Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | dziecięcy | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rzadki | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 7339 przypisów.
bierwiono —kawałek drewna oczyszczony z gałęzi, przeznaczony na opał. [przypis edytorski]
bierwiono — kawałek drewna oczyszczony z gałęzi, przeznaczony na opał. [przypis edytorski]
bierwiono — kłoda drewna. [przypis edytorski]
bierwiono — polano. [przypis edytorski]
bierwionowy — przym. utworzony od rzecz. bierwiono (ociosany i okorowany pień drzewa). [przypis edytorski]
bierwono — tu: belka. [przypis edytorski]
bierząc (starop.) — forma imiesłowowa: biorąc. [przypis edytorski]
Bierz (…) całem! — W komedii tej Molier umie z przedziwnym artyzmem utrzymywać Alcesta między szlachetną powagą a komizmem; jest wzniosły, kiedy się porusza w sferze górnych uczuć; jest komiczny, kiedy schodzi z tym samym wielkim rozmachem na grunt małostek życia. Jest w Alceście coś z Don Kichota, szlachetnego a komicznego razem rycerza z Manczy. W tej chwili Alcest, którego Filint umyślnie, zdaje się, drażni swymi zachwytami, jest w swoich szeptanych wybuchach komiczny. Filint jest z pewnością zbyt wytrawnym znawcą, aby mieć złudzenia co do sonetu Oronta; chwali go trochę przez uprzejmość, trochę może dlatego, że Oront jest możnym panem, po trosze zaś robi sobie niewinne widowisko kosztem Oronta i Alcesta razem. [przypis tłumacza]
bierzcie ryf — zrefujcie żagiel, tj. zmniejszcie jego powierzchnię za pomocą służących do tego linek. [przypis edytorski]
bierzę od ciebie (starop.) — odchodzę od ciebie; bierzyć: brać się, zbierać się wyruszać (w drogę). [przypis edytorski]
bierze je z czystego rozumu — czysty rozum jest według Kanta zdolnością poznawania a priori. Poznanie aprioryczne zaś jest, według niego, poznaniem niezależnym od doświadczenia, które przeto posiada apodyktyczną pewność, tzn. absolutną konieczność. I tu zatem występuje tak dla Kanta charakterystyczne przeciwstawienie wiedzy apriorycznej i aposteriorycznej (empirycznej), czerpiącej wyłącznie z doświadczenia. (Por. Wstęp, s. 13 i n. ). [przypis tłumacza]
Bierze list — zapewne mowa o Walencju; w oryginale nie ma tutaj didaskaliów. [przypis edytorski]
bierze tu wolę w bardzo obszernym znaczeniu, jako prasiłę, energię, popęd — por. Lessing, op. cit., s. 82; Windelband, op. cit., s. 359; Volkelt, op. cit., s. 148 i 167; Paulsen, op. cit., s. 78 oraz w [dołączonym tu] Słowniku [hasło]: „wola”. [przypis redakcyjny]
Bierz ją, nie bierz, jak masz chęci (…) — Wiersz ten jest trawestacją ronda Wilhelma Cretin. [przypis tłumacza]
bierzmo (daw.) — bierwiono, belka. [przypis edytorski]
bierzmo (starop.) — belka. [przypis redakcyjny]
Bierzmuj się — przy bierzmowaniu otrzymuje się nowe imię. Nim to podstarzała Zofia powinna zastąpić imię chrzestne. [przypis redakcyjny]
„Bierz — powiada Eklezjasta — rzeczy wedle oblicza i smaku (…) — Biblia, Koh 3:22. [przypis edytorski]
bierzta (gw.) — bierzcie. [przypis edytorski]
bierzże — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -że. [przypis edytorski]
bieśnica — kobieta złośliwa, podstępna. [przypis autorski]
biesaga (daw.) — sakwa, juki. [przypis redakcyjny]
biesaga — torba, sakwa. [przypis edytorski]
biesagi (daw.) — podwójny worek do przewieszania przez ramię lub siodło; sakwa. [przypis edytorski]
biesagi (daw.) — podwójny worek przewieszany przez ramię albo przywiązywany do siodła. [przypis edytorski]
biesagi (daw.) — podwójny worek, przewieszany przez ramię lub przez siodło. [przypis edytorski]
biesagi — podwójny worek lub torba ze skóry. [przypis edytorski]
biesagi (przestarz.) — podwójny worek, który można przewiesić przez ramię lub przez siodło. [przypis edytorski]
biesas — velnias. [przypis edytorski]
bies (daw.) — diabeł. [przypis edytorski]
bies — diabeł, demon. [przypis edytorski]
bies — diabeł. [przypis edytorski]
Biesiada literacka — pismo literacko-polityczne o profilu narodowo-demokratycznym, wychodzące w Warszawie w latach 1876–1917. [przypis edytorski]
Biesiada z bratem Karolem (Różyckim). 1845 roku dnia 1 października. Góra Ezel — kanton Schwyz (Paryż 1845). Drk, Bourgogne i Martinet. [przypis autorski]
biesiadopłoch (neol.) — ten, kto psuje nastrój uczty. [przypis edytorski]
biesiadować (tu daw., z rus.) — rozmawiać, gwarzyć. [przypis edytorski]
Biesiadowski pisze… — Pamiętniki dyplomaty sowieckiego (przekład polski), Poznań, s. 129–130. [przypis autorski]
