Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Friedrich Nietzsche, Tako rzecze Zaratustra

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Tako rzecze Zaratustra to najsłynniejszy utwór prozatorski autorstaw Fryderyka Nietzschego. Dzieło jest jednocześnie traktatem filozoficznym, a także teologicznym — to w nim Nietzsche głosi śmierć Boga, wolę mocy, wieczny powrót.

Przedstawia w nim także swoją koncepcję nadczłowieka — głosi jego rychłe nadejście — wypowiada się na temat kondycji ludzkiej i upadku kultury zachodniej, a zwłaszcza chrześcijańskiej. Swoje refleksje wkłada w usta perskiego mnicha, Zaratustry, który po doświadczeniu przemiany, a także długiej kontemplacji w samotności, idzie do ludzi, by głosić otrzymany dar.

Fryderdyk Nietzsche był niemieckim filozofem, którego działalność przypadła na drugą połowę XIX wieku. Głosił tak zwaną filozofię życia, przedstawił wiele koncepcji myślowych związanych z ludzką moralnością oraz negatywnym stosunkiem do cywilizacji zachodniej i kultury chrześcijańskiej. Był jednym z najbardziej kontrowersyjnych filozofów w historii, zwłaszcza po wykorzystaniu jego myśli przez ugrupowania nazistowskie. Dzieło życia Nietzschego, Tako rzecze Zaratustra, było wydawane w latach 1883–1885.

Spis treści:

    Przedmowa Zaratustry. O nadczłowieku i ostatnim człowieku
  1. 1.
  2. 2.
  3. 3.
  4. 4.
  5. 5.
  6. 6.
  7. 7.
  8. 8.
  9. 9.
  10. 10.
  11. Mowy Zaratustry
    1. O trzech przemianach
    2. O kazalnicach cnoty
    3. O zaświatowcach
    4. O wzgardzicielach ciała
    5. O radości i namiętnościach
    6. O bladym przestępcy
    7. O czytaniu i pisaniu
    8. O drzewie na wzgórzu
    9. O kaznodziejach śmierci
    10. O wojnie i o ludzie wojennym
    11. O nowym bożku
    12. O muchach na rynku
    13. O czystocie
    14. O przyjacielu
    15. O tysiącu i jednym celu
    16. O miłości bliźniego
    17. O drogach twórcy
    18. O starej i młodej kobiecie
    19. O ukąszeniu żmii
    20. O dziecku i o małżeństwie
    21. O wolnej śmierci
    22. O cnocie darzącej
  12. 1.
  13. 2.
  14. 3.
  15. Część druga
    1. Dziecię ze zwierciadłem
    2. Na wyspach szczęśliwości
    3. O litościwych
    4. O kapłanach
    5. O cnotliwych
    6. O hołocie
    7. O tarantulach
    8. O sławnych mędrcach
    9. Pieśń po nocy
    10. Pieśń taneczna
    11. Pieśń grobowa
    12. O przezwyciężeniu samego siebie
    13. O ludziach wzniosłych
    14. Z krainy oświaty
    15. O niepokalanym poznaniu
    16. O uczonych
    17. O poetach
    18. O wielkich zdarzeniach
    19. Wróżbiarz
    20. O wyzwoleniu
    21. O roztropności ludzkiej
    22. W najcichszą godzinę
  16. Część trzecia
    1. Pielgrzym
    2. O widmie i zagadce
  17. 1.
  18. 2.
    1. O szczęśliwości wbrew woli
    2. Przed wschodem słońca
    3. O cnocie zmniejszającej
  19. 1.
  20. 2.
  21. 3.
    1. Na górze oliwnej
    2. O mijaniu
    3. O odszczepieńcach
  22. 1.
  23. 2.
    1. Powrót
    2. O trzech złach
  24. 1.
  25. 2.
    1. O duchu ciężkości
  26. 1.
  27. 2.
    1. O starych i nowych tablicach
  28. 1.
  29. 2.
  30. 3.
  31. 4.
  32. 5.
  33. 6.
  34. 7.
  35. 8.
  36. 9.
  37. 10.
  38. 11.
  39. 12.
  40. 13.
  41. 14.
  42. 15.
  43. 16.
  44. 17.
  45. 18.
  46. 19.
  47. 20.
  48. 21.
  49. 22.
  50. 23.
  51. 24.
  52. 25.
  53. 26.
  54. 27.
  55. 28.
  56. 29.
  57. 3O.
    1. Powracający do zdrowia
  58. 1.
  59. 2.
    1. O wielkiej tęsknicy
    2. Druga pieśń taneczna
  60. 1.
  61. 2.
  62. 3.
    1. Siedem pieczęci (czyli: Pieśń na „tak” i „amen”)
  63. 1.
  64. 2.
  65. 3.
  66. 4.
  67. 5.
  68. 6.
  69. 7.
  70. Częśc czwarta i ostatnia
    1. Obiata miodowa
    2. Wołanie na ratunek
    3. Rozmowa z królami
  71. 1.
  72. 2.
    1. Pijawka
    2. Wiła
  73. 1.
  74. 2.
    1. Wysłużony
    2. Najszpetniejszy człowiek
    3. Dobrowolny żebrak
    4. Cień
    5. W południe
    6. Powitanie
    7. Wieczerza
    8. O człowieku wyższym
  75. 1.
  76. 2.
  77. 3.
  78. 4.
  79. 5.
  80. 6.
  81. 7.
  82. 8.
  83. 9.
  84. 10.
  85. 11.
  86. 12.
  87. 13.
  88. 14.
  89. 15.
  90. 16.
  91. 17.
  92. 19.
  93. 20.
    1. Pieśń posępku
  94. 1.
  95. 2.
  96. 3.
    1. O nauce
    2. Wśród cór pustyni
  97. 1.
  98. 2.
    1. Przebudzenie
  99. 1.
  100. 2.
    1. Święto ośle
  101. 1.
  102. 2.
  103. 3.
    1. Pieśń pijana
  104. 1.
  105. 2.
  106. 3.
  107. 4.
  108. 5.
  109. 6.
  110. 7.
  111. 8.
  112. 9.
  113. 10.
  114. 11.
  115. 12.
    1. Znak

