Przypisy

one (tu daw.) — je. [przypis edytorski]

one wszystkie przez ciebie przezierają jak brudna woda przez szklane naczynie — w późn. wyd. popr. tłumaczenie na: „one wszystkie przez ciebie przezierają jak mocz przez szklany nocnik”. [przypis edytorski]

on fait des percées de vue, des eclaircies (fr.) — robimy aleje widokowe, przecinki. [przypis edytorski]

Ong-chan, Jong-chan a. To'orił Ong-chan (zm. 1203) — władca Keraitów (tu: Cheraitów), pokonany przez Czyngis-chana. [przypis edytorski]

ongi a. ongiś (daw.) — niegdyś, kiedyś. [przypis edytorski]

ongi a. ongiś — kiedyś, dawniej. [przypis edytorski]

ongi a. ongiś — kiedyś, swego czasu. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — dawniej, kiedyś. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — dawniej, niegdyś. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — dawniej. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — dawniej, wcześniej. [przypis edytorski]

ongi (daw., gw.) — dawniej, niegdyś. [przypis edytorski]

ongi (daw., gw.) — kiedyś, dawniej. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — kiedyś, dawniej. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — kiedyś, dawniej. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — kiedyś, niegdyś. [przypis edytorski]

ongi — daw. kiedyś. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — kiedyś. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — niegdyś, dawniej. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — niegdyś, kiedyś dawniej. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — niegdyś, kiedyś. [przypis edytorski]

ongi (daw.) — niegdyś. [przypis edytorski]

ongi — dawniej, kiedyś. [przypis edytorski]

ongi — dawniej, niegdyś. [przypis edytorski]

ongi — dawniej. [przypis edytorski]

ongi — kiedyś, dawniej. [przypis edytorski]

ongi (książk.) — a. ongiś; dawniej. [przypis edytorski]

ongi — niegdyś, kiedyś dawniej. [przypis edytorski]

ongi — niegdyś, kiedyś. [przypis edytorski]

ongi — niegdyś, kiedyś wcześniej. [przypis edytorski]

ongiś (daw.) — niegdyś, kiedyś, dawniej. [przypis edytorski]

ongiś — wcześniej, dawniej, niegdyś. [przypis edytorski]

on (gw.) — tu: ten. [przypis edytorski]

On (hebr.) — gr. Heliopolis, stolica 13. nomu Dolnego Egiptu, ok. 20 km na północ od Memfis. [przypis edytorski]

onić (daw.) — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci, skróconą do -ć i dodaną do zaimka osobowego „oni”. [przypis edytorski]

o nic piękniejszym — dziś popr.: o niczym piękniejszym. [przypis edytorski]

o nię — dziś popr. forma B. lp r.ż.: o nią; tu zachowano daw. formę ze względu na rym. [przypis edytorski]

o nię (starop. forma B. lp r.ż.) — o nią. [przypis edytorski]

o nię (starop. forma) — dziś B.lp r.ż.: (o) nią. [przypis edytorski]

o nieba miedzianego sklepy — akcja dzieje się podczas zachodu słońca, chodzi więc o kolor nieba. [przypis edytorski]

onieczulony — znieczulony, pozbawiony czucia. [przypis edytorski]

o niego ja stoję (daw.) — na nim mi zależy. [przypis edytorski]

o niej [o trzeciej przyczynie] potem powiem (s. 104) — autor w ten sposób opatrzył odsyłaczami wewnątrztekstowymi pierwodruk swej powieści; w tym przypadku na odnośnej stronie znajduje się akapit z rozdziału V zaczynający się od słów: „Tu muszę wreszcie poruszyć kwestię sumienia (…)”. [przypis edytorski]

oniemić (neol.) — uczynić niemym, odebrać głos. [przypis edytorski]

oniemić — odebrać głos; uczynić niemym. [przypis edytorski]

oniemić — uczynić niemym. [przypis edytorski]

o niespełna rozumie — dziś: niespełna rozumu. [przypis edytorski]

o nie — tzn. o zdrowie swojego hetmana. [przypis edytorski]

oni Julianowie, możni cesarze — cesarz Julian, właśc. Flavius Claudius Iulianus (331–363), cesarz rzymski (od 361), filozof i autor piszący po grecku, znany pod nadanym mu przez chrześcijan przydomkiem Apostata, tzn. Odstępca, gdyż wychowany w religii chrześcijańskiej, pod wpływem filozofii neoplatońskiej odstąpił od niej. Był ostatnim cesarzem wyznającym religię dawnych Rzymian, podjął próbę jej zreformowania, dążąc do przywrócenia jej statusu religii państwowej; aktami prawnymi starał się osłabić chrześcijaństwo. [przypis edytorski]

Oni płyną niby potok (…) — parafraza bądź tłumaczenie Psalmu 90(89). [przypis edytorski]

oniria (neol.) — rzeczywistość snu. [przypis edytorski]

oni są chore — pan profesor jest chory (gospodyni używa specyficznej formy grzecznościowej). [przypis edytorski]

oni (starop.) — ci, owi. [przypis edytorski]

oni w Wilnie tak ciąąąągną — mowa o charakterystycznym kresowym akcencie, o wymowie samogłosek; innymi wyrazistymi cechami kresowej polszczyzny były półmiękkie ć, ś, ź oraz przedniojęzykowe ł. [przypis edytorski]

