Theme Matka
in work Koza, kózka i wilk

Sąsiadka koza, ta co to rozwódka,

Z rodu Ostrożanka, a tak rześka czołem,

Że umie łeb za łeb rozmówić się z wołem,

I nie da lada wilku brać się do podbródka,

Wczoraj w las idąc zbierać na domu potrzebę

Rokitę czy łupią skórkę,

Na gospodarstwie zostawiła córkę,

Której jest na imię Bebe.

A że młodym osobom pod niebytność matki

Rozliczne grożą przypadki,

Nakazuje dziecku srogo:

«Nie ruszać mi za próg nogą

I nie przyjmować nikogo, nikogo.

Jest tu wilk w okolicy; mam go w podejrzeniu,

Że zamyśla o czem brzydkiem;

Pilnujże drzwi, aż wrócę i dam znak kopytkiem,

Wołając cię po imieniu:

Bebe! Lepiej że zgrzeszym ostrożności zbytkiem,

Niż gdyby miało kiedy być przysłowiem trzodzie:

Mądra koza po szkodzie».

O wilku mówiono w izbie,

A wilk tuż siedział na przyzbie;

Podsłuchał. Matka z domu, a on wnet do córki:

Stuk i puk we drzwi komórki.

Wilk zwykle wyciem łaje albo grozi;

Lecz gdy prosić ma potrzebę,

Nieźle udaje śpiew kozi;

Więc jako mógł najkoziej odezwał się: «Bebe!

Otwórz!». A kózka na to: «Przepraszam, nie można,

Mamy nie masz, jestem sama».

On znowu: «Bebe, otwórz, to ja, mama».

Na to znów kózka ostrożna:

«Głos wprawdzie matczyn; ale czyś ty matka

Jak mogę wiedzieć, gdy zamknięta klatka?

Podejdźże tu i przez to pod progiem korytko

Pokaż mi na znak kopytko».

Wilk odszedł, klnąc Bebe i mać jej z ruska brzydko.