Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 114507 przypisów.
pętak — tu: ktoś niegodny zaufania. [przypis edytorski]
pętała oczyma przechodnie — dziś B.: (…) przechodniów. [przypis edytorski]
Pétau, Denis (1583–1652) — francuski jezuita, teolog, uczony; ceniony za prace z zakresu chronologii porównawczej oraz historycznego rozwoju doktryny chrześcijańskiej. [przypis edytorski]
Pétau, Denis (1583–1652) — francuski teolog jezuicki; płodny autor, erudyta, profesor filozofii, następnie retoryki i teologii m.in. w Bourges, Reims i Paryżu. [przypis edytorski]
pętce przybrać — zebrać wodze (wierzchowcowi). [przypis edytorski]
pętlica — daw. ozdobne zapięcie stroju, mające kształt pętli. [przypis edytorski]
pętlica (daw.) — pętla. [przypis edytorski]
pėtnyčia — penktadienis. [przypis edytorski]
pęto — wiązadło nakładane na przednie nogi zwierzęcia dla ograniczenia swobody ruchu. [przypis edytorski]
Pétri de vanité il avait encore plus de cette espèce d’orgueil… — „Przepojony próżnością, miał ponadto w sobie ten rodzaj dumy, która skłania do przyznawania się z tą samą obojętnością do dobrych i do złych czynów, skutek poczucia wyższości, być może urojonej”. Z listu prywatnego. [przypis edytorski]
pęty (daw.) — dziś popr. forma N.lm: pętami. [przypis edytorski]
pęty — dziś popr. forma N.lm: pętami. [przypis edytorski]
pęty — dziś popr.: pętami. [przypis edytorski]
pęty — dziś popr.: pęta. [przypis edytorski]
pęzlowy — dziś popr.: pędzlowy. [przypis edytorski]
pean — hymn, pieśń pochwalna. [przypis edytorski]
pean — pieśni radosne na cześć Apollina. [przypis edytorski]
pean — tu: pieśń pochwalna. [przypis edytorski]
pean — u staroż. Greków uroczysta pieśń na cześć bogów. [przypis edytorski]
pean — w staroż. Grecji: hymn, pieśń pochwalna na cześć boga, zwykle Apollina. [przypis edytorski]
pean — w staroż. Grecji: pieśń na cześć boga, zwykle Apollina; później: uroczysta pieśń dziękczynna lub triumfalna. [przypis edytorski]
Peary, Robert Edwin (1856–1920) — amerykański oficer marynarki, badacz polarny, zdobywca bieguna północnego ( 6 IV 1909). [przypis edytorski]
PEBID — skrót niejasny; określa organizację porządkową, która, pod dowództwem Szmerlinga, kierowała wywózkami Żydów podczas akcji wysiedleńczej. [przypis edytorski]
pečiūra — įdubimas, skylė krosnies šone smulkiems daiktams pasidėti. [przypis edytorski]
pecalium (łac.) — część majątku wydzielona niewolnikowi. [przypis edytorski]
peccator (łac.) — grzesznik. [przypis edytorski]
Peccatumque oculos est habuisse meum (łac.) — w moich oczach można zobaczyć wszystkie grzechy. [przypis edytorski]
peccavi (łac.) — zgrzeszyłem. [przypis edytorski]
pechoważy — dziś popr.: pechowy. [przypis edytorski]
peculatus (łac.) — przestępstwo finansowe, defraudacja, malwersacja. [przypis edytorski]
Peczora — rzeka na północnym wschodzie europejskiej części Rosji. [przypis edytorski]
pedać a. padać (gw.) — powiadać, powiedzieć. [przypis edytorski]
pedagogia — praktyka nauczycielska a. szkolna; nauczanie. [przypis edytorski]
pedagogus (łac.) — nauczyciel. [przypis edytorski]
pedagra a. pedogra (daw.) — dziś: podagra, choroba zniekształcająca i powiększająca staw dużego palca u nogi, której towarzyszą okresowe napadowe bóle. [przypis edytorski]
peda (gw.) — powiada. [przypis edytorski]
pedają, co — powiadają, że. [przypis edytorski]
pedają (gw.) — powiadają. [przypis edytorski]
pedał (gw.) — powiadał; mówił. [przypis edytorski]
pedałówka (pot.) — harmonia pedałowa, ludowy instrument muzyczny, rodzaj harmonii, w której powietrze tłoczone jest miechami nożnymi, za pomocą naciskania na pedały. [przypis edytorski]
