Spis treści
Monna Kerywel[1]tłum. Bronisława Ostrowska
1
Monna Kerywel, gdy swe owce spędza,
Gdy na pole idzie ponad jasny zdrój,
Wraz z krzyżykiem złotym, święconym przez księdza,
Monna Kerywel kładzie najpiękniejszy strój.
5
Spotkanie, PowitaniePiękny rycerz jasny przyjechał z daleka
I powitał słodko Monnę Kerywel.
Bogaty go ubiór dostojnie obleka,
A mowa jest jako wonnych kwiatów biel.
ŁzyMiłość niespełnionaMonna Kerywel, jak ma odrzec — nie wie,
10Szlachetnemu panu, co pozdrowił ją…
Lecz jej serce tonie w ciepłych łez zalewie:
Jutro Monna Kerywel zaleje się łzą.
Kobieta "upadła"Serce, gdy topnieje, spływa w łzawej fali.
Zimny wicher nocny goni kłęby tucz[2]…
15Kiedy świetny rycerz zniknął z koniem w dali,
Serce Monny Kerywel łzą się lało z ócz[3].
Tedy Monna Kerywel rzecze matce swej:
«Córa matki mojej ma dziś serce chore,
20I zarazą sklętą[5] jest choroba jej…»
— «Nie rozpaczaj, Monna, rada tu się znajdzie:
Oto ci zbudujem nowy biały dom,
Dom ci wybudujem na Wysokiej Landzie,
Byś tam w tajemnicy dała płynąć łzom.
25
WdowaBędziesz płakać wiecznie w twoim nowym domu:
Płakać w dzień i w nocy! Płakać w skwar i w śnieg!
Aż rzekną, żeś wdowa, co tam po kryjomu
Opłakuje męża, który w morzu legł.»
30
Chciejcież mi przynajmniej dać — na żywy Bóg —
Przyjaznego sługę, co tam wraz osiędzie[7],
By mi niecić ogień, wodę nosić mógł!»
— «Monna! ty nie będziesz mieć wiernego sługi!
W twoim nowym domu będziesz sama żyć!
35Sama z zimnym wiatrem ponad polne smugi
Na Wysokiej Landzie będziesz łkać i śnić.»
*
Miłość, ŚmierćMonno Kerywel na Wysokiej Landzie!
Krzyżyk włóż i piękną uczyń się do snu:
Oto słodki rycerz dzisiaj cię odnajdzie —
40Lecz zaślubnik zmarłych, rycerz-duch, Anku[8]!
Przypisy
[1]
Monna Kerywel — w oryginale fr. tytuł tego wiersza brzmiał: La lepreuse (tj. trędowata), a nazwisko bohaterki pisze się: Monna Kérivel. [przypis edytorski]
[8]
Anku własc. Ankoù — postać występująca w folklorze bretońskim, personifikacja śmierci lub jej sługa i zwiastun, przewodnik dusz. [przypis edytorski]