Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 458 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
wiersze
Kochaj ojca, matkę twoją,
Módl się za nich co dzień z rana,
Bo przy tobie...
Paweł Beręsewicz
Co pan robi, gdy pana dzieci są niegrzeczne?
Kiedy nabroi coś dzieciarnia
(chodzi o córkę i syna),
wtedy mnie straszny gniew ogarnia
i...
Paweł Beręsewicz
Czy pana dzieci pomagają panu w pisaniu książek?
Każde z mych dzieł dwudziestu,
co jeszcze raz powtórzę,
poddałem serii testów
na synu i...
Paweł Beręsewicz
Którą ze swoich książek lubi pan najbardziej?
Cóż, z książkami jest jak z dziećmi:
każda z nich się rodzi w bólach,
karmić...
Aleksandra Kasprzak
Niebezpieczeństwo jedzenia w miejscach publicznych i prywatnych
Odcinanie się od rodziny jest odcinaniem końcówek banana —
niektórzy to robią, inni nie. Mama od...
Wacław Rolicz-Lieder
Szkoła
O najszczytniejszym tytule na ziemi,
Rodzice! serce gdzież macie? gdzie dumę?
Czemu wy krew swą...
Juliusz Słowacki
Do Teofila Januszewskiego
aż po lawy ścianie
Drący się księżyc wejdzie, na kraterze stanie
I stamtąd białe czoło...
Motyw: Dziecko
Dziecko posiada dwoisty status w literaturze. Niekiedy przypisywana jest mu naiwność, dzięki czemu obserwowany przez nie świat odkrywa swą obłudę. Kiedy indziej zaś podkreśla się cechujące dzieci okrucieństwo. W romantyzmie uformowany został swoisty mit dziecka jako posiadającego ,,naturalny" dostęp do prawdy, dar jasnowidzenia i przeczucia (taki jest mały Orcio w Nie-Boskiej komedii). Dziecko bywa beztroskie i niewinne (angeliczne), ale niekiedy posiada cechy diaboliczne.