ZBIÓRKA KRYZYSOWA
Potrzebujemy 125 tys. zł do końca 2024 roku, żeby móc dalej funkcjonować. Dlaczego?

 
Wpłać
Strona główna Katalog Autor
Adam Mickiewicz

Adam Mickiewicz

Poemat ✖
Sortuj:

Poemat Adama Mickiewicza

Romantyzm Epika Anioł Błoto Bóg Chłop Cierpienie Cnota Dom Duch Dusza Dwór Dworzanin Dziecko Dziedzictwo Fałsz Fircyk Góra Grzech Gwiazda Historia Jedzenie Kara Kobieta Koń Kondycja ludzka Korzyść Kradzież Krew Król Książka Łzy Los Miasto Miłosierdzie Mizoginia Morderstwo Natura Nienawiść Nieśmiertelność Niewola Noc Nuda Obcy Ojciec Oko Pamięć Pan Państwo Pielgrzym Pieniądz Pies Plotka Pochlebstwo Podróż Podstęp Poeta Poezja Polak Pozory Próżność Przebranie Przeczucie Przemiana Przemoc Przestrzeń Przyjaźń Przywódca Ptak Pustynia Pycha Religia Rosja Rosjanin Rozpacz Śmierć Światło Samotnik Sen Słońce Sługa Społecznik Sumienie Syberia Szatan Sztuka Tajemnica Trucizna Trup Upadek Urzędnik Wąż Wiatr Więzień Wieś Wieża Babel Wiosna Wizja Władza Woda Wojna Wolność Żołnierz Żywioły Zabawa Zbrodnia Zbrodniarz Zima Złodziej

O autorze

Adam Mickiewicz
Adam Mickiewicz według dagerotypu paryskiego z 1842 roku, il. autor nieznany, domena publiczna

Adam Mickiewicz

Ur.
24 grudnia 1798 r. w Zaosiu koło Nowogródka
Zm.
26 listopada 1855 r. w Konstantynopolu (dziś: Stambuł)
Najważniejsze dzieła:
Ballady i romanse (1822), Grażyna (1823), Sonety krymskie (1826), Konrad Wallenrod (1828), Dziady (cz.II i IV 1823, cz.III 1832), Księgi narodu polskiego i pielgrzymstwa polskiego (1833), Pan Tadeusz (1834); wiersze: Oda do młodości (1820), Do Matki Polki (1830), Śmierć pułkownika (1831), Reduta Ordona (1831)

Polski poeta i publicysta okresu romantyzmu (czołowy z trójcy „wieszczów”). Syn adwokata, Mikołaja (zm. 1812) herbu Poraj oraz Barbary z Majewskich. Ukończył studia na Wydziale Literatury Uniwersytetu Wileńskiego; stypendium odpracowywał potem jako nauczyciel w Kownie. Był współzałożycielem tajnego samokształceniowego Towarzystwa Filomatów (1817), za co został w 1823 r. aresztowany i skazany na osiedlenie w głębi Rosji. W latach 1824-1829 przebywał w Petersburgu, Moskwie i na Krymie; następnie na emigracji w Paryżu. Wykładał literaturę łacińską na Akademii w Lozannie (1839), a od 1840 r. literaturę słowiańską w College de France w Paryżu. W 1841 r. związał się z ruchem religijnym A. Towiańskiego. W okresie Wiosny Ludów był redaktorem naczelnym fr. dziennika »Trybuna Ludów« i organizatorem ochotniczego Zastępu Polskiego, dla którego napisał demokratyczny Skład zasad.

  • autor: Cezary Ryska
Wchodzą, wołają Alfa po imieniu:
«Zdrajco! twa głowa dzisiaj pod miecz padnie!
Żałuj za grzechy...

Adam Mickiewicz, Konrad Wallenrod
wszystkich zagłuszył wrzask Zosi,
Która krzyczała, Sędzię objąwszy rękami,
Jako dziecko od Żydów kłute igiełkami.

Adam Mickiewicz, Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Śpiewajmy nad sennym, my, nocy synowie,
Usłużmy, aż będzie nam sługą.

Adam Mickiewicz, Dziady, Dziady. Poema, Dziady, część III
  • NIP: 952-187-70-87
  • KRS: 0000070056
  • REGON: 017423865
  • Numer konta: 75 1090 2851 0000 0001 4324 3317
Wolne Lektury to projekt prowadzony przez fundację Wolne Lektury.
MKiDN
Strona biblioteki Wolne Lektury powstała dzięki dofinansowaniu ze środków Ministra Kultury i Dziedzictwa Narodowego pochodzących z Funduszu Promocji Kultury – państwowego funduszu celowego.