Adam Mickiewicz
Dziady, część III
Milczysz, milczysz! wiem teraz, jam Cię teraz zbadał,
Zrozumiałem, coś Ty jest i jakeś Ty...
Uważasz mnie może za istotę lekką; nikt nie jest bardzie serio ode mnie, gdy chodzi...
Czyż nie w głowie mieści się to, co ludzi łączy — pojmowanie wspólnej korzyści i szkody...
Motywem tym szczególnie chętnie posługiwano się w literaturze okresu preromantyzmu (por. Cierpienia młodego Wertera Goethego) i romantyzmu, kiedy to serce przeciwstawiano rozumowi. Pod nazwą serce kryje się czasem intuicja, umiejętność współodczuwania z innymi, zdolność do miłości i miłosierdzia, wrażliwość, pozaracjonalna mądrość, czy wiedza, a wreszcie — dusza.