- Ur.
- 17 czerwca 1882 w Warszawie
- Zm.
- 11 kwietnia 1944 w Opolu Lubelskim
- Najważniejsze dzieła:
- Rokowania pokojowe (1917), Roztwór prof. Pytla (1919), Księga Hioba (1921), Promienie FF (1921), R.H. Inżynier (1923), Obrona Keysowej (1935), Doktor Przybram (1924), Dług honorowy (1929)
Komediopisarz, prozaik, fizyk, popularyzator osiągnięć nauki i techniki. W 1901 roku ukończył gimnazjum i wstąpił na Politechnikę Warszawską. Po jej zamknięciu z powodu strajku studenckiego w 1905 roku wyjechał do Szwecji, następnie zamieszkał w Heidelbergu, gdzie studiował fizykę na miejscowym uniwersytecie i w roku 1909 uzyskał tytuł doktora. W latach 1909--1911 był pracownikiem naukowym uniwersytetu w Amsterdamie, asystentem laureata nagrody Nobla, Pitera Zeemana, z którym napisał kilka wspólnych prac. Następnie pracował na uniwersytecie we Frankfurcie (1912--1914) i na Politechnice Warszawskiej (1917--1920). Po roku 1920 zrezygnował z pracy naukowej i poświęcił się literaturze oraz popularyzacji współczesnej nauki. Na łamach prasy pisał felietony i szkice popularnonaukowe, których wybory do roku 1939 ukazały się 16 wydaniach książkowych. Pisał również popularne komedie społeczno-obyczajowe wykorzystujące motywy naukowe, mające za bohaterów uczonych i wynalazców, oraz powieści łączące utopię z fantastyką naukową. Po wybuchu II wojny światowej uciekł do Lwowa, gdzie pracował w Katedrze Fizyki Eksperymentalnej. W 1941 powrócił do Warszawy, do roku 1942 przebywał w getcie warszawskim, następnie pod przybranym nazwiskiem ukrywał się Lubelszczyźnie. Aresztowany wskutek denuncjacji, został wywieziony do obozu zagłady w Treblince, skąd udało mu się jednak wydostać. Zmarł na gruźlicę w szpitalu.
