Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | anatomiczne | angielski, angielskie | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | czeski | dopełniacz | dawne | filozoficzny | francuski | geologia | grecki | gwara, gwarowe | handel, handlowy | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | prawo, prawnicze | przenośnie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | żeglarskie | zoologia

Według języka: wszystkie | polski


Znaleziono 428 przypisów.

macte (łac.) — brawo, bardzo dobrze. [przypis edytorski]

Macte! (łac.) — brawo! dobrze! [przypis edytorski]

Macte virtute estote, carissimi! Diabolus claudicans sum, vulgo (łac.) — Dzielnie spisaliście się, najdrożsi. Jestem diabeł kulawy, pospolicie [w domyśle: pospolicie mówiąc; red. WL]. [przypis redakcyjny]

Magiae naturalis libri XX (łac.) — Magii naturalnej ksiąg XX. [przypis edytorski]

magicae artes (łac.) — sztuki magiczne. [przypis edytorski]

magis in elucidationem (łac.) — raczej na uświetnienie. [przypis redakcyjny]

magis inviti, quam invitati (łac.) — raczej z przymusu niż zaproszeni. [przypis redakcyjny]

magis magnos clericos non sunt magis magnos sapientes (łac.) — największy z kleryków (księży; tu: mnichów) nie jest najtęższy w mądrości. [przypis edytorski]

magister equitum (łac.) — dowódca jazdy. [przypis edytorski]

magister eroticarum (łac.) — mistrz erotyki; nauczyciel erotyki. [przypis edytorski]

magister (łac.) — mistrz. [przypis edytorski]

magister respondit (łac.) — mistrz odpowiada. [przypis edytorski]

magistrat (z łac.) — rada miejska, dzisiejszy ratusz. [przypis edytorski]

magistra vitae (łac.) — popularne łacińskie przysłowie historia est magistra vitae: historia jest nauczycielką życia. [przypis redakcyjny]

magna cum laude (łac.) — z wielką pochwałą; zwrot używany dawniej na dyplomach jako forma oceny wyróżniającej. [przypis edytorski]

magnae (…) obstinatius (łac.) — wielkie umysły tym uporczywsze, im większe trudności. [przypis redakcyjny]

magna est veritas et… (łac.) — prawda jest wielka i… [przypis edytorski]

Magna Mater Terrae (łac.) — Wielka Matka Ziemi. [przypis edytorski]

magnam partem (łac.) — wielką część. [przypis redakcyjny]

magnam popularitatem (łac.) — wielką wziętość. [przypis redakcyjny]

magna parens (łac.) — wielka rodzicielka; określenie Rzymu użyte przez wybitnego rzym. poetę Wergiliusza (70–19 p.n.e.) w Georgikach II 173. [przypis edytorski]

magna pars fui (łac.) — brałem wielki udział. [przypis edytorski]

magna pars fui (łac.) — brałem wielki udział (zwrot przysłowiowy). [przypis redakcyjny]

magna pars (łac.) — duża część. [przypis edytorski]

magna pars (łac.) — wielka część. [przypis edytorski]

Magna Peccatrix (łac.) — wielka grzesznica, tu: Maria Magdalena. [przypis edytorski]

magna porta (łac.) — wielka brama. [przypis edytorski]

magnatum et nobilium deum (łac.) — boga magnatów i szlachty. [przypis edytorski]

