Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 474 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
Casimir Delavigne
Warszawianka 1831
Alojzy Feliński
Boże, coś Polskę..
Zygmunt Kaczkowski
Murdelio
Zastajesz nas, waszmość, przy służbie bożej. Nie mamy kaplicy w domu, a do kościoła jeździć...
Zygmunt Krasiński
Listy wybrane
Piszę ciągle mój poemat polski. Są w tym poemacie pożary i walki, zabawy i rozkosze...
Zygmunt Krasiński
Psalm miłości
Adam Mickiewicz
Pan Tadeusz, czyli ostatni zajazd na Litwie
Autor nieznany
Bywaj dziewczę zdrowe...
Władysław Tarnowski
Śpiewka powstańców z oddziału Langiewicza
Stefan Witwicki
Jeszcze Polska nie zginęła...
Motyw: Polska
W odróżnieniu od bardziej ogólnego motywu ojczyzny, ten motyw wskazuje fragmenty tekstów zawierające specyficzne figury, które przez wieki były używane dla określenia właśnie Polski. Szczególnie Polska pod zaborami była w naszej literaturze wciąż definiowana, dookreślana, poszukiwana. Była wszak Polska przedstawiana jako Chrystus narodów, a więc kraj, którego misją miała być powtórna chrystianizacja nardów europejskich oraz ich zbawienie w perspektywie polityczno-eschatologicznej. Stosowano wobec niej metaforę matki, niekiedy zmarłej lub cierpiącej - co miało wzbudzić poczucie obowiązku i wolę jej obrony czy wypełnienia jej testamentu. W Psalmach przyszłości Zygmunta Krasińskiego stylizowana jest na anielicę, córkę Boga. Spotyka się jednak również określenia krytyczne: Słowacki wypominał wszak Polsce, że była pawiem narodów i papugą, a więc cechowała ją nieuzasadniona duma oraz próżność z jednej strony, a naśladownictwo obcych wzorców z drugiej. Polska w stosunku do innych ojczyzn stanowi w związku z tym byt osobny a potężny.