Motyw Poeta
w utworze Do p. Davida, snycerza posągów

Nie, chwała, szlachectwo, którego godłami nie kupczono nigdy, nie jest pędzlem golarskim, który po cenie wyznaczonej kupuje pierwszy lepszy w dziennikarskim sklepiku!

I ja modliłem się, i kochałem, i śpiewałem, biedny i cierpiący poeta! I oto na próżno serce moje przelewa się od wiary, miłości i natchnienia!

Gdyż urodziłem się kalekim orlątkiem! Jajo moich przeznaczeń, bynajmniej nie chronione przez gorące skrzydliska dostatku, jest równie drążone, równie puste, jak złocony orzech Egipcjanina.

Ach! człowiek, powiedz mi, jeśli wiesz, człowiek, krucha zabaweczka, skoczek, drygający na sznurkach namiętności: jestże pajacem, którego zużywa życie i wpół łamie śmierć?