Henryk Sienkiewicz
W pustyni i w puszczy
Po pewnym czasie można już było przystąpić do chrztu, który odbył się bardzo uroczyście. Rodzice...
Po pewnym czasie można już było przystąpić do chrztu, który odbył się bardzo uroczyście. Rodzice...
O Boże! — więc ofiarował Ci Duch organizm, a resztką siły nieśmiertelnej zdobył ziemię i skrę...
W każdym kształcie jest wspomnienie niby przeszłej i rewelacja następnej formy, a we wszystkich razem...
Zaprawdę, ogień maluję, który nie z Ducha się począł, ale z ciał walki i z...
A jednak są cuda, Helionie! — Moc duchowa natury Chrystusa objawiła je światu. Wrócić do grobu...
Gdyby oto nowi twoi rodzice, zamiast dziwić się niezrozumianym fenomenom w dziecku odkrywanym, mieli wiedzę...
aby matki więcej Ducha poznały w dziecku i więcej go ukochały niż ciało, któremu także...
Nim to opiszę — wytłumaczę wam to jaśniej, albowiem z tej gałęzi idei wykwitają wszelkie formy...
Najpokorniejszy więc Duch na świecie — dla ukarania teraz czasowego w ciele niemogący się objawić — może...
Organizacje są jeszcze niedoskonałe dla pięknych Duchów: w nich Duch i ciało są tak jak...
W tradycji neoplatońskiej i chrześcijańskiej dusza miała być częścią niematerialną, składającą się, obok ciała, na całość osoby. Motywem tym zaznaczamy wypowiedzi określające, czym jest dusza, jaka jest sfera oraz zakres jej istnienia i działania, jakie są ,,prawa duszy". W romantyzmie są to np. prawa przeciwstawne tym organizującym ziemski, materialny porządek społeczny: pojawia się tu koncepcja siostrzanych dusz, nie mogących połączyć się na tym świecie węzłem małżeńskim, ale nieuchronną mocą przeznaczenia mających się połączyć w zaświatach (odwołuje się do niej Gustaw w Dziadach Mickiewicza). Synonimem duszy bywa serce.