Spis treści

Emigrant: 1
Poświęcenie: 1
Śmierć: 1
Wojna: 1
Wygnanie: 1
Żałoba: 1

Wincenty PolPiękna jak jagoda

Piękna jak jagoda

Krakowianka młoda

Wyszła na podwórze,

Patrzy na Podgórze [1].

Na Podgórzu stoją,

Powrócić się boją

Krakowiacy śmiali,

Co bili Moskali.

Krakowianka hoża

Patrzy do Podgórza;

Łzami oko zlewa

I tak sobie śpiewa:

Mój Boże kochany,

Gdyby nie te pany,

Jakżeby nam było

Żyć na świecie miło,

Żałoba, Wojna, PoświęcenieGdy dwóch braci kmieci,

Mój kochanek [2] trzeci,

Poszli w krwawe boje,

Stąd żałości moje.

Ja i moje dziewki [3]

Szyły chorągiewki,

Ostrzyłyśmy piki [4],

Poiły koniki.

Szarpieśmy [5] skubały

I od pań zbierały

Bandaże na rany,

Mój Boże kochany!

Śmierć, Wygnanie, EmigrantDziś nad braci grobem

Kruk wykrzywia dziobem,

A kochanek Zosi

Obcych o chleb prosi.

Przypisy

[1]

Podgórze — dzielnica Krakowa; w latach 1784-1915 samodzielne, wolne, królewskie miasto. [przypis edytorski]

[2]

kochanek — tu: ukochany. [przypis edytorski]

[3]

dziewka — tu: służąca. [przypis edytorski]

[4]

pika — daw. broń drzewcowa, używana przez piechotę; bardzo długa (do 6 m). [przypis edytorski]

[5]

szarpie (daw.) — daw. materiał na opatrunki, tworzony z nitek wyrywanych z płótna; szapieśmy skubały — skubałyśmy płótno na szarpie. [przypis edytorski]