Pedali, pedoj (gw.) — powiedzieli, mówili, powiedz, mów. [przypis edytorski]
pedam (gw.) — powiadam. [przypis edytorski]
pedant — człowiek drobiazgowo, często przesadnie dokładny. [przypis edytorski]
pedanteria — przesadna, zbyt drobiazgowa dokładność. [przypis edytorski]
pedanteria — skrupulatność, dokładność, drobiazgowość. [przypis edytorski]
pedant — tu: nudziarz pozbawiony polotu. [przypis edytorski]
pedantycznie — skrupulatnie, bardzo dokładnie. [przypis edytorski]
pedant (z daw. ang.) — tu: nauczyciel gramatyki łacińskiej. [przypis edytorski]
pedant (z daw. ang.) — tu pogard.: nędzny i nudny nauczyciel gramatyki łacińskiej. [przypis edytorski]
pedant (z wł.) — człowiek drobiazgowo, często przesadnie dokładny. [przypis edytorski]
pedasz (gw.) — powiadasz, mówisz. [przypis edytorski]
pedel (daw.) — woźny. [przypis edytorski]
pedel (daw.) — woźny, szczególnie w różnego rodzaju szkołach i zakładach naukowych. [przypis edytorski]
pedel (daw.; z niem Pedell) — woźny (szczególnie w różnego rodzaju szkołach i zakładach naukowych). [przypis edytorski]
pedel (daw.; z niem. Pedell) — woźny (szczególnie w różnego rodzaju szkołach i zakładach naukowych). [przypis edytorski]
pedel (z łac.) — woźny w zakładach naukowych. [przypis edytorski]
pederasta — homoseksualista. [przypis edytorski]
pederastia — homoseksualizm. [przypis edytorski]
pederastia (z gr. paiderastia: miłość do chłopców) — w węższym sensie: szczególna forma homoseksualizmu męskiego występująca w staroż. Grecji, polegająca na związku miłosnym lub erotycznym między starszym, dorosłym mężczyzną a dojrzewającym chłopcem lub między rówieśnikami w wieku młodzieńczym, od ok. 16 do 20 lat; w szerszym sensie: homoseksualizm męski w ogólności. [przypis edytorski]
pedes (z łac.) — stopa; tu: staroż. miara rytmiczna wiersza. [przypis edytorski]
pede titubante (łac.) — na chwiejnych nogach. [przypis edytorski]
pedisequus (łac.) — niewolnik idący za lub przed lektyką. [przypis edytorski]
pedlar (ang.) — domokrążca, handlarz uliczny. [przypis edytorski]
pedogra (daw.) — dziś: podagra, choroba zniekształcająca i powiększająca staw dużego palca u nogi, której towarzyszą okresowe napadowe bóle. [przypis edytorski]
pedogra (daw.) — dziś: podagra. [przypis edytorski]
pedogra — właść. podagra, choroba stawów. [przypis edytorski]
pedogra — właść. podagra, choroba, zwana też dną moczanową. [przypis edytorski]
pedogryczny — chorujący na podagrę, tj. pogrubienie stawu palca u nogi i bóle stawów. [przypis edytorski]
pedologia (od gr. παῖς, país, D. lp. παιδός, paidos: dziecko) — nauka o dzieciach. [przypis edytorski]
pedologia (z gr. país: dziecko, lógos: słowo, nauka) — nauka o dziecku obejmująca problematykę związaną z rozwojem psychicznym i fizycznym dziecka, a także z zastosowaniem tej wiedzy do zagadnień wychowania i nauczania. [przypis edytorski]
pedonom (gr.) — nadzorca chłopców. [przypis edytorski]
pedo — powiada. [przypis edytorski]
Pedraza, Juan de (1506–1567) — hiszpański dominikanin. [przypis edytorski]
Pedro Calderón de la Barca (1600–1681) — hiszpański dramaturg i poeta epoki baroku; pierwowzorami dla Ślaza były m.in. postacie: Guarina z Mostu w Mantible, Persia z Wielkiej Cenobii, sługi Morlaca z Wywyższenia krzyża. [przypis edytorski]
Pedro Giron — imię i nazwisko męża mamki panny de Val Florida dodane za innym oprac. tegoż tłum. [przypis edytorski]
Pedro II (1825–1891) — Piotr II, ostatni, a zarazem pierwszy rodowity (bo urodzony w Rio de Janeiro) cesarz Brazylii. [przypis edytorski]
pedziała (gw.) — powiedziała. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
