Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 461 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Wesprzyj!

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | chiński | czasownik | czeski | dopełniacz | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | japoński | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | przysłówek | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia

Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 159128 przypisów.

poranu (starop. forma) — z rana. [przypis edytorski]

Pora pomiędzy psa i wilka — kalka francuskiego wyrażenia entre chien en loup, oznaczającego zmierzch. [przypis edytorski]

pora po temu — dziś raczej: pora na to. [przypis edytorski]

poravau — skaičiavau. [przypis edytorski]

poraźcie (starop.) — pobijcie. [przypis edytorski]

porażka (starop.) — tu: starcie, zmaganie. [przypis edytorski]

porażony (starop.) — pobity, rozbity. [przypis edytorski]

porazić (daw.) — zwyciężyć, pokonać. [przypis edytorski]

porazić na głowę (starop.) — pobić na głowę; pokonać całkowicie. [przypis edytorski]

porazić (starop.) — pobić; pokonać. [przypis edytorski]

poraziem (starop. forma) — porazimy; pobijemy. [przypis edytorski]

Por. Baliński, Pamiętniki o królowej Barbarze, I, 219 i 222. [przypis autorski]

Por. Balzera Przyczynki do historji źródeł prawa polskiego, w Rozprawach Akad., Wydz. histor.-fil., ogólnego zbioru t. 46, str. 89, 91. [przypis autorski]

Por. bliżej m.in. K. Gliściński, Rola modelu ochrony dóbr niematerialnych w ramach Społecznego Systemu Wspierania Innowacji – zarys analizy, „Zeszyty Naukowe Uniwersytetu Jagiellońskiego”, Prace z Prawa Własności Intelektualnej, nr 3(121)/2013, Kraków 2013; J. E. Stiglitz, Economic foundations of intellectual property law, „Duke Law Journal”, 57:1693. [przypis autorski]

Por.Brücknera Mikołaj Rej, Kraków 1905. str. 93; tegoż: Dzieje języka polskiego (wyd. II), str. 120. Dzięki badaniom Brücknera cała ta epoka w nowem przedstawia się świetle. [przypis autorski]

Por. Caligarii epistulae, wyd. Boratyński, str. 256, 3 i n., 386. Powodowski w Contiones aliquae piae et eruditae z r. 1578 (Poznań) powiada, że jedne z tych kazań zastosował do uszu króla w języku łacińskim; inne przemowy miał wobec królowej Anny po polsku, lecz z powodu „ubóstwa języka polskiego i braku czytelników” kazania te przełożył na łacinę. [przypis autorski]

porcelanka — rodzaj muszli. [przypis autorski]

porcelanki — ślimaki morskie, charakteryzujące się muszlami przypominającymi porcelanowy wyrób; wbrew pozorom nazwa nie pochodzi od porcelany, a wywodzi się od słowa porceletta (mała świnka), gdyż wygląd głowy ślimaka przypomina świński ryjek; porcelana wzięła nazwę od porcelanek. [przypis edytorski]

porcenele (gw.) — porcelana; porcelanowa zastawa. [przypis edytorski]

porcenelki — porcelanki, porcelanowe figurki. [przypis autorski]

porcenelowy (gw.) — porcelanowy. [przypis edytorski]

Por. Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 121. [przypis autorski]

Por. Chrzanowskiego: Wśród zagadnień, książek i ludzi, str. 107 i nast. [przypis autorski]

Porcja — córka Katona z Utyki, która zadała sobie śmierć, dowiedziawszy się o śmierci męża. [przypis tłumacza]

Porcja (ok. 70–ok. 43 p.n.e.) — siostra Katona Młodszego, żona Brutusa, a wcześniej Marcusa Calpurniusa Bibulusa. [przypis edytorski]

Porcja — postać kobieca z Kupca weneckiego Szekspira, bogata dziedziczka, o której rękę ubiegają się zalotnicy przybywający z różnych krajów. [przypis edytorski]

porco (wł.) — wieprz. [przypis edytorski]

porcygar (z fr.) — papierośnica. [przypis edytorski]

Porcynkuły a. Porcjunkuła — odpust zakonów franciszkańskich i związanych z nimi bernardynów obchodzony 2 lipca; od nazwy kościoła w Asyżu będącego kolebką zakonu. [przypis edytorski]

Pordenone (1484–1539) — malarz włoski. [przypis redakcyjny]

Por Dios (hiszp.) — Na Boga. [przypis autorski]

por Dios (hiszp.) — na Boga. [przypis edytorski]

poręba (gw.) — obszar, na którym wycięto drzewa w lesie. [przypis edytorski]

poręba — obszar, na którym wycięto drzewa w lesie. [przypis edytorski]

poręba — obszar w lesie powstały po wycince drzew. [przypis edytorski]

Porębowicz, Edward (1862–1937) — poeta i znakomity tłumacz, przełożył m. in. Don Juana Byrona i Boską Komedię Dantego. [przypis edytorski]

poręcze (daw.) — r.n. [tj. to poręcze]. [przypis redakcyjny]

poręczem — dziś r.ż., forma N. lp: poręczą. [przypis edytorski]

poręcznik — dziś popr.: poręczyciel. [przypis edytorski]

poręka (daw.) — poręczenie, gwarancja. [przypis edytorski]

porękawiczne — opłata dla pośrednika, przez którego ręce (stąd nazwa) przechodzi transakcja między dwiema innymi osobami. [przypis edytorski]

porękawiczne — tu: wynagrodzenie dla pośrednika. [przypis redakcyjny]

poredzając (gw.) — poradzając; tu: rozmawiając. [przypis edytorski]

poredziła (gw.) — poradziła; poradzić tu: zdołać, dać radę. [przypis edytorski]

poredził (gw.) — poradził; poradzić tu: zdołać, dać radę. [przypis edytorski]

