Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | bez liczby pojedynczej | botanika | celtycki | chemiczny | czasownik | czeski | dawne | drukarstwo, drukowany | dziecięcy | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | hinduski | historia, historyczny | hiszpański | holenderski | ironicznie | islandzki | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | norweski | obelżywie | poetyckie | pogardliwe | polski | polityczny | portugalski | pospolity | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przymiotnik | przysłowiowy | psychologia, psychologiczny | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzeczownik | rzymski | środowiskowy | staropolskie | starożytny | szwedzki | teatralny | techniczny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | wulgarne | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie | zoologia
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 114525 przypisów.
Omawiając na innym miejscu salon XVIII w. — we wstępie do Listów panny de Lespinasse. [przypis edytorski]
omętrę — geometrę. [przypis edytorski]
omega — ostatnia litera alfabetu greckiego, tu przen.: ostatnie i ostateczne słowo, ostateczna prawda. [przypis edytorski]
o, meine Kinder (niem.) — o, moje dzieci. [przypis edytorski]
omenėje — atmintyje. [przypis edytorski]
omentra (daw. gw.) — geometra; na wsi w XX w. pojawienie się geometry, tj. geodety, było kojarzone ze zmianami własności ziemi, czyli z zagrożeniem. [przypis edytorski]
omentra (gw.) — geometra. [przypis edytorski]
omentra — zniekształcone: geometra. [przypis edytorski]
omentry — geometrzy. [przypis edytorski]
omenyje — čia: atmintyje. [przypis edytorski]
omen — znak, wróżba. [przypis edytorski]
Omfala a. Omfale (mit. gr.) — królowa Lidii, która występuje w mitach o Heraklesie; na jej rozkaz Herakles musiał nosić kobiece stroje i prząść. [przypis edytorski]
omgła — mgła, mgiełka; tu: drobne młode listki na drzewach, rozwijające się z pąków. [przypis edytorski]
omglały (gw.) — omdlały, zemdlały. [przypis edytorski]
O mia Napoli, o santa città (wł.) — O mój Neapolu, o święte miasto. [przypis edytorski]
omięknąć — zmięknąć (dookoła). [przypis edytorski]
omiedzić — zapewne: otoczyć miedzą, tj. wziąć w posiadanie ziemię, zawładnąć obszarem. [przypis edytorski]
Omieras — Homeras, sen. graikų poetas. [przypis edytorski]
omierżenie — wstręt; por. mierzić kogoś: budzić w kimś wstręt. [przypis edytorski]
omierzić (daw.) — obrzydzić. [przypis edytorski]
omierznąć (daw.) — zbrzydnąć. [przypis edytorski]
omieszkać (daw.) — spóźnić się, opuścić, nie stawić się gdzieś. [przypis edytorski]
omieszkać (daw.) — zaniechać, zrezygnować ze zrobienia czegoś. [przypis edytorski]
omieszkać (daw.) — zrezygnować z czegoś, pominąć coś. [przypis edytorski]
omieszkać — wstrzymać się od zrobienia czegoś; zaniedbać zrobienia czegoś. [przypis edytorski]
omieszkać — zaniechać czego; przestać coś robić. [przypis edytorski]
omieszkać — zaniedbać jakiegoś działania, zrezygnować z czegoś. [przypis edytorski]
omieszkać — zaniedbać zrobienia czegoś. [przypis edytorski]
omieszkać — zapomnieć, poniechać czegoś. [przypis edytorski]
omieszkać z czymś (daw.) — zaniedbać czegoś. [przypis edytorski]
omieszkanie (daw.) — zaniedbanie. [przypis edytorski]
omieszkanie (daw.) — zwłoka, opóźnienie. [przypis edytorski]
omieszkanie (na coś) (daw.) — zaniedbanie (czegoś). [przypis edytorski]
omieszkawać (daw.) — unikać, zaniedbywać. [przypis edytorski]
omieszkiwać (starop.) — odkładać, zaniedbywać. [przypis edytorski]
O miłości i życiu małżeńskim można przeczytać w Fizjologii małżeństwa Balzaka. [przypis edytorski]
o milionie koni — tj. o mocy miliona koni mechanicznych; koń mechaniczny (KM) to jednostka używana do określenia mocy silników spalinowych, wymyślona w XIX w. w celu porównania mocy maszyn parowych z koniem. [przypis edytorski]