Oniż się (…) zachwieją — czyż oni się zachwieją (konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż). [przypis edytorski]

On l'accepte très bien (fr.) — Przyjmuje się ją bardzo dobrze. [przypis edytorski]

On l'a exagéré et surexagéré (fr.) — To przesadzone i wyolbrzymione. [przypis edytorski]

on mąż (tu daw.) — ten człowiek, ten mężczyzna. [przypis edytorski]

on m'a appris (fr.) — nauczono mnie. [przypis edytorski]

on mi coś (…) patrzy — dziś: on mi coś wygląda. [przypis edytorski]

On n’entend… (frz.) — Man hört nichts. Noch einmal… [przypis edytorski]

On n'entend rien. Encore une fois (fr.) — nic nie słychać. Jeszcze raz. [przypis edytorski]

on ne peut pas prévoir (fr.) — nie można przewidzieć. [przypis edytorski]

On ne peut penser et écrire qu'assis (fr.) — nie powinno się myśleć i pisać siedząc. [przypis edytorski]

On ne prête qu'au riche (fr.) — pożycza się tylko bogatemu. [przypis edytorski]

on ne sait à quel saint se vouer (fr.) — nie wiadomo, któremu świętemu się ofiarować. [przypis edytorski]

On n'est bon que par la pitié: il faut donc qu'il y ait quelque pitié dans tous nos sentiments (fr.) — nie jest dobre to, co [czynione] przez litość, trzeba więc mieć nieco litości nad naszymi uczuciami. [przypis edytorski]

On n'est jamais si heureux ni si mal heureux qu’on se l'imagine — Och, nigdy nie jesteśmy ani tak szczęśliwi, ani tak nieszczęśliwi, jak nam się wydaje. [przypis edytorski]

On nie będzie tłustszy od waszych postów ani bogatszy od ofiar waszych… — Lessing, Natan mędrzec, akt I, scena 2 (rozmowa Natana z Dają). [przypis edytorski]

ono (daw.) — oto. [przypis edytorski]

ono (daw.) — owo, to. [przypis edytorski]

ono (daw.) — to, oto. [przypis edytorski]

ono (daw.) — to, owo. [przypis edytorski]

ono (daw.) — to. [przypis edytorski]

ono (daw.) — to. [przypis edytorski]

ono — dziś popr.: je. [przypis edytorski]

on ojca przechodzi — sens: jest lepszym wojownikiem niż ojciec. [przypis edytorski]

ono karanie, które Achab król podjął — 1. Ks. Król, 21. [przypis edytorski]

onomastyka (z gr.) — nauka o nazwach własnych. [przypis edytorski]

onomatopeiczny — dźwiękonaśladowczy. [przypis edytorski]

onomatopeiczny — dźwiękonaśladowczy. [przypis edytorski]

onomatopeja — wyraz a. zespół wyrazów naśladujący swym brzmieniem dźwięki naturalne, przyrody. [przypis edytorski]

onomatopeja — wyraz a. zespół wyrazów naśladujący swym brzmieniem dźwięki naturalne, przyrody. [przypis edytorski]

on, onego (daw.) — on, ten; tu C. lp onemu: jemu. [przypis edytorski]

on, onego (daw.) — ten, tego a. on, jego; tu B. lp r.n. ono: to. [przypis edytorski]

on, onego (daw.) — ten, tego a. on, jego; tu B. lp r.n. ono: to. [przypis edytorski]

on, onego (daw.) — ten, tego a. on, jego; tu C. lm onych: tych. [przypis edytorski]

on, onego (daw.) — ten, tego a. on, jego; tu D. lp r.n. onego: tego. [przypis edytorski]

on, onego (daw.) — ten, tego a. on, jego; tu D. lp r.ż. onej: tej. [przypis edytorski]

on, onego (daw.) — ten, tego a. on, jego;; tu N. lp r.ż.: oną: tą. [przypis edytorski]

on, onego (daw.) — ten, tego; on, jego. [przypis edytorski]

on, onego (daw.) — ten, tego. [przypis edytorski]

on, onego (daw.) — te, tego; tu M. lm one: te. [przypis edytorski]

on, onego, onym (daw.) — ten, tego, tym. [przypis edytorski]

on, onemu (daw.) — ten, temu a. on, jemu. [przypis edytorski]

on, onemu (daw.) — ten, temu; tu: tamtemu, tj. ukrywającemu się człowiekowi. [przypis edytorski]

ono przeklęństwo etc. — Jozue 7, 1 i 21. [przypis edytorski]

onorate l'altissimo poeta (wł.) — uczcijcie najwyższego z poetów. [przypis edytorski]

onor (daw.) — dziś popr.: honor. [przypis edytorski]

onosacieć — zapaść na nosaciznę, chorobę bydła. [przypis edytorski]