Przejdź do treści
Przejdź do wyszukiwarki
Przejdź do stopki strony

Motyw Walka
w utworze Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale

Dalej, prędzej zbiezcie się, kto cuje,
Niechaj biegnie, swe bydło cym prędzej ratuje.
Wsak Górale...
↓ Rozwiń fragment ↓
Dalej, prędzej zbiezcie się, kto cuje,
Niechaj biegnie, swe bydło cym prędzej ratuje.
Wsak Górale na ludzi nasych się porwali,
Związali ich i wsystko bydło im porwali,
Pędzą go tam do lasu, nic nie zostawili,
Nawet owce i świnie do kupy spędzili.
JONEK
Dalej, chłopcy, do pałek! Siadajwa do łodzi,
Bierzcie siekiery, cepy, niech kazdy psychodzi.
PASTUCH
Ale oni ruśnice i sturmarki mają,
Kto się do nich psyblizy, jak w dziki stselają.
STACH
Strasny ozug w dłoni, gdy kto swojego broni.
↑ Zwiń fragment ↑
Wojciech Bogusławski, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale
Biada nam! Krakowiacy lecą, kieby chmury.
Oj! Cós tes to tam tego.
ŚWISTOS
Oj, będzies...
↓ Rozwiń fragment ↓
Biada nam! Krakowiacy lecą, kieby chmury.
Oj! Cós tes to tam tego.
ŚWISTOS
Oj, będzies tu licho!
BRYNDUS
Nie bójta się, ty, Świstos, ksyknij na kobiety,
Niech pędzą tsodę.
Świstos odchodzi.
Resta, skryjmy się w te ksaki,
A jak nas jus pominą wsystkie Krakowiaki,
To i bydło zyskamy, i ochronim grzbiety,
I osukamy wszyćkich.
MORGAL
Nie ujźrą nas moze,
Bo jesce są daleko. Dalej! W imię Boze,
Dalej, bracia! Spieście się, a sypko, do wody.
↑ Zwiń fragment ↑
Wojciech Bogusławski, Cud mniemany, czyli Krakowiacy i Górale

Ładowanie