Magnifice domine N. N.! (…) Eleonora in Croes Dyvarne (łac.) — Wielmożny Panie! Co sercu drogie, wielbimy chętnie w duchu, pragniemy upewniać słowami, żądamy oglądać oczyma. Jaki szacunek wielmożny rodzic mój powziął dla znakomitego bohatera narodu sławnego i towarzysza takiego wodza, jakim czci go przywiązaniem, tego dowodzi bardzo częste wspominanie nazwiska Wielmożnego Pana, jako też i mocne postanowienie, w którym trwa ciągle, aby Cię kochać nie jak przybranego, lecz jakby z własnej krwi zrodzonego syna. Jeżeli zaś ojciec Cię kocha, kocha Cię niemniej córka, bo w jej duszy czuła skłonność tak niewzruszone zapuściła korzenie, że gdyby można przesłać w tym piśmie serce stroskane, każdy wyczytałby z łatwością jawne i wieczne szczerości dowody. Wyznaję teraz, co długo taiłam, że w całym życiu ubiegłem nie czułam do żadnego z mężczyzn wśród tylu ubiegających się o mą rękę przywiązania w sercu oprócz do Ciebie, Wielmożny Panie; i chętnie wierzę, że to pochodzi z woli Boga i wskutek postanowienia Jego. Jeżeli Ty, Wielmożny Panie, to samo żywisz w sercu, co wyznałeś ustami, szczęściem to nazywam; jeżeli usta dla mego uspokojenia oświadczyły mi coś wręcz przeciwnego, byłby to straszny grzech przeciw miłości bliźniego. Wyobraź sobie miłość moją, której ani odległość miejsc ani wstydliwość stanu mojego oddzielić od Ciebie nie zdoła. Bieży chyżo przez pociski, przez ogień i tyle niebezpieczeństw; śpieszy się, by zwiedzić przybytek Bellony, nie lękając się wcale jej zwolenników. O tym tylko myśli, jak wejść do obozu, i nie trwożą jej trąb marsowych dźwięki; zamierza pójść, dokąd losy wiodą i tajniki serca wołają. Bogdajby uniknęła gwałtownych wyrzutów i mogła się cieszyć ze ziszczenia zaręczeń. W ofierze składam ci wierne serce: przyjmij i pomnij na słowo Twoje, którym nadzieję wznieciłeś we mnie. Dom rodziców moich z łaski Boga dość świetny i może się równać z najstarożytniejszymi rodzinami Królestwa Polskiego. Dostatki nie tajne. Obyczaje moje, choć proste, chwaliłeś przecie; jeżeli Ci się więc podobają, nie dajże się zrazić. Wiara nie wadzi, bo wyznaję też świętej Trójcy osobę, która łaską Swoją skłania serca ludzkie. Słowa ojca mojego, że majątku za granicę królestwa wywozić nie można, niech nie będą na przeszkodzie. Zasady tej twórcą jest mój ojciec, Ty zaś tłumaczem, Ty, Wielmożny Panie, pełnomocnym wykonawcą. Twoją rzeczą będzie rozkazywać, moją słuchać. Wielmożny Ricaldus, generalny komisarz i sekretarz królestwa naszego, oddał mi przychylnych uczuć twoich dowody. O potwierdzenie ich prawdziwości proszę Boga i siostrę moją najdroższą, która z pewnością wystawi jasno skłonności moje. Ile słów, tyle westchnień; ile wspomnień, tyle łkania. Jeśliby kto zapytał: „Czemuż to czynisz?”, dość mi powiedzieć: „Odpowiadaj, serce, za mnie”. Serce moje już nie do mnie, do Ciebie należy; mnie opuściło, Tobie towarzyszy, w Tobie przemieszkuje. Czy prawdę mówię, badaj! Co ze zbuntowanym sercem czynić, poradź! Na wszystko z łatwością lek znajdziesz, skoro zechcesz. Jeżeli mię porzucisz, pamiętaj, że gniew Boski karał zawsze niewdzięczność. Tego jednak nie życzę sobie i nie wątpię o przyrzeczeniach Twoich; przestrzegam tylko, aby nie powtórzyły się zgorszenia, które u ludzi poprzednich wieków potępiamy. Teraz mi nic więcej pragnąć nie wypada, jak tylko obecności Twojej, Wielmożny Panie, w domu ojca mojego, która, tak wierzę, wszystko na lepsze obróci. Przybądź na jedną przynajmniej godzinę, o to usilnie proszę, gorąco wzywam, niecierpliwie oczekuję jako Wielmożnego Pana M. do końca życia serdecznie przywiązana Eleonora na Croes Dyvarne. [przypis redakcyjny]

magnifika (daw., żart., z łac. magnificus: dostojny; wspaniały) — małżonka. [przypis edytorski]

magnis itineribus (łac.) — śpiesznymi (wielkimi) pochodami. [przypis redakcyjny]

magnis itineribus (łac.) — szybkimi pochodami. [przypis redakcyjny]

magno motu et deliberatione cum Imperio et Republica Veneta contra potentiam Ottomanicam (łac.) — po wielkich zabiegach i naradach z Cesarstwem i Rzecząpospolitą Wenecką przeciw potędze otomańskiej. [przypis redakcyjny]

magno motu (łac.) — za wielkimi zabiegami. [przypis redakcyjny]

magno praesuli (łac.) — wielkiemu biskupowi. [przypis redakcyjny]

magnorum (…) admiratio (łac.) — wielkich ludzi nie chwalić, lecz podziwiać należy. [przypis redakcyjny]

magnorum nominuni (łac.) — wielkich imion. [przypis redakcyjny]

