— Na wieki amen. Jak groch przy drodze — odpowiedziała babka. — Włóczę
jeszcze te nogi po bożym świecie, ale każdy dzień mocy ujmuje, a ciężkości na kark
przyrzuca. Człek się chyli, chyli ku tej
świętej ziemi, aż i przyjdzie ona ostatnia
godzina, co się trza będzie piękniuśko
w grobie położyć na wieczne odpoczywanie.
Loading