Motyw Uczta
w utworze Człowiek nad apetyt jeść nie może, pić może

Siedząc Włoch na bankiecie gdzieś między Polaki,
Natkał rozmaitymi żołądek przysmaki.
Więc, gdy, prze gospodarską...
↓ Rozwiń fragment ↓
Siedząc Włoch na bankiecie gdzieś między Polaki,
Natkał rozmaitymi żołądek przysmaki.
Więc, gdy, prze gospodarską po uczcie ochotę,
Przed każdego kieliszków pewną kładą kwotę,
Że do nich przymuszają, aż się drudzy dawią,
Rozumie, że znowu stół misami zastawią;
Tak jego do jedzenia, jako i do picia
Musić będą
↑ Zwiń fragment ↑
Wacław Potocki, Człowiek nad apetyt jeść nie może, pić może

Ładowanie