Spis treści
pisownia joty: hostję > hostię
pisownia wielką literą: sabaudczycy > Sabaudczycy
Październiktłum. Stefan Napierski
(A. de Lamartine[1])
1JesieńPowrócili mali Sabaudczycy[2] i już głos ich dopytuje się o dźwięczne echo ulic pobliskich; jak jaskółki przylatują śladami wiosny, oni wyprzedzają zimę.
2ZimaPaździernik, goniec zimy, puka do drzwi naszych domostw. Deszczyk raz po raz tryskający zalewa przyćmione szyby i podmuch martwymi liśćmi klonu zasiewa dojazd osamotniony.
3ObyczajeOto nadchodzą dłużące się czuwania wśród krewniaków, tak urocze, kiedy wszystko poza oknem jest ośnieżone, wszystko gołoledzią i mglistym tumanem, i gdy hiacynty pachną na kominku w ciepławym powietrzu bawialni.
4Przemijanie, CzasOto zbliża się św. Marcin[3] i jego łuczywa, Boże Narodzenie i jego świece, Nowy Rok wraz ze swymi zabawkami, Trzej Królowie i ich migdałki, karnawał i jego błazeńskie berło.
5WiosnaWielkanoc nareszcie, Wielkanoc o chórach jutrznianych i radosnych, Wielkanoc, od której dziewczęta w darze odbierają hostię i czerwono malowane pisanki!
6Wtedy odrobina popiołu zetrze ze skroni naszych znudzenie sześciu miesięcy zimowych i mali Sabaudczycy wołaniem z wysokości wzgórza pozdrowią ojczystą wiosczynę.
Przypisy
mali Sabaudczycy — w kulturze fr. często pojawia się motyw małych Sabaudczyków, pochodzących z górzystej Sabaudii sezonowych robotników (zwłaszcza kominiarczyków), wędrownych handlarzy czy muzyków. Często były to dzieci. Sabaudia — kraina historyczna we fr. Alpach, granicząca ze Szwajcarią i Włochami. [przypis edytorski]
