Footnotes

dać baczność (daw.) — uważać. [przypis edytorski]

dać folgę (daw.) — nie powstrzymywać. [przypis edytorski]

dać folgę (daw.) — pozwolić sobie na coś, nie powstrzymywać się. [przypis edytorski]

dać folgę swojemu językowi (daw.) — nie powstrzymywać się, nie pohamowywać się w mówieniu czegoś. [przypis edytorski]

dać pole (daw.) — stanąć do pojedynku. [przypis edytorski]

dać pozór (daw.) — spojrzeć. [przypis edytorski]

dać tył (daw.) — uciec. [przypis edytorski]

daj pokój (daw.) — dziś: daj spokój. [przypis edytorski]

dał pochop (daw.) — sens: stworzył okazję, skłonił. [przypis edytorski]

dalibóg (daw.) — doprawdy, słowo daję; wykrzyknienie podkreślające prawdziwość wypowiedzi. [przypis edytorski]

dalibóg (daw.) — naprawdę, słowo daję. [przypis edytorski]

dalibóg (daw.) — wykrzyknienie podkreślające prawdziwość wypowiedzi. [przypis edytorski]

dalichmy (daw.) — dziś: daliśmy. [przypis edytorski]

dalipan (daw.) — doprawdy, słowo daję; wykrzyknienie podkreślające prawdziwość wypowiedzi. [przypis edytorski]

damli (daw.) — konstrukcja z partykułą -li: jeśli dam. [przypis edytorski]

dań (daw.) — danina, dar, podarunek. [przypis edytorski]

dań (daw.) — danina, dar. [przypis edytorski]

dań (daw.) — danina. [przypis edytorski]

dań (daw.) — dar, podarunek; danina. [przypis edytorski]

dank (daw.) — pierwszeństwo a. nagroda. [przypis edytorski]

dank (daw.) — pierwszeństwo. [przypis edytorski]

dank (daw.) — podziękowanie. [przypis edytorski]

dank (daw., z niem.) — podziękowanie, hołd; nagroda zwycięstwa. [przypis edytorski]

dank (daw., z niem.) — podziękowanie; nagroda. [przypis edytorski]

dank (daw., z niem.) — podziękowanie, wyrazy wdzięczności. [przypis edytorski]

danoć (daw.) — dano ci; dostałeś. [przypis edytorski]

danser (daw.) — partner w tańcu, tancerz. [przypis edytorski]

Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury włoskiej, przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy światy pozagrobowe, Piekło, Czyściec i Raj. [przypis edytorski]

Danta (daw.) — dziś popr. forma B.: Dantego; Dante Alighieri (1265–1321): filozof i polityk, jeden z najwybitniejszych poetów włoskich, autor poematu Boska Komedia, uważanego za szczytowe osiągnięcie średniowiecznej literatury wł., przedstawiającego wizję wędrówki poety przez trzy światy pozagrobowe, Piekło, Czyściec i Raj. [przypis edytorski]

daremnić (daw.) — udaremniać. [przypis edytorski]

darzyć się (daw.) — szczęścić się, układać się po czyjejś myśli. [przypis edytorski]

darzyć się (daw.) — układać się po czyjejś myśli. [przypis edytorski]

dawać baczenie (daw.) — uważać. [przypis edytorski]

dawać pozór (daw.) — dziś: uważać, być ostrożnym, pilnować. [przypis edytorski]

dawać pozór (daw.) — uważać na coś, pilnować czegoś. [przypis edytorski]

dawa (daw.) — daw. forma 3 os. lp cz.ter.; dziś: daje. [przypis edytorski]

dawić (daw.) — dławić, dusić. [przypis edytorski]

dawić (daw.) — dławić. [przypis edytorski]

dawienie (daw.) — duszności. [przypis edytorski]

dębić (daw.) — uciskać, naciskać. [przypis edytorski]

debra (daw.) — zarośla, jar, parów. [przypis edytorski]

decorum (daw.) — stosowność. [przypis edytorski]

defektowy (daw.) — mający defekt, usterkę. [przypis edytorski]

deka (daw.) — mostek, środkowa kość przedniej ściany klatki piersiowej. [przypis edytorski]

deka (daw.) — pokrywa prasy drukarskiej, dekiel. [przypis edytorski]

