Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 462 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Szacowany czas do końca: -
Krystyna Miłobędzka, Pokrewne, Dom
Nie udźwignie ten kraj człowieka, nie wysyła znaków → ← Tak mi w ucieczce przybywa

Spis treści

      PokrewneKrystyna MiłobędzkaDom

      1
      Trzyma mnie w swoim wnętrzu, nisko od korzeni do ciem-
      ności drzewa mój cień jego ruchem cieniem, a pory roku
      pędzą w gęstwinę. Dotykam pierwszych ścian przez grubość
      lat, przez życia ubiegłe do kory, między kołyską i drzwiami
      5
      w twarde drewno wryty przypływ. Ze skraju, z drgnienia ma
      wejście jedyne: wysoko po skórze drze płomień do szumu
      w kołowrót zieleni, aż skrzypią ramiona. Gdzie dotknie po-
      lany, wyrębu w pamięci?
      x