Theme Pieniądz
in work Klatki

„To rachmistrz największy na świecie:

On wszystko skalkulował — gospodarz nie lada —

Nowe planty wymyśla, rachuje, układa”.

„Więc bogacz?” „Więc ubogi”. „Jak to?” „Patrz, co pisze”.

„Milijon, to skarb”. „To dług; on i towarzysze

Nie chcąc na miernym zysku przestawać dość sytnie

Nic nie mają”. „Dlaczego?” „Bo pragną mieć zbytnie”.

„To rachmistrz największy na świecie:

On wszystko skalkulował — gospodarz nie lada —

Nowe planty wymyśla, rachuje, układa”.

„Więc bogacz?” „Więc ubogi”. „Jak to?” „Patrz, co pisze”.

„Milijon, to skarb”. „To dług; on i towarzysze

Nie chcąc na miernym zysku przestawać dość sytnie

Nic nie mają”. „Dlaczego?” „Bo pragną mieć zbytnie”.

„To święty; pacierz szepce i w dół spuścił oczy”.

„Pokaż no tylko worek, wnet on tu przyskoczy”.

„Fundusz zrobił; to dzieło bliźniemu usłużne”.

„Ale ukradł trzy części, czwartą dał w jałmużnę”.

„Zamknijmy go na haczyk, bo i nas okradnie.

„To święty; pacierz szepce i w dół spuścił oczy”.

„Pokaż no tylko worek, wnet on tu przyskoczy”.

„Fundusz zrobił; to dzieło bliźniemu usłużne”.

„Ale ukradł trzy części, czwartą dał w jałmużnę”.

„Zamknijmy go na haczyk, bo i nas okradnie.

Cóż to za wspaniałość?”

„Jest to mędrzec, co posiadł wszystką doskonałość;

On poprawia, w czym dawne pobłądziły wieki”.

„Skądże jemu ta biegłość?” „Od gminu daleki,

Nie będzie z nami gadał”. „Niechże i nie gada.

Ale któż z niego mądrość tak wielką wybada?”

„Nikt”. „Pewnie skryty”. „Jawny”. „Jakże to?” „Opowiem:

Najprzód trzeba o mędrcach to wiedzieć, albowiem

Nie tacy oni prości, jacy dawni byli,

Co skarbnice nauki wszystkim otworzyli.

Nasi kryją, a w ścisłym rzecz trzymając karbie,

Nic nie dają”. „Dlaczego?” „Bo nie masz nic w skarbie”.

Cóż to za wspaniałość?”

„Jest to mędrzec, co posiadł wszystką doskonałość;

On poprawia, w czym dawne pobłądziły wieki”.

„Skądże jemu ta biegłość?” „Od gminu daleki,

Nie będzie z nami gadał”. „Niechże i nie gada.

Ale któż z niego mądrość tak wielką wybada?”

„Nikt”. „Pewnie skryty”. „Jawny”. „Jakże to?” „Opowiem:

Najprzód trzeba o mędrcach to wiedzieć, albowiem

Nie tacy oni prości, jacy dawni byli,

Co skarbnice nauki wszystkim otworzyli.

Nasi kryją, a w ścisłym rzecz trzymając karbie,

Nic nie dają”. „Dlaczego?” „Bo nie masz nic w skarbie”.

Wiedząc, że pani dobra, ale mniej ostrożna,

Kradł ją, a kradł tak dobrze, jak tylko kraść można”.

„Alboż kocha, kto kradnie?” „Pytaj jegomości;

Insi kradli dla zysku, on ją kradł z miłości.

Brał, bo szacowne dary, gdy kochamy dawcę,

Brał, bo wiedział, że względy ma na prawodawcę,

Brał dlatego, ażeby mniej godni nie brali,

Brał, aby się do usług drudzy zachęcali,

Brał, bo to honor pana, gdy sługa bogaty,

Brał, bo daje”. „Wiedziałże, jakie jej intraty?”

„Jużci wiedział, kiedy kradł”.

Wiedząc, że pani dobra, ale mniej ostrożna,

Kradł ją, a kradł tak dobrze, jak tylko kraść można”.

„Alboż kocha, kto kradnie?” „Pytaj jegomości;

Insi kradli dla zysku, on ją kradł z miłości.

Brał, bo szacowne dary, gdy kochamy dawcę,

Brał, bo wiedział, że względy ma na prawodawcę,

Brał dlatego, ażeby mniej godni nie brali,

Brał, aby się do usług drudzy zachęcali,

Brał, bo to honor pana, gdy sługa bogaty,

Brał, bo daje”. „Wiedziałże, jakie jej intraty?”

„Jużci wiedział, kiedy kradł”.