Motyw: Anioł

Anioł X

Błysnęło światło: — oby jeszcze błysło!
Nigdy tak szybko cień się nie prześliźnie
Od skrzydeł ptaka...
↓ Rozwiń fragment ↓
Błysnęło światło: — oby jeszcze błysło!
Nigdy tak szybko cień się nie prześliźnie
Od skrzydeł ptaka po wodnej płaszczyźnie.
I nim zwróciłem oczy pytające
Na mego mistrza, to światło wschodzące
Ponad wodami rosło coraz wyżej;
Naprzód zbielały oba światła końce,
Skąd potem inna białość błysła niżej.
Mistrz stał w milczeniu z pochylonym czołem:
Z pierwszej białości gdy skrzydła wybłysły,
Z drugiej gdy szata mignęła rozwiana,
Poznał żeglarza po białej sukience
I woła: «Klękaj, padaj na kolana,
Patrz, boży anioł! składaj obie ręce,
Odtąd z niejednym spotkasz się aniołem.
Patrz, jak ludzkimi on gardzi przemysły,
Bez żaglu, wiosła, tylko skrzydeł dwoje,
A do tych brzegów płynie z tak daleka!
Prosto ku niebu wzniósł skrzydeł oboje,
Patrz, jakim piórem świeci przeźroczystym,
Krając powietrze pierzem wiekuistym,
Co się nie zmienia jako włos człowieka».
Już ptak niebieski, widzę, skrzydłem błyska,
Migoce ku nam piórami jasnemi,
Aż moje oczy, znieść nie mogąc z bliska
Takiego blasku, opadły ku ziemi.
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Czyściec
Poznałem zaraz niebieskiego gońca,
Zwróciłem oczy w świętym przerażeniu
Do mistrza; chęć swą mistrz znakiem...
↓ Rozwiń fragment ↓
Poznałem zaraz niebieskiego gońca,
Zwróciłem oczy w świętym przerażeniu
Do mistrza; chęć swą mistrz znakiem odsłonił,
Bym stał spokojnie i przed nim się skłonił.
Ileż ten anioł miał wzgardy w spojrzeniu!
Poszedł pode drzwi, laską trącił w bramę,
Drzwi bez oporu rozwarły się same.
«Strącone duchy i obrzydłe Bogu!»
Do przelęknionych zawołał na progu,
«Jak wasza hardość dojrzała z cierpieniem!
Daremnie ona z tą wolą się spiera,
Co nigdy swego nie chybiała celu,
Co was karała w boleściach tak wielu!
Daremna wasza walka z przeznaczeniem.
Wspomnijcie swego przygodę Cerbera,
Co z pyska, z szyi obdarty ze szczeci,
Wpół wyleniały jeszcze skórą świeci».
I szedł na powrót po bagnie styksowym,
Słowa nam nie rzekł ani rzucił okiem,
Innym zajęty myśleniem głębokiem.
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Piekło
Nie, żeby wpierw jej ziarno próżnowało,
Bo wpierw, przed czasem mierzonym latami,
Duch się unosił...
↓ Rozwiń fragment ↓
Nie, żeby wpierw jej ziarno próżnowało,
Bo wpierw, przed czasem mierzonym latami,
Duch się unosił boży nad wodami.
Złączone forma z materyją, czyste
Wyszły poczęte w doskonałym czynie,
Jak łuk trójstronny wyrzuca trzy strzały.
A jak w krysztale, we szkle i w bursztynie,
Promień odbija przez tło przeźroczyste,
Bez przerwy schodząc stamtąd, gdzie jest cały;
Równie ten skutek trójkształtny zaiste,
Od swego Stwórcy wyszedł jednolicy,
W zasadzie swojej bez żadnej różnicy.
Wtedy stworzony był i zbudowany
Stopień tych istot, Bóg zaś je postawił
Najwyżej jakby wierzch, koronę świata.
W których się czysty arcyczyn przejawił:
Najniższe miejsce materyja trzyma;
Lecz w środku formę z materyją splata
Węzeł, co nigdy nie jest rozwiązany.
Wprawdzie aniołów wedle Hieronima
Bóg naprzód stworzył i prąd wieków długi
Upłynął, zanim utworzył świat drugi:
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Raj
Część, którą widzisz tutaj, była cicha,
Uznała Dobroć, co ich w swej miłości
Do tak...
↓ Rozwiń fragment ↓
Część, którą widzisz tutaj, była cicha,
Uznała Dobroć, co ich w swej miłości
Do tak wysokich wzniosła pojętności.
Wzrok ich wzmocniła siłą doskonałą
Oświecająca Łaska i zasługa,
Przeto ich wola jest pełną i stałą.
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Raj
