Przypuszczenia Wojciecha spełniły się co
do joty. Za powrotem do chałupy znalazł
w niej gościa oczekiwanego — malusieńką
dziewczynkę. Westchnął, pokiwał głową,
ale ucałował dzieciątko.
— Ano, moja Margoś poczciwa — rzekł
serdecznie do żony — dziękuję ci też, dziękuję z całej duszy, jako za pierwsze, tak
samo i za ósme. Niech Pan Jezus w zdrowiu
chowa, a o nas, biedakach, nie zapomina.
Loading