Motyw Tęsknota
w utworze Nieznana podróż Sindbada Żeglarza

Ku życiu wieko rozchyliła złote —
Dziś — trumna, której skarb ciała odjęto,
Zwraca wieczności — pustkę i...
↓ Rozwiń fragment ↓
Ku życiu wieko rozchyliła złote —
Dziś — trumna, której skarb ciała odjęto,
Zwraca wieczności — pustkę i ciemnotę!…
↑ Zwiń fragment ↑
Bolesław Leśmian, Nieznana podróż Sindbada Żeglarza
A w miłowaniu — nikt mi nie dorówna,
Chyba, że serce zbezwładni tęsknota,
Córka księżyca — blada...
↓ Rozwiń fragment ↓
A w miłowaniu — nikt mi nie dorówna,
Chyba, że serce zbezwładni tęsknota,
Córka księżyca — blada Księżycówna!
Umiem ja różą naznaczyć te wrota,
Które w noc trzeba pukaniem zakłócić,
By się rozwarły na jasność żywota.
Umiem miłości ów przepych przywrócić,
By ci się stała, jako śmierć, jedyna —
Umiem się dąsać, weselić i smucić —
I kazać komuś, co mnie nie wspomina,
By wielkim cieniem legł na mojej duszy,
Jak na słonecznym zegarze — godzina!
↑ Zwiń fragment ↑
Bolesław Leśmian, Nieznana podróż Sindbada Żeglarza

Ładowanie