Spis treści

Kazimierz Przerwa-TetmajerDo Nieznajomej

Nie wiem, kto jesteś — — ledwo kilka razy

Widziałem ciebie — — za każdym widzeniem

Pierś ma się dziwnym podnosi wzruszeniem,

Serce szalonym poczyna bić tętnem,

A usta moje palą te wyrazy,

Które bym tylko w omdleniu namiętnem,

Patrząc ci w oczy, wymówił westchnieniem.

Konflikt wewnętrznyRozkosz i boleść czuję, gdy cię widzę,

I zdaje mi się, że cię kochać muszę,

I zdaje mi się, że cię nienawidzę — —

Przekląłbym ciebie i oddał ci duszę.

Na myśl rozkoszy [1], jaką twój dać może

Uścisk dziewiczy, oszaleć się boję — —

OkoSzukając ciebie, spotkania się trwożę — —

Trucizną są mi cudne oczy twoje,

Oczy błękitne i senne, jak morze.

Ogień, PożądanieNa samą myśl tę, gdy cię półomdlałą

Widzę w snach moich z lawy i płomienia,

Gdy dłutem z ognia rzeźbię twoje ciało,

Każdy kształt ciała, co gdy opierścieni [2],

Zmysły w huragan i krew w burzę zmieni;

Na samą myśl tę bliskim jest omdlenia.

Tonąc w srebrzystym ócz twoich błękicie,

Pod stopy twoje rzuciłbym me życie,

ŚmierćA razem [3] żądzę uczuwam szaloną

Zabić cię jednym oczu moich błyskiem,

Bo wolałbym cię śmierci poślubioną

Widzieć, niż z innym splecioną uściskiem…

na myśl rozkoszy — na myśl o rozkoszy. [przypis edytorski]

opierścienić — tu: objąć. [przypis edytorski]

razem — zarazem, naraz, jednocześnie. [przypis edytorski]