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Friedrich Nietzsche
fot. Friedrich Hermann Hartmann (1822–1902), domena publiczna

Friedrich Nietzsche

Ur.
15 października 1844 w Röcken
Zm.
25 sierpnia 1900 w Weimarze
Najważniejsze dzieła:
Narodziny tragedii czyli hellenizm i pesymizm, Tako rzecze Zaratustra, Ludzkie, arcyludzkie, Poza dobrem i złem, Zmierzch bożyszcz, Antychryst, Ecce Homo, Wola mocy.

Filozof, filolog klasyczny, pisarz. W latach szkolnych z zamiłowaniem oddawał się poznawaniu niemieckiej muzyki klasycznej od Bacha i Mozarta po Beethovena oraz poezji romantycznej (szczególnie wielkie wrażenie zrobiły na nim utwory nowo odkrytego Hölderlina). Studiował filologię klasyczną, teologię, historię Kościoła i historię na uniwersytecie w Bonn (1864-1865) i w Lipsku (od 1865). Jako filolog klasyczny zyskał wielkie uznanie, wśród jego pierwszych publikacji znalazły się m. in. komentarze do Arystotelesa; w 1869 roku został profesorem nadzwyczajnym w katedrze filologii klasycznej uniwersytetu w Bazylei. Początkowa popularność w środowisku uczelni przygasła po krytycznym przyjęciu koncepcji dionizyjskości i apollińskości wyłożonej w Narodzinach tragedii (1872). Jeszcze przed podjęciem pracy akademickiej Nietzsche odbył obowiązkową służbę wojskową. Wkrótce potem wymówił obywatelstwo pruskie i od 1869 roku pozostawał „bezpaństwowcem”. Bardzo istotny wpływ na myśl Nietzschego miało zetknięcie się z filozofią Artura Schopenhauera oraz muzyką Ryszarda Wagnera, z którym blisko przyjaźnił się na początku lat 70 XIX wieku (później doszło do rozluźnienia stosunków ze względów światopoglądowych; komentarzem do istoty tego rozdźwięku jest napisana przez filozofa w 1888 r. rozprawa Nietzsche kontra Wagner). Charakterystyczne w stylu pisarskim Nietzschego jest pisanie aforyzmami (począwszy do dzieła Ludzkie, arcyludzkie z 1878 r.). Po części wynikało to z choroby, na którą cierpiał od lat młodzieńczych, a która objawiała się niezwykle silnymi, wielodniowymi atakami migreny, po części jednak był to świadomy wybór formy literackiej: „Kto krwią i w przypowieściach pisze, nie chce, by go czytano, żąda, by się go na pamięć uczono” - pisał w najbardziej znanym ze swych tekstów, Tako rzecze Zaratustra (1883-1885). Choroba zmusiła go do zrezygnowania z pracy uniwersyteckiej w 1879 roku. Od tego czasu wiele podróżował, po Włoszech, Niemczech i Szwajcarii, gdzie przebywał najchętniej. Na przełomie 1888 i 1889 roku nasilenie choroby doprowadziło do obłędu; Nietzsche trafił na rok do kliniki psychiatrycznej, najpierw w Bazylei, a następnie w Jenie. W 1890 matka zabrała go w rodzinne strony, do Naumburga; ostatnie trzy lata życia spędził samotnie w Weimarze. Został pochowany w Röcken, obok swego ojca, pastora luterańskiego. Ostatnim dziełem Nietzschego jest autobiograficzna książka Ecce Homo (1888); pośmiertnie została wydana jeszcze z notatek Wola mocy.

Motywy występujące w tym utworze Wszystkie motywy