Motif: Wojna,
genre: Powieść poetycka

Kiedy w grę wchodzi poważny konflikt zbrojny, angażujący całe państwa lub znaczną część ich społeczności (wojna domowa) — konsekwencje są bardzo poważne: wojna oznacza nie tylko walkę (bitwy) na frontach, w której giną żołnierze, ale także głód, pożary, zniszczenia miast i wsi, cierpienie ludności cywilnej, szerzenie się chorób. Wojna, będąc zaburzeniem porządku społecznego i formą zinstytucjonalizowanej przemocy, stwarza warunki do rozmaitych nadużyć — przede wszystkim nadużyć władzy oraz do okrucieństw popełnianych w nadziei, że w wojennym zamęcie zbrodnicze czyny uda się zachować w tajemnicy. Oczywiście wojny służą załatwianiu różnych interesów, przede wszystkim politycznych. Choć wojny powodują na ogół załamanie się handlu, niektórzy umieją wykorzystać tę okazję, by osobiście się wzbogacić, np. Wokulski, bohater Lalki Prusa zrobił majątek na dostawach dla wojska (zob. też: przywódca, śmierć bohaterska).

Najważniejsi twórcy

W. Scott, G. G. Byron, A. Malczewski, A. Mickiewicz, S. Goszczyński, J. Słowacki

Powstały w romantyzmie gatunek łączący w sobie cechy epiki, liryki i dramatu (odmiana poematu epickiego). Wśród cech charakterystycznych powieści poetyckiej można wskazać: silny subiektywizm narracji, luźną budowę, fragmentaryczność kompozycji, pełen zakłóceń i nieścisłości przebieg akcji (inwersja czasowa), zagadkowość fabuły, potęgowanie nastroju grozy i tajemniczości przez niezwykle egzotyczną lub archaiczną scenerię. Twórcą gatunku był Walter Scott (Pani Jeziora). George Byron w Giaurze i Korsarzu wykreował postać bohatera bajronicznego - owładniętego namiętnościami, rozdartego wewnętrznie i zbuntowanego samotnika. Pierwszą polską powieścią poetycką była Maria Antoniego Malczewskiego, najbardziej znane są Grażyna i Konrad Wallenrod Mickiewicza, a najpłodniejszym polskim twórcą w zakresie tego gatunku był Juliusz Słowacki (Arab, Żmija, Lambro, Wacław, Jan Bielecki).

• autor: Justyna Witkowska