z regestrem, termin przypomina,

Trzeba oddać, a nie masz: sto plag dla Marcina!

Płacze w kącie, więc krnąbrny po plagach się schował,

Dali drugie w dwójnasób, za co nie dziękował,

Więc dziękuje, a płacze; opłonął pan przecie

I Marcin, że po drugich nie przyszły i trzecie.

Katów waszych, nie panów, zjadłości igrzyska,

Nędzni! bydlęta z pracy, a sługi z nazwiska.

I płakać wam nie wolno, mówić jeszcze gorzej.

Przyjdzie kara za słowem okrutna tym sporzej.

Paweł skąpy na czeladź, na zbytki utratny,

Za to, że od pół roka służący niepłatny

Prosił go o posiłek, łaknący czas długi,

Dał plag dwieście za strawne, a sto za zasługi.

Hojny pan! stema karze, a płaci dziesiątkiem.

Nieźle zapomożony sługa takim wziątkiem

Milczy, a widząc, że się nie doprosi snadnie,

Co widocznie nie zyskał, po cichu ukradnie.

Śpi jegomość w południe, choć pracy nie użył,

Nie śpi Marcin, noc całą i oka nie zmrużył.

Wolno panom i nadto, zbytek im nie wadzi,

Choć mało, nie godzi się ubogiej czeladzi.

Obudził się jegomość. Marcin, co czuł pilnie,

Krząta się, chce, jak może, dogodzić usilnie,

Nadaremne starania! Któż panom dogodzi?

Jak legł, tak wstał niekontent jegomość dobrodziej,

Wszystko mu nie do gustu; noc na kartach strawił,

Wszystko źle; zgrał się wczoraj, klejnoty zastawił.

Przyszedł kupiec z regestrem, termin przypomina,

Trzeba oddać, a nie masz: sto plag dla Marcina!

Płacze w kącie, więc krnąbrny po plagach się schował,

Dali drugie w dwójnasób, za co nie dziękował,

Więc dziękuje, a płacze; opłonął pan przecie

I Marcin, że po drugich nie przyszły i trzecie.

Katów waszych, nie panów, zjadłości igrzyska,

Nędzni! bydlęta z pracy, a sługi z nazwiska.

I płakać wam nie wolno, mówić jeszcze gorzej.

Przyjdzie kara za słowem okrutna tym sporzej.

Paweł skąpy na czeladź, na zbytki utratny,

Za to, że od pół roka służący niepłatny

Prosił go o posiłek, łaknący czas długi,

Dał plag dwieście za strawne, a sto za zasługi.

Hojny pan! stema karze, a płaci dziesiątkiem.

Nieźle zapomożony sługa takim wziątkiem

Milczy, a widząc, że się nie doprosi snadnie,

Co widocznie nie zyskał, po cichu ukradnie.