ominął był — daw. czas zaprzeszły, stosowany dla wyrażenia czynności wcześniejszych od tych, które wyrażono czasem przeszłym prostym; znaczenie: ominął wcześniej. [przypis edytorski]
omłotne — nadające się do młócenia, dające dużo ziarna. [przypis edytorski]
omłot — oddzielanie ziarna od słomy, młócenie. [przypis edytorski]
omłot — oddzielanie ziarna od słomy, młócenie. [przypis edytorski]
Om! Mani padme, Hung! — oddaj cześć skarbowi w lotosie; buddyjska sześciosylabowa mantra. W zależności od szkoły buddyzmu mantra ta jest inaczej wymawiana. [przypis edytorski]
omne animal (łac.) — wszelkie zwierzę. [przypis edytorski]
omne bene (łac.) — wszystko dobrze. [przypis edytorski]
omne illud verum est, quod clare et distincte percipitur (łac.) — wszystko zatem jest prawdą, co postrzegane jest jako jasne i określone. [przypis edytorski]
Omnes leges, omniaque iura vim vi repellere cunctisque sese defensare permittunt! (łac.) — Wszystkie prawa i zwyczaje pozwalają siłę odpierać siłą, oraz się bronić. [przypis edytorski]
omne trinum perfectum — przysłowie łacińskie: każda trójca tworzy doskonałość. [przypis edytorski]
omne tulit (…) dulci (łac.) — poklask wszystkich zyskuje ten, kto łączy przyjemne z pożytecznym; sentencja z Horacego. [przypis edytorski]
Omne tulit punctum, quae miscuit utile dulci — zdobędzie wszystkie punkty ten, kto miesza użyteczne ze słodkim (Horacy, Ars Poetica, wers 343). [przypis edytorski]
Omne tulit punctum, qui miscuit utile dulci — pełną korzyść wyciągnął ten, kto połączył przyjemne z pożytecznym; por. Horacy, Ars poetica, w. 343. [przypis edytorski]
Omnia probate, quod melius est tenete (łac.) — wszystkiego próbuj, [ale] trzymaj się tego, co najlepsze. [przypis edytorski]
omnia visa, audita, facta — wszystko widziane, słyszane, uczynione. [przypis edytorski]
Omnia vult belle Matho dicere — dic aliquando Et bene, dic neutrum, dic alicuando male (łac.) — Matho chce wszystko powiedzieć pięknie. Powiedz dobrze, powiedz zwyczajnie, czasem powiedz źle. [przypis edytorski]
omnibus (daw.) — duży, kryty pojazd konny, używany dawniej jako środek komunikacji. [przypis edytorski]
omnibus — duży pojazd konny. [przypis edytorski]
omnibus — duży pojazd konny, używany w komunikacji miejskiej tak, jak dziś autobus. [przypis edytorski]
omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — dawny środek komunikacji (XVII–XIX w.), duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, kursujący w miastach lub między miastami. [przypis edytorski]
omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — dawny środek komunikacji (XVII–XIX w.), duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, kursujący w miastach lub między miastami. [przypis edytorski]
Marcel Proust, W poszukiwaniu straconego czasu, Strona Guermantes, Strona Guermantes, część druga
(źródło na Platformie Redakcyjnej)
omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — dawny środek komunikacji (XVII-XIX w.), duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, kursujący w miastach lub między miastami. [przypis edytorski]
omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — dawny środek komunikacji (XVII–XIX w.), duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, kursujący w miastach lub między miastami. [przypis edytorski]
omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, pod koniec XIX w. powszechny jako środek regularnej komunikacji w dużych miastach Europy; poprzednik autobusów. [przypis edytorski]
omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, pod koniec XIX w. powszechny jako środek regularnej komunikacji w dużych miastach Europy; poprzednik autobusów. [przypis edytorski]
omnibus (łac. dosł.: dla wszystkich) — duży, kryty pojazd konny o wielu miejscach, pod koniec XIX w. powszechny jako środek regularnej komunikacji w dużych miastach Europy; poprzednik autobusów. [przypis edytorski]