pedziałem (gw.) — powiedziałem. [przypis edytorski]
pedział (gw.) — powiedział. [przypis edytorski]
pedzieć (gw.) — powiedzieć. [przypis edytorski]
Władysław Stanisław Reymont, Chłopi, Chłopi, Część czwarta - Lato
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
pedzieli (gw.) — powiedzieli. [przypis edytorski]
pedziołbym (gw.) — powiedziałbym. [przypis edytorski]
Peel, Robert (1788–1850) — polityk, premier Wielkiej Brytanii w latach 1834–1835 oraz 1841–1846 z ramienia stronnictwa Torysów (tj. konserwatystów), wprowadził ustawy wspierające wolny handel oraz zniósł cła na zboże w celu złagodzenia skutków klęski nieurodzaju nawiedzające Anglię i Irlandię w l. 1841–1847. [przypis edytorski]
Peer Gynt — Henrik Ibsen, Peer Gynt: poemat dramatyczny w pięciu aktach, przeł. Marya Kreczowska, Kraków: G. Gebethner i Sp. Warszawa: Gebethner i Wolff 1910. [przypis edytorski]
Peeter Neef, własc. Pieter Neefs a. Pieter Neeffs — dwóch malarzy flamandzkich nosiło takie imię i nazwisko: Pieter Neeffs I (ok. 1578–po 1656) i jego syn Pieter Neeffs II (1620–po 1675). Charakterystyczne dla nich były przedstawienia wnętrz kościołów. [przypis edytorski]
Pegazkich zdrojów — w mit. gr. na wzgórzu Muz, gdy Pegaz uderzył kopytem w skałę, wypłynęło źródło Hippokrene, które daje poetom natchnienie. „Pegazkie zdroje” czy „hipokreńska bania”, z których piją poeci to motyw często przewijający się w ówczesnej poezji. Zob. wiersz Jana Andrzeja Morsztyna Do swoich książek (Dokąd się, moja lutni, napierasz skwapliwie?). [przypis edytorski]
Pegaz (mit. gr.) — skrzydlaty koń, symbol natchnienia artystycznego. [przypis edytorski]
Pegaz (mit. gr.) — skrzydlaty koń, symbol natchnienia poetyckiego i malarskiego. [przypis edytorski]
Pegaz (mit. gr.) — skrzydlaty koń zrodzony z krwi Meduzy; symbol natchnienia poetyckiego i malarskiego. [przypis edytorski]
Pegaz (mit. gr.) — skrzydlaty koń zrodzony z krwi Meduzy; symbol natchnienia poetyckiego. [przypis edytorski]
Pegaz (mit.) — w mitologii greckiej skrzydlaty koń zrodzony z krwi Meduzy. [przypis edytorski]
pei fumatori (wł.) — dla palaczy. [przypis edytorski]
peignoir (franc.) — peniuar; okrycie kobiece, rodzaj koszuli nocnej; po raz pierwszy pojawił się w XVIII wieku we Francji. [przypis edytorski]
Peinture, sculpture, objets d'art? (fr.) — Malarstwo, rzeźba, dzieła sztuki? [przypis edytorski]
Peiper odkrywca — żartobliwe nawiązanie do tytułu powieści dla młodzieży autorstwa Tadeusza Peipera Krzysztof Kolumb odkrywca. [przypis edytorski]
Peiper, Tadeusz (1891–1969) — poeta, krytyk i teoretyk sztuki, przedstawiciel awangardy, redaktor czasopisma „Zwrotnica”. [przypis edytorski]
Peiper, Tadeusz (1891–1969) — poeta, krytyk i teoretyk sztuki, przedstawiciel awangardy, redaktor czasopisma „Zwrotnica”, twórca koncepcji „zdania rozkwitającego”. [przypis edytorski]
Peiper, Tadeusz (1891–1969) — polski poeta awangardowy, krytyk i teoretyk sztuki, założyciel czasopisma „Zwrotnica” i autor hasła „Miasto-masa-maszyna”. [przypis edytorski]
Peirce, Charles Sanders (1839–1914) — amerykański filozof i naukowiec, jeden z twórców pragmatyzmu; profesor Uniwersytetu Harvarda i Uniwersytetu Johnsa Hopkinsa, wszechstronnie uzdolniony, zajmował się psychologią, geodezją, matematyką, chemią i statystyką. [przypis edytorski]
Peiresc, Grolier i Canevarius — sławni bibliofile z XVI–XVII w., kolekcjonerzy dawnych ksiąg: Nicolas-Claude Fabri de Peiresc (1580–1637): francuski humanista, astronom; Jean Grolier (ok. 1479–1565): francuski humanista, skarbnik generalny finansów; Demetrio Canevari (1559–1625): włoski lekarz, medyk papieża Urbana VIII. [przypis edytorski]
