ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort

Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort

Sortuj:

Epika Sébastiena-Rocha de Chamforta

Oświecenie Aforyzm Dialog Alkohol Ambicja Błazen Bóg Bogactwo Carpe Diem Cenzura Chciwość Choroba Ciąża Cierpienie Cnota Dwór Dworzanin Dziecko Dziedzictwo Filozof Flirt Głupiec Głupota Gospodarz Gra Grzech Grzeczność Hańba Handel Historia Honor Interes Ironia Język Jedzenie Kłótnia Klęska Kobieta Kobieta "upadła" Kochanek Koń Kondycja ludzka Kradzież Król Ksiądz Lekarz Lenistwo Literat Los Lud Mądrość Mąż Małżeństwo Maska Maszyna Matka Boska Mędrzec Mężczyzna Melancholia Miłość Miłość niespełniona Miłość spełniona Milczenie Mizoginia Młodość Modlitwa Nałóg Naród Nauka Niebezpieczeństwo Nieśmiertelność Niewola Nuda Obowiązek Obyczaje Odwaga Ojciec Okno Okrucieństwo Pamięć Pan Państwo Patriota Piekło Pieniądz Pies Pijaństwo Pobożność Podstęp Poeta Pogarda Pojedynek Pokusa Pokuta Polityka Polska Poświęcenie Postęp Pozory Pozycja społeczna Praca Prawnik Prawo Próżność Przyjaźń Przyjemność Przysięga Przywódca Pycha Raj Realista Religia Rewolucja Rosja Rosjanin Rozum Rycerz Rywalizacja Śmiech Śmierć Śmierć bohaterska Śpiew Świętoszek Święty Sąd Samobójstwo Samolubstwo Samotnik Samotność Seks Siła Skąpiec Sława Sługa Służalczość Smutek Spowiedź Sprawiedliwość Starość Strach Syn Szaleństwo Szczęście Szlachcic Szpieg Sztuka Tajemnica Tchórzostwo Teatr Theatrum mundi Trucizna Uroda Urzędnik Wdowa Wdowiec Wdzięczność Wiadomość Wiara Więzienie Wierność Wierzenia Władza Wojna Wstyd Wygnanie Wyobraźnia Żołnierz Żyd Zapach Zazdrość Zbawienie Zdrada Zmysły

O autorze

Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort
Autor nieznany, domena publiczna, Wikimedia Commons

Sébastien-Roch Nicolas de Chamfort

Ur.
6 kwietnia 1740 w Clermont-Ferrand
Zm.
13 kwietnia 1794 w Paryżu
Najważniejsze dzieła:
Éloge de Molière (Pochwała Moliera), Le Marchand de Smyrne (Kupiec ze Smyrny), Charaktery i anegdoty

Francuski literat z epoki Oświecenia. Tworzył w różnych gatunkach, pisał zarówno poezje, jak i artykuły polityczne oraz krytycznoliterackie, listy, komedie czy aforyzmy. Członek loży masońskiej "Les Neuf Sœurs" oraz jakobin.
Chamfort pochodził z Owernii, był synem sklepikarza. Kształcił się w Paryżu. Po przyznaniu mu przez Akademię Francuską nagrody za elegię na cześć Moliera w 1769 r. został uznanym autorem. Dzięki poznanej w 1775 r. księżnie de Grammont został doceniony na francuskim dworze i dwukrotnie potem pełnił funkcję sekretarza w rodzinie Burbonów. W 1781 r. przyjęto go w poczet członków Akademii Francuskiej. Często w swoim życiu korzystał ze wsparcia możnych przyjaciół, dla których atrakcją była możliwość prowadzenia rozmów z pisarzem znanym z inteligencji oraz ciętego języka.
Mimo swej popularności wśród arystokracji i na dworze królewskim, Chamfort nie czuł się dobrze w towarzystwie wyższych sfer. Po wybuchu rewolucji francuskiej stał się jej gorącym, niemal fanatycznym zwolennikiem - był między innymi sekretarzem klubu jakobinów i jednym spośród pierwszych rewolucjonistów szturmujących Bastylię. Terror wprowadzony przez rządy Marata i Robespierre'a spowodował jednak, że pisarz zwrócił się także przeciwko nim, co doprowadziło go do więzienia. Z obawy przed ponownym uwięzieniem próbował popełnić samobójstwo i wkrótce zmarł.
Chamfort miał długotrwałe problemy ze zdrowiem, nie miał też szczęścia w miłości. Aforyzmy, z powodu których jest dziś znany, pisał do szuflady jako luźne notatki, dopiero po jego śmierci opublikowano je jako dwa tomiki: Myśli i maksymy oraz Charaktery i anegdoty.

  • autor: Daniel Koć