Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 473 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Dramat
Patrzcie, ach, patrzcie do góry,
Cóż tam pod sklepieniem świeci?
Oto złocistymi pióry
Trzepioce...
Adam Mickiewicz
Dziady, część III
ANIOŁOWIE
schodzą widomie
Usnął — Wyjmijmy z ciała duszę, jak dziecinę
Senną z kolebki złotej, i...
Adam Mickiewicz
Dziady, część IV
Dzieci, chodźcie pod kantorek.
do kantorka
Czego potrzebujesz, duchu?
GŁOS Z KANTORKA
Proszę o troje...
Percy Bysshe Shelley
Prometeusz rozpętany
Bowiem zrodziłem teraz dziwne cudo:
Dziecię przeznaczeń, postrach ziemi, które
Osierocony tron Demogorgona
Uzbroił w...
Percy Bysshe Shelley
Prometeusz rozpętany
Duch ukazuje się w postaci dziecka skrzydlatego.
To mój pochodnik,
Który w prastarych czasach zgasił...
Motyw: Dziecko
Dziecko posiada dwoisty status w literaturze. Niekiedy przypisywana jest mu naiwność, dzięki czemu obserwowany przez nie świat odkrywa swą obłudę. Kiedy indziej zaś podkreśla się cechujące dzieci okrucieństwo. W romantyzmie uformowany został swoisty mit dziecka jako posiadającego ,,naturalny" dostęp do prawdy, dar jasnowidzenia i przeczucia (taki jest mały Orcio w Nie-Boskiej komedii). Dziecko bywa beztroskie i niewinne (angeliczne), ale niekiedy posiada cechy diaboliczne.