Potrzebujemy Twojej pomocy!
Na stałe wspiera nas 456 czytelników i czytelniczek.
Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?
bierze za rękę
Synu mój!
poruszony i zdziwiony
Synu! Głos ten jakby blaskiem...
Adam Mickiewicz
Dziady, część IV
KSIĄDZ
bierze za rękę
Synu mój!
PUSTELNIK
poruszony i zdziwiony
Synu! Głos ten jakby blaskiem...
Adam Mickiewicz
Dziady, część IV
Jej pełne dotąd jeszcze wszystkie okolice:
Tu po raz pierwszy boskie obaczyłem lice,
Tu mnie...
Adam Mickiewicz
Dziady, część IV
Jej pełne dotąd jeszcze wszystkie okolice:
Tu po raz pierwszy boskie obaczyłem lice,
Tu mnie...
Adam Mickiewicz
Dziady, część IV
Byłem i w ogrodzie,
Pod tęż porę, w jesieni, przy wieczornym chłodzie,
Też same cieniowane...
Adam Mickiewicz
Dziady, część IV
Byłem i w ogrodzie,
Pod tęż porę, w jesieni, przy wieczornym chłodzie,
Też same cieniowane...
Adam Mickiewicz
Dziady, część IV
„Bądź zdrów!” — odpowie z cicha: ledwie posłyszałem,
„Zapomnij!”… Ja zapomnę? o! rozkazać snadno!
Rozkaż, luba...
Adam Mickiewicz
Dziady, część IV
„Bądź zdrów!” — odpowie z cicha: ledwie posłyszałem,
„Zapomnij!”… Ja zapomnę? o! rozkazać snadno!
Rozkaż, luba...
Motyw: Wspomnienia
Wspomnienia są funkcją pamięci, osobistym zmaganiem z władzą czasu nad człowiekiem, z przemijaniem. Dzięki wspomnieniom budujemy własną tożsamość, a także tworzymy prywatną wizję historii, którą możemy następnie przekazać jako swoiste dziedzictwo. Z drugiej strony wspomnienia są pożywką całkowicie w nich zanurzonej melancholii. Wspólne wspomnienia są też ważnym tworzywem więzów nazywanych miłością (np. Gustaw z Dziadów jest całkowicie pochłonięty wspominaniem chwil spędzonych z ukochaną).