omnibus modis, eo instante et sui ipsius auxilio (łac.) — na wszystkie sposoby, natychmiast i licząc tylko na własną pomoc. [przypis edytorski]
omnibus par, nemini inferior (łac.) — wszystkim równy, od nikogo nie niższy. [przypis edytorski]
omnibus — pojazd wieloosobowy, przeważnie kryty, utrzymujący regularną komunikację. Od XVII do XIX wieku konny, następnie z napędem. [przypis edytorski]
omnibus (z łac. dosł. omnibus: dla wszystkich) — daw. miejski środek transportu publicznego; wagonik na kołach wyposażony w ławki dla pasażerów, ciągnięty przez konie; właśc. stosowany od XVII do XIX w., a następnie zastąpiony przez autobus. [przypis edytorski]
Omni die dic Mariae (łac.: każdego dnia chwal Marię) — hymn maryjny, przypisywany dawniej św. Kazimierzowi. [przypis edytorski]
Omni die dic Mariae/ Mea laudes anima (łac.) — każdego dnia głoś chwałę Maryi, duszo moja; autorstwo tego hymnu przypisywano dawniej właśnie świętemu Kazimierzowi Jagiellończykowi. [przypis edytorski]
omnino (łac.) — całkowicie. [przypis edytorski]
omnipotencja (z łac.) — wszechmoc, wszechwładza. [przypis edytorski]
Omnis animi voluptas omnisque alacritas in eo sita est, quodquis habeat, quibuscumque conferens se, possit magnifice sentire de se ipso (łac.) — cała przyjemność ducha i wszelkie zadowolenie polegają na tym, że jest ktoś, z kim można się porównać i mieć wysokie mniemanie o sobie. [przypis edytorski]
Omnis cellula e cellula (łac.) — każda komórka z komórki; maksyma, którą niemiecki patolog Rudolf Virchow podsumował dodaną przez siebie w 1855 trzecią zasadę teorii komórkowej budowy organizmów: każda komórka żywa pochodzi od wcześniej istniejącej komórki. [przypis edytorski]
Omnis determinatio est negatio (łac.) — Każde określenie jest zaprzeczeniem (Baruch Spinoza); zasada filozoficzna wskazująca, że zdefiniowanie, zidentyfikowanie jakiejś rzeczy odbywa się przez kontrast, odróżnienie od innych, które nią nie są. [przypis edytorski]
omnis e cellula cellula (łac.) — każda komórka pochodzi od (innej) komórki. [przypis edytorski]
omnis Homo (łac.) — wszystko człowiek. [przypis edytorski]
O mój rozmarynie rozwijaj się — popularna polska piosenka wojskowa. [przypis edytorski]
omoczyć (starop.) — zmoczyć. [przypis edytorski]
o moim synie (daw.) — dziś: o moim synu. [przypis edytorski]
Omoroka (mit.) — wg przekazu historyka babilońskiego Berossusa, co odpowiada babilońskiej bogini Tiamat, personifikacji wód oceanu i uosobieniu pierwotnego chaosu stworzenia. [przypis edytorski]
omowca — oszczerca. [przypis edytorski]
omowca — plotkarz. [przypis edytorski]
omroczały (gw.) — pokryty mrokiem. [przypis edytorski]
omrocze a. omrocz (daw.) — mrok, ciemność. [przypis edytorski]
Omsk — miasto w Rosji, na Nizinie Zachodniosyberyjskiej, przy ujściu rzeki Om do Irtysza; ok. 600 km na płd.-wsch. od Tobolska. [przypis edytorski]
omyk — w gwarze myśliwskiej: ogon zająca. [przypis edytorski]
omylać (daw.) — mylić. [przypis edytorski]
omylić (starop.) — tu: zawieść. [przypis edytorski]
omylić — tu: zawieść, nie spełnić oczekiwań, nie przybyć na czas. [przypis edytorski]
omylni bogowie (starop.) — bogowie niewłaściwi, nieprawdziwi. [przypis edytorski]
omża — mżawka; drobny deszcz. [przypis edytorski]
oń (daw.) — o niego. [przypis edytorski]
oń (daw.) — skrócone wyrażenie przyimkowe, używane wyłącznie dla zaimka rodzaju męskiego: o niego; por.: doń (do niego), zeń (z niego), odeń (od niego); tu użyte błędnie, gdyż powinno być: o nie (rodz. niejaki). [przypis edytorski]
oń (daw.) — skr.: o niego. [przypis edytorski]
oń — skrót od: o niego. [przypis edytorski]
oń (starop. forma) — o niego. [przypis edytorski]
oń (starop. forma) — skrót od: o niego. [przypis edytorski]
oną (starop. forma) — tą, ową. [przypis edytorski]
onać — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci (skróconą do -ć). [przypis edytorski]
onać przystoi — konstrukcja z partykułą wzmacniającą -ci (skróconą do -ć). [przypis edytorski]