Lecz gdy na ziemi błąd po waszych szkołach
Ogłasza błędny wykład o aniołach,
Że chcieć...
↓ Rozwiń fragment ↓
Lecz gdy na ziemi błąd po waszych szkołach
Ogłasza błędny wykład o aniołach,
Że chcieć, pojmować i pamiętać mogą,
Jeszcze sprostuję w tobie sąd opaczny,
Mroczący prawdę przez wykład dwuznaczny.
Duchom tym oczy tak zatapiać błogo
W obrazie bożym, że wzroku ni razu
Nie oderwały od tego obrazu,
Przed którym żadna rzecz nie jest zakryta.
Oczu ich przedmiot nowy nie odrywa,
Myśl ich na różne cele nierozbita,
Wewnętrzną ducha jednością szczęśliwa
Nie potrzebuje władzy przypomnienia.
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Raj
Liczba aniołów w nieskończoność sięga,
Korzy się przed nią liczebna potęga;
Nadmienia o niej Danijela...
↓ Rozwiń fragment ↓
Liczba aniołów w nieskończoność sięga,
Korzy się przed nią liczebna potęga;
Nadmienia o niej Danijela księga
Krociem tysięcy w zadumienie wprawia,
Jednak dokładnej liczby nie objawia.
Punkt arcyświatła, co oświeca z góry
Wszystkie aniołów i duchów natury,
Treść ich przenika w stopniu rozmaitym,
Ile się łączy z ich blaskiem odbitym.
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Raj
Słodycz miłości jak światło pochodni
Iskrzy w aniołach, to świeci łagodniej.
Zważ, jak bogata władza...
↓ Rozwiń fragment ↓
Słodycz miłości jak światło pochodni
Iskrzy w aniołach, to świeci łagodniej.
Zważ, jak bogata władza nieśmiertelna,
Która zwierciadeł tyle dla się stwarza
A w nich swój obraz bez końca rozmnaża,
A w sobie jedna jest i niepodzielna
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Raj
Drugi, co widzi, latając, i śpiewa
Chwałę, cześć Tego, który go zagrzewa
Miłością swoją, a...
↓ Rozwiń fragment ↓
Drugi, co widzi, latając, i śpiewa
Chwałę, cześć Tego, który go zagrzewa
Miłością swoją, a przez swą szczodrotę
Wzniósł tak wysoko! Jako pszczelna rzesza,
Co biorąc miody po kwiatach się wiesza
I wraca w ulach snuć wonną robotę,
Zapadał w różę strojną w piękne liście,
To stamtąd znowu zrywał się w tę stronę,
Gdzie jego miłość mieszka wiekuiście:
Twarze ich płomień żywy, skrzydła złote,
A reszta kształtów tak świeciła biało,
Że z nimi śniegi porównać za mało.
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Raj
W tym środku pułkiem tysięcznym anieli
Z rozpostartymi skrzydłami, weseli,
W krąg przeciągali kolumną ściśniętą...
↓ Rozwiń fragment ↓
W tym środku pułkiem tysięcznym anieli
Z rozpostartymi skrzydłami, weseli,
W krąg przeciągali kolumną ściśniętą,
Jakby święcili swej królowej święto.
↑ Zwiń fragment ↑
Dante Alighieri, Boska Komedia, Raj
— Kiedy dobre dziecię umiera na ziemi, zstępuje z nieba biały anioł boży, łagodnie bierze je...
↓ Rozwiń fragment ↓
— Kiedy dobre dziecię umiera na ziemi, zstępuje z nieba biały anioł boży, łagodnie bierze je w ramiona, rozpościera jasne skrzydła i unosi czystą duszyczkę do Boga.
↑ Zwiń fragment ↑
Hans Christian Andersen, Baśnie, Anioł

‹‹ poprzedni 1 2 3 4 5 6 7 8 9 … 19 20 21 22 następny ››

Motyw: Anioł

Za pomocą tego motywu zaznaczamy fragmenty, w których pojawia się postać anioła, istoty kojarzonej z dobrem i pokorą wobec Boga, stojącej na przeciwnym biegunie systemu moralności w stosunku do szatana (i pomniejszych diabłów). Istnieje jednak wiele utworów, w których pojawiają się osoby ,,przeanielone" (szczególnie w literaturze romantycznej, w której w ten sposób kreowane są najczęściej kobiety — przeciwieństwem będzie tu typ kobieta demoniczna). Motyw przydatny jest również do wskazywania rozmaitych wierzeń związanych z aniołami i przemyśleń na ich temat.