Porewit — bóg o pięciu twarzach czczony na Rugii. [przypis edytorski]

Po rewolucji rosyjskiej, gdy zamajaczył cień wolności… — mowa o rewolucji rosyjskiej 1905 roku, serii wystąpień robotniczych w Rosji i w Królestwie Polskim skierowanych przeciwko absolutyzmowi carskiemu oraz uciskowi przemysłowców. W wyniku rewolucji Mikołaj II powołał pierwszy parlament rosyjski (Dumę Państwową), zezwolił ma działanie partii politycznych i stowarzyszeń, przyznał autonomię Wielkiemu Księstwu Finlandii. [przypis edytorski]

po rewolucji — tj. po powstaniu listopadowym 1830 roku. [przypis edytorski]

Porfir a. Porfiriusz (233–305) — gr. filozof i astrolog, komentator i propagator filozofii Platona. [przypis edytorski]

porfir — gatunek skały wulkanicznej, której najbardziej znana odmiana posiada barwę czerwonawą; na dworze cesarzy bizantyjskich wykonywano z porfiru naczynia, a także wyłożono nim komnatę, w której przychodzili na świat prawowici następcy panującego władcy (tzw. porfirogeneci). [przypis redakcyjny]

Porfiriusz, Porphyrios — ur. 232/233 w Batanea w Syrii lub Tyrze, uczeń i zwolennik Plotyna, um. 304 r. w Rzymie. Opisał on życie mistrza swego w Plotini vita i ujął w system jego poglądy w dziele Ἀφορμαὶ πρός τὰ νοητά. Porfiriusz rozpoczyna szereg neoplatońskich komentatorów Arystotelesa, głównie przez swoją Εἰσαγωγὴ εἰς τὰς Ἀριστοτέλους κατηγορίας, czyli też Περὶ τῶν πέντε φωνῶν (Περὶ γένους καὶ εἴδους καὶ διαφορἅς καὶ ὶδίου καὶ συμβεβηκότος); owych 5 pojęć — quinque voces — stanowi 5 najogólniejszych punktów widzenia, pod którymi wszystkie rzeczy muszą się zjawić i być pomyślane. [przypis autorski]

Porfiriusz z Tyru, gr. Porphyrios (ok. 234–ok. 305) — filozof neoplatoński, uczeń Plotyna; autor dzieła Isagoge, standardowego podręcznika logiki Arystotelesa przez całe średniowiecze; polemizował z chrześcijaństwem. [przypis edytorski]

porfirogeneta (z gr. porphýra: purpura oraz gennētós: urodzony) — tytuł w greckojęzycznym Cesarstwie Wschodniorzymskim (ze stolicą w Konstantynopolu), nadawany synowi urodzonemu po wstąpieniu ojca na tron. [przypis edytorski]

porfir — rodzaj twardej skały wulkanicznej. [przypis edytorski]

porfir — serpentyn, marmur czarny w zielone cętki. [przypis redakcyjny]

porfir — skała magmowa składająca się z drobnoziarnistego ciasta skalnego, w którym są osadzone wykrystalizowane wcześniej duże kryształy. [przypis edytorski]

porfir (z gr. porphyra: purpura) — efektowna skała magmowa składająca się z jednorodnej lub drobnoziarnistej masy (ciasta skalnego), w której tkwią powstałe wcześniej prakryształy. [przypis edytorski]

Por.: Fryzjer kontra… czyli odbiór publiczny jest publicznym wykonaniem?. [przypis autorski]

Por. jednak S. Grzybowski, Prawo autorskie w systemie prawa, [w:] S. Grzybowski, A. Kopff, J. Serda [red.], Zagadnienia prawa autorskiego, Warszawa 1973, s. 53. [przypis autorski]

Por. jednak S. M. Grzybowski, Ochrona osobista stosunku do dzieła po śmierci twórcy, Kraków 1933, s. 54, gdzie zawarta została krytyka podziału na prawa osobiste i majątkowe. [przypis autorski]

Por. jednak Starcie pierwsze: Bitwa księgarzy. [przypis autorski]

Por. jednak W. Wołodkiewicz, M. Zabłocka, Prawo rzymskie. Instytucje, Warszawa 2005, s. 127; autorów bardziej przekonuje „hipoteza oparta na przekazie Gaiusa, mówiąca o tym, że własność była w Rzymie pierwotnie prawem jednolitym, a dopiero później wyłoniło się z niej pojęcie własności kwirynalnej i bonitarnej”. Należy jednocześnie pamiętać, iż Justynian zniósł podział na własność bonitarną i kwirynalną. K. Kolańczyk, Prawo rzymskie, wydanie V, Warszawa 2001, s. 305. [przypis autorski]

Por. Kochanowskiego Dzieła, wyd. warsz., I, str. 354. [przypis autorski]

Por. krytycznie na ten temat: L. Górnicki, Rozwój idei praw autorskich, od starożytności do II wojny światowej, Wrocław 2013. [przypis autorski]

Por. ks. dr. Warmińskiego: Andrzej Samuel i Jan Seklucjan, Poznań 1906, str. 199. [przypis autorski]