Teofil Lenartowicz

Ur.

27 lutego 1822 w Warszawie na Powiślu

Zm.

3 lutego 1893 we Florencji

Syn zubożałego szlachcica, z zawodu kancelista sądowy. Autor wielu wierszy utrzymanych w stylistyce ludowej (m. in. Kalina, Złoty kubek), zebranych w tomikach Lirenka i Zachwycenie. Był nazywany „lirnikiem mazowieckim” i wysoko ceniony przez C. K. Norwida, podobnie jak on związanego ze środowiskiem Cyganerii Warszawskiej.
Konspirator, uczestnik powstania 1848 roku, po którym musiał udać się na emigrację. Mimo że był samoukiem, z powodzeniem wykładał we Włoszech literaturę słowiańską. W 1861 ożeniony z Zofią Szymanowską, za przykładem której zajął się rzeźbą. Pochowany w Krakowie na Skałce.