Spis treści
Warszawo! Warszawo![1]
1
Warszawo! Warszawo! O rodzimy grodzie
Nie może być lepiej, nie może być słodziej
Niż walczyć o Ciebie i marzyć o Tobie
I szczytnie spocząć w ogrodowym grobie…
5
Warszawo! Niemcy smutne zostawiają ślady:
Burzą serce Twoje z najcięższej armaty:
Lecz przecież Cię pomszczą nasze polskie dłonie
A możesz polegać na naszej obronie…
Miasto, Walka, PostępI choć Cię wrogowie palą, niszczą, burzą,
10Ty znów się odrodzisz, znowu będziesz dużą,
Znów się rozigrają reklam błyskawice
I znowu ożyją wymarłe ulice…
I wszystkie ruiny zmienią się w pałace.
Włożymy w Ciebie duszę i włożymy pracę
15A gloria nad Tobą znów się rozpłomieni
Gdy powstaniesz wielka w bieli i czerwieni…
Warszawo! Warszawo! O rodzimy grodzie
Nie może być lepiej, nie może być słodziej
Niż walczyć o Ciebie i marzyć o Tobie
20I szczytnie spocząć w ogrodowym grobie.
Przypisy
[1]
Warszawo! Warszawo! — Tekst ukazał się w powstańczym piśmie „Baszta”, nr 7 z 23 sierpnia, gdzie był podpisany „Orzeł”. [przypis edytorski]