Theme Zdrada
in work Jan Bielecki

Lecz cóż to? O Boże!

Zwodowa wieża i zamek się pali!

O zdrada! Bracia, kto mi dopomoże?

Miecz mój i zbroja! Prędzej, paziu młody!”

Już nie czas… Zewsząd tłumne pogan wrogi

Biegną przez wielkie marmurowe wschody;

Trupami sali zawalili progi,

Ognie pożaru zażegli na gody.

Lecz któż na czele roznieca pożogi?

Pan Brzezan z mieczem stał wobec Tatara…

Lecz patrzcie! Patrzcie! Tatar dobył miecza;

Patrzcie! O zgroza! To miecz dobrze znany!

Nad emaliji zaćmionym lazurem

Obraz Najświętszej Panny malowany

I obraz krzyża — pod krzyżem, na dole,

Herb, jakby srebrne księżyca półkole

I gwiazda, nad nią hełm ze strusim piórem.

Błysnęły szabli obrazy święcone

I padł starosta na twarde granity,

Zaśmiał się Tatar, śmiechem obudzone

Zabrzmiało echo… Był to jęk kobiety.

Była to maska nieznana nikomu,

Którą brylantów moc wielka pokrywa.

Śmiech usłyszała i jakby od gromu

Zadrzała, padła na głaz jak nieżywa;

A Tatar przybiegł i padł na kolana.

Cuci ją, węzły ścieśnione rozrywa;

Twarz jego była straszna, obłąkana,

Chwycił ją w dłonie, unosił przez ganki,

Ona jak martwa była w jego dłoni;

Z głowy różane pospadały wianki

I włos się rozwiał pełny słodkiej woni,

Rozwiany spływał aż do stóp Tatara.

A strasznie bladą była twarz dziewicy.

Budzi się — gdzież jest? — W zamkowej kaplicy,

A przed nią postać jak przeszłości mara.

Dokoła było i straszno, i ciemno,

A księżyc mury oświecał kościoła.

— „Tyż to mój luby? Tyż to jesteś ze mną?

Zaklinam ciebie, zdejm zawoje z głowy!

Niech cię obaczę — rysy twego czoła…”

I zdjął Bielecki turban muślinowy,

Anna spojrzała i padła omdlona.

Znów po niej życia rozlały się ślady

I znów po chwili ciężko przebudzona

Rzekła: „O luby! Tak straszny! Tak blady!…”

— „Ha! blady? — przerwał rycerz z dzikim śmiechem —

Wszak zdradzam!…” — zamilkł — lecz ostatnie słowo,

Trzykrotnie głośnym powtórzone echem,

Przerwało ciszę kościoła grobową.

A rycerz mówił: „Tak! Twarz moja blada!

Z innąm cię twarzą w czas szczęśliwy witał,

Ja zdradzam! Będęż jak róża rozkwitał?

Na moim czole napisano — zdrada.