biesiady (…) którym się Ojciec Święty Urban Ósmy dziwił — Opisywano wielokroć i malowano ową legacją rzymską. Ob. [zob.; red. WL] Kucharz doskonały, przemowa: «Ta legacja wszystkiemu zachodniemu Państwu wielkiém będąc podziwieniem, ogłosiła w rozum nieprzebranego Pana jako i splendor domu i aparament stołu (…) że jeden z książąt Rzymskich rzekł: Dziś Rzym szczęśliwy, mając takiego Posła». Nb. [nota bene (łac): warto zauważyć; red. WL.] Czerniecki sam był kuchmistrzem Ossolińskiego. [przypis autorski]
biesiady (starop.) — [tu:] rozmowy, zabawy. [przypis redakcyjny]
biesi — biesy; diabły. [przypis edytorski]
biesić się — daw. wpadać w złość. [przypis edytorski]
biesi — diabli. [przypis edytorski]
biesiedzie — dziś popr. forma Msc. lp: biesiadzie. [przypis edytorski]
biesiedzie (starop. forma) — (przy) biesiadzie. [przypis edytorski]
biesowa kuma — związana z biesem, znajoma diabła. [przypis edytorski]
bies — w przedchrześcijańskich wierzeniach Słowian: zły duch, demon; od czasów chrześcijańskich bies jest synonimem diabła. [przypis edytorski]
Biesy — powieść Fiodora Dostojewskiego, opublikowana w 1873 roku. [przypis edytorski]
Bieszczadowski, Mikołaj (1923–1917) — poeta i tłumacz. [przypis edytorski]
bies — zły duch, diabeł. [przypis edytorski]
bies — zły duch, diabeł. [przypis edytorski]
Bietris — Beatrycze z Prowansji (ok. 1234–1267), żona Karola I, króla Sycylii. [przypis edytorski]
bieżąc (starop.) — idąc, zmierzając, dążąc. [przypis edytorski]
bieżać a. bieżyć (daw.) — iść, podążać. [przypis edytorski]
bieżać (daw.) — chodzić, przemieszczać się. [przypis edytorski]
bieżał (daw. forma) — biegł. [przypis edytorski]
bieżał — dziś popr. forma: biegł. [przypis edytorski]
bieżał (starop.) — 3.os.lp r.m. cz. przesz. od bieżyć; dziś: podążał, zdążał, szedł, nadjeżdżał. [przypis edytorski]
bieżcie (daw.) — biegnijcie. [przypis edytorski]
bież (daw.) — biegnij, spiesz. [przypis edytorski]
bież (daw.) — biegnij, tj. goń. [przypis edytorski]
bież (daw.) — biegnij, tj. uciekaj. [przypis edytorski]
bież — dziś popr. forma trybu rozkazującego: biegnij. [przypis edytorski]
bieżeć a. bieżyć (daw.) — podążać, spieszyć, biec. [przypis edytorski]
bieżeć a. bieżyć (starop.) — iść, jechać, zdążać. [przypis edytorski]
bieżeć — biec, podążać, przybywać. [przypis edytorski]
bieżeć — biec. [przypis edytorski]
bieżeć (daw.) — biec. [przypis edytorski]
bieżeć (daw.) — biec, spieszyć, podążać. [przypis edytorski]
bieżeć (daw.) — biec; tu: płynąć. [przypis edytorski]
bieżeć — iść. [przypis edytorski]
bieżeć (tu forma 3 os. lp: bieży) — podążać, iść. [przypis redakcyjny]
bieżeć — tu: płynąć. [przypis edytorski]
bieży — 3.os. lp: idzie, zmierza. [przypis edytorski]
bieży — biegnie. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — biec, śpieszyć, iść. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — biec, spieszyć, podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw., gw.) — iść. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, biec, podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, biec. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, biec, śpieszyć. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, dążyć. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, podążać; por. bieżąca woda. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść; tu: rozchodzić się. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, zdążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, zmierzać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — iść, zmierzać w jakimś kierunku. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — podążać. [przypis edytorski]
bieżyć (daw.) — zmierzać, iść. [przypis edytorski]
bieżyć (gw.) — biec, śpieszyć, iść. [przypis edytorski]
bieżyć — iść, biec; por. bieżnia. [przypis edytorski]
bieżyć — iść, dążyć. [przypis edytorski]
bieżyć — iść. [przypis edytorski]
bieżyć — iść; tu: wyjść. [przypis edytorski]
bieżyć — podążać, iść. [przypis edytorski]
bieżyć (starop.) — iść, podążać; bieżemy: forma 2.os. lm, idziemy. [przypis edytorski]
bieżyć za ścianę — iść się załatwić. [przypis edytorski]
bieży, co żywo (starop.) — idzie, kto żyw; w znaczeniu: wszyscy idą, zdążają. [przypis edytorski]
Bieży do mety po sukno zielone — Sukno zielone, jakie w nagrodę otrzymywał zręczniejszy i szczęśliwszy biegacz do mety. [przypis redakcyjny]
