Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!

Antanas Baranauskas, Anykščių šilelis

Pobieranie e-booka

Wybierz wersję dla siebie:

.pdf

Jeśli planujesz wydruk albo lekturę na urządzeniu mobilnym bez dodatkowych aplikacji.

.epub

Uniwersalny format e-booków, obsługiwany przez większość czytników sprzętowych i aplikacji na urządzenia mobilne.

.mobi

Natywny format dla czytnika Amazon Kindle.

Anykščių šilelis (pol. Borek oniksztyński) jest to najsłynniejsze dzieło Antanasa Baranauskasa (pol. Antoniego Baranowskiego).

Poemat, opiewający piękno przyrody ojczystej, legendarną przeszłość Ziemi Litewskiej, ukazuje czytelnikom głęboką więź duchową człowieka z przyrodą, której kultywowanie daje możliwość przeciwstawienia się współczesnym autorowi realiom. Poemat ów jest niczym pomnik wzniesiony narodowi walczącemu o swą wolność.

Ta książka jest dostępna dla tysięcy dzieciaków dzięki darowiznom od osób takich jak Ty!

Dorzuć się!

O autorze

Antanas Baranauskas
Fot. Jan Mieczkowski, domena publiczna, CC0 1.0, Wikimedia Commons

Antanas Baranauskas

Ur.
17 stycznia 1835 w Onikszty
Zm.
26 listopada 1902 w Sejny
Najważniejsze dzieła:
Anykščių šilelis, Kelionė Peterburkan, Dainų dainelė, Vaina Vilko ir piemenų, Mažų dienų atsiminimai

Litewski poeta, językoznawca, biskup sejneński.

A. Baranauskas wywodził się z rodziny chłopskiej. Naukę pobierał w jęz. polskim w szkole początkowej w Oniksztach, zimą – w rosyjskiej parafialnej szkole początkowej w Oniksztach.

Pełnił służbę u proboszcza Jonasa Danevičiusa w Giełwanach (lit. Gelvonai), w tym samym czasie pracował w gospodarstwie u rodziców. Ukończył dwuletnią szkołę piśmiennictwa w Rumszyszkach (lit. Rumšiškės), gdzie powstało 20 pierwszych wierszy poety, które zachowały się do dzisiaj.

Studiował w wornieńskim seminarium duchownym. Stamtąd jako zdolny kleryk został wysłany do Akademii duchownej w Petersburgu, gdzie kontynuował studia teologiczne. Nowo wyświęconemu diakonowi, a później księdzu, przyznano stypendium państwowe, dzięki któremu podjął studia na uniwersytecie w Monachium, na uniwersytetach w Insbruku, Lewenie oraz Rzymie. W 1864 r. został profesorem Akademii Duchownej w Petersburgu, wykładał teologię pastoralną. Po roku wrócił na Litwę, gdzie jako profesor homiletyki i dogmatyki teologicznej wykładał oraz pełnił obowiązki inspektora w żmudzkim seminarium duchownym. Jako pierwszy na wykładach zaczął się posługiwać jęz. litewskim. W latach 1897-1902 – biskup sejneński.

Listy do rodziców i braci, dzienniki oraz wiersze pisał po polsku, natomiast pieśni, poematy i inne drobne dzieła, dedykowane ludziom wiejskim, oraz dzieła teologiczne zostały przezeń napisane po litewsku. Sporą część listów (w jęz. litewskim) przeznaczył językoznawcom i miłośnikom jęz. litewskiego.

Jeszcze będąc w seminarium w Worniach (lit. Varniai) A. Baranauskas zaczął się interesować językoznawstwem. Dziś jest uważany za jednego z pierwszych dialektologów, twórcę terminów gramatyki jęz. litewskiego.