Motyw Głód
w utworze Judyta

Na toż wreszcie przyszło nam,

Że sobie samym zazdrościmy ninie

Kropel krwi, która w żyłach naszych płynie.

Ja bym sam siebie otworzył jak banię.

Co najlepszego w tej ciężkiej godzinie,

To, że w pragnieniu, którym nas poganie

Darzą, nie tyle już w nas głód się budzi.