Max Jacob(Rojenie dziwne, być może…)tłum. Napierski Stefan

LustroRojenie dziwne, być może,

Z wieczora ujęło chwilkę —

Widziałem anioły boże,

Było to twe lustro tylko.

W ucieczce Eleonora

Długie rozpuściła sploty,

KochanekNa cóż ujrzeć ma aurora[1]

Słodkie żądzy mej przedmioty.

Kłamstwo, PogardaO mężu dumać nie trzeba,

O wiernym myśl mi obrzydła,

Uczę was lotu do nieba,

Jestem kochankiem, mam skrzydła.

Niech muza kłamstwa z koniuszczka[2]

Palców waszych tę odbierze

Wzgardę, co jest snem pastuszka —

Nad króle wznosi pasterze.