Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 449 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
I nasz naród przy pomocy nieba
W potędze kilka wieków trwał;
Gdzie go tylko nie...
Maria Konopnicka
Rota
Nie rzucim ziemi, skąd nasz ród.
Nie damy pogrześć mowy,
Polski my naród, polski lud...
Zygmunt Krasiński
Psalm dobrej woli
Lecz wolną wolę musiałeś zostawić —
Ty bez nas samych nie możesz nas zbawić!
Boś tak...
Karol Maliszewski
Stara Niemka
Stara Niemka włóczy się po miasteczku
z pustą torbą na zakupy
karta pokoju może się...
Juliusz Słowacki
Odpowiedź na ,,Psalmy przyszłości" (Ujęcie wcześniejsze)
Odpuść nam nasze winy!
Niech będzie twoja wola na ziemi i na niebie;
Przez nas...
Władysław Syrokomla
Stare wrota
W doli narodów, nim burza Jehowy
O ściany kraju uderzy w zapędzie,
Bóg naprzód miesza...
Maria Więckowska
[Garstko maleńka...]
Z Waszej świętej ofiary wzejdzie piękne ziarno,
Krwi waszej posiew nie pójdzie na marne.
Choć...
Motyw: Naród
Najwięcej wypowiedzi na temat tego, czym jest naród i jakie są obowiązki jego członków znajdziemy zapewne w polskiej literaturze epoki romantyzmu, ponieważ w tym okresie pojęcie to było definiowane jako zakorzenione w świecie idei (w łonie Boga, planach Opatrzności). Często przeciwstawiano naród oficjalnej władzy i organizmowi państwa, przez co pojęcie to staje niekiedy w opozycji do renesansowej czy oświeceniowej koncepcji ojczyzny oraz powinności obywatelskich. W fantazmatyce związanej z ideą narodu wykorzystywano symbolikę krwi, ofiary, czy matki w jej relacji z dzieckiem. Romantyczna wizja Polski jako Chrystusa narodów sakralizowała ideę narodu, ale też politycyzowała religię.