dekokt (daw.) — wywar. [przypis edytorski]

delatorstwo (daw.) — donosicielstwo. [przypis edytorski]

delia (daw.) — rodzaj płaszcza. [przypis edytorski]

delia (daw.) — wierzchnie okrycie męskie, podbite futrem. [przypis edytorski]

delia (daw.) — wierzchni ubiór męski. [przypis edytorski]

deliberacje (daw., gw.) — rozmyślania. [przypis edytorski]

deliberować (daw., gw.) — rozmyślać. [przypis edytorski]

deliberować (daw., gw.) — rozmyślać, rozważać. [przypis edytorski]

deliberować (daw., gw.) — rozmyślać; tu: dyskutować. [przypis edytorski]

deliberować (daw., gw.) — rozprawiać, rozmyślać. [przypis edytorski]

deliberować (daw., gw.) — rozważać, rozmyślać, dyskutować. [przypis edytorski]

deliberować (daw.) — rozważać. [przypis edytorski]

delicje (daw., z łac.) — rozkosze. [przypis edytorski]

delija (daw.) — delia, w daw. stroju szlachty pol. szata wierzchnia, opończa. [przypis edytorski]

delija, delia (daw.) — kurtka męska. [przypis edytorski]

delinkwent (daw.) — dziś popr.: delikwent; osoba, której los jest od kogoś zależny a. przestępca oczekujący na wyrok. [przypis edytorski]

demesza (daw.) — szabla; od nazwy miasta Damaszek, skąd pochodziła ceniona słynna z twardości i elastyczności stal damasceńska, o charakterystycznych wzorach na powierzchni. [przypis edytorski]

denar (daw.) — żelazny trójnóg używany jako podstawka pod kocioł a. garnek. [przypis edytorski]

denarek (zdr., daw.) — żelazny trójnóg używany jako podstawka pod kocioł a. garnek. [przypis edytorski]

dependent (daw.) — pomocnik adwokata lub notariusza. [przypis edytorski]

dependent (daw.) — pomocnik adwokata, notariusza itp. [przypis edytorski]

dependent (daw., z łac. dependens, dependentis: zależny) — praktykant lub pomocnik pracujący u adwokata, notariusza itp. [przypis edytorski]

dependować (daw., z łac.) — zależeć. [przypis edytorski]

deputacja (daw.) — delegacja, grupa przedstawicieli jakiejś zbiorowości wysłana w celu załatwienia jakiejś sprawy. [przypis edytorski]

deputacja (daw.) — delegacja. [przypis edytorski]

deputat (daw.) — przedstawiciel, deputowany, delegat. [przypis edytorski]

despekt (daw.) — obraza. [przypis edytorski]

despekt (daw.) — ujma, obraza, uchybienie, afront. [przypis edytorski]

despekt (daw.) — urażenie czyjegoś honoru bądź ambicji. [przypis edytorski]

despekt sprawić a. uczynić (daw.) — urazić kogoś, obrazić kogoś. [przypis edytorski]

desperować (daw.) — rozpaczać. [przypis edytorski]

destynacja (daw., z łac.) — przeznaczenie. [przypis edytorski]

detonować (daw.) — odbierać pewność siebie. [przypis edytorski]

detonujący (daw.) — peszący, odbierający pewność siebie, onieśmielający. [przypis edytorski]

dewizka (daw.) — łańcuszek, na którym wieszało się zegarek; dewizkę zaczepiało się na guziku kamizelki, żeby łatwo było wyjąć zegarek z kieszeni. Ludzie, których nie było stać na kosztowny zegarek, nosili sam łańcuszek jako ozdobę. [przypis edytorski]

dezabilka (daw.) — swobodny strój poranny. [przypis edytorski]

dezolacja (daw., z łac. desolatio: spustoszenie) — zniszczenie; rozpacz. [przypis edytorski]

dezolacja (daw., z łac.) — zniszczenie; rozpacz. [przypis edytorski]

dezolować (daw., z łac.) — niszczyć, rujnować; tu: dręczyć. [przypis edytorski]

diafragma (daw.; łac. diaphragma) — przepona; główny mięsień oddechowy u ssaków, oddzielający jamę brzuszną od jamy klatki piersiowej. [przypis edytorski]