Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 470 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Twórczość
Juliusz Słowacki
Sen srebrny Salomei
Carl Spitteler
Ojciec
Stendhal
Życie Henryka Brulard
Jomard był to drab k[lecha], jak później Mingrat, którego zgilotynowano za to, że otruł...
Władysław Szlengel
Za pięć dwunasta
Stanisław Ignacy Witkiewicz (Witkacy)
W małym dworku
Miałaś im zastąpić matkę. One są zimne już. To są dwa trupki, obojętne trupki, a...
Stanisław Wyspiański
Noc listopadowa
LELEWEL
Stanisław Wyspiański
Noc listopadowa
OJCIEC
Stefan Żeromski
Przedwiośnie
Obalił się na posłanie i zasnął. Lecz sen jego był niespokojny, pełen jęku i szlochów...
Motyw: Śmierć
Śmierć stanowi najistotniejszy problem egzystencjalny, określa kondycję ludzką. Jest wyzwaniem dla dumy z osiągnięć człowieka w opanowywaniu i poznawaniu świata oraz siebie samego dzięki rozumowi, nauce i coraz doskonalszej technice. Śmierć niweczy wszystkie usiłowania i wszystkie nadzieje. Zagraża w każdej chwili i właściwie przez cały czas podgryza życie człowieka jak robak drążący pień drzewa, by na końcu je powalić. „Bo na tym świecie Śmierć wszystko zmiecie, / Robak się lęgnie i w bujnym kwiecie” — pisał Antoni Malczewski (Maria). Upływ czasu, przemijanie przypomina o tym, że w końcu przeminie wszystko. Nic na świecie nie daje — wobec świadomości nieuchronnej śmierci – trwałego oparcia; stąd rodzi się myślenie o marności wszystkiego. Postawa taka: patrzenia na świat w perspektywie zagrożenia zniszczeniem i śmiercią rodzi melancholię, która do surowego vanitas dodaje tęsknotę za tym, co było (stąd pewna predylekcja do ruin). Zajęciem melancholika jest wspominanie i nieukojona żałoba; (zob. też: trup, grób, gotycyzm, pogrzeb, nieśmiertelność).