Motyw Ojciec
w utworze Moralność pani Dulskiej

Hesiu!… pokaż… coś ty wzięła?

No… cygara… wielka afera.

Ukradłaś?

Och!… przed chwilą ojciec kradł także. Jak taki kamienicznik może to robić, czemu ja nie mogę?

Najlepiej pozbądź się tych sensacji. Niedługo wyrośniesz, pójdziesz dobrze za mąż i będziesz świat rozbijać łokciami.

Nie — ja pójdę do klasztoru.

Gadanie. Głębsza warstwa weźmie górę. Będziesz taka, jak mama.

Ojciec przecież łokciami ludzi nie roztrąca.

Bo ojciec wybrał dogodniejszą drogę. Mama za niego łokciami się przez świat przepycha, a on za nią.