Magnum (…) modo (łac.) — „Z groźnym szumem wylata oszczep wyrzucony./ Jak piorun błyskawiczny” (Vergilius, Aeneida, IX, 705??; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

Magnus (łac.) — wielki; przydomek Pompejusza. [przypis edytorski]

Maiestas infracta malis (łac.) — majestat zwycięża zło. [przypis edytorski]

maiestas (łac.) — powaga. [przypis redakcyjny]

Maiestatem (łac.) — Majestat. [przypis redakcyjny]

maiorem dei prosperitatem (łac.) — większej pomyślności bożej; parafraza określenia ad maiorem Dei gloriam: na większą chwałę Bożą; Deus (łac.): Bóg. [przypis edytorski]

maiorum gentium (łac.) — większych rodów a. plemion, ludów. [przypis edytorski]

majordomus (z łac.) — przełożony służby, kierujący domem arystokraty. [przypis edytorski]

makuła (z łac. macula) — plama, przen. hańba. [przypis edytorski]

makuła (z łac. macula) — plama, skaza. [przypis edytorski]

makuła (z łac.) — plama; obelga. [przypis edytorski]

malaciam in malitiam (łac.) — łagodność w złość. [przypis redakcyjny]

mala consilia ordinis intermedia (łac.) — złe rady pośredniego stanu; pośrednim stanem między królem a stanem rycerskim (szlachtą) jest senat. [przypis redakcyjny]

Mala est pluralitas principum, sit ergo unus rex (łac.) — Wielość książąt jest zła, niech będzie zatem jeden król. [przypis edytorski]

malam (…) mortem (łac.) — „Nie śmierć złem jest, lecz owo, co po niej nastąpi” (Augustinus Aurelius, De civitate Dei, I, 11; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

male cohaerens corpori suo caput (łac.) — głowa źle przylegająca do ciała. [przypis redakcyjny]

Maledicatur autem Satanas, creatura Gehennae (łac.) — Zelżony zaś niech będzie szatan, nędzny pomiot piekła. [przypis redakcyjny]

maleficium taciturnitatis (łac.) — występek (grzech) małomówności. [przypis edytorski]

male … habuit senatum (łac.) — źle usposobiła senat. [przypis redakcyjny]

male olentem (łac.) — cuchnące. [przypis redakcyjny]

male parta (łac.) — źle nabyte. [przypis edytorski]

malevolentia (łac.) — złość. [przypis redakcyjny]

malevoli (łac.) — źli, źle myślący. [przypis redakcyjny]

malevolis consiliis (łac.) — złośliwymi radami. [przypis redakcyjny]

malevolorum conatus (łac.) — źle myślących usiłowania. [przypis redakcyjny]

malo eventu (łac.) — niepomyślnie. [przypis redakcyjny]

malo me [meae] fortunae (…) pudeat (łac.) — „Raczej wolę skarżyć losy, niż wstydzić się zwycięstwa” (Quintus Curtius, Historiae Alexandri Magni, IV, 13; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

Malo periculosam libertatem quam quietum servitium (łac.) — Przenoszę niebezpieczną wolność nad spokojną niewolę. [przypis tłumacza]

malum (łac.) — zło, choroba, defekt. [przypis edytorski]

malum (łac.) — zło, nieszczęście, bieda, wykroczenie; tu B. lm mala: nieszczęścia, grzechy. [przypis edytorski]

malum necessarium (łac.) — zło konieczne. [przypis edytorski]

malum necessarium (łac.) — zło konieczne. [przypis edytorski]

malum supra omne malum (łac.) — nieszczęściem nad wszystkie nieszczęścia. [przypis redakcyjny]

malum terrestre (łac.) — zło przyziemne; tu: choroba ciała. [przypis edytorski]

malus animus (łac.) — tu: złe intencje. [przypis edytorski]

mandantka (z łac.) — osoba dająca komuś mandat (upoważnienie) do pewnych działań. [przypis edytorski]

mandant (z łac., praw.) — mocodawca, osoba powierzająca prawnikowi prowadzenie swoich spraw. [przypis edytorski]

Mandata non bona (łac.) — „Niedobre zlecenia”. [przypis tłumacza]

maneant posteritati pro testimoniis vitae meae (łac.) — pozostały dla potomstwa jako świadectwa życia mego. [przypis redakcyjny]

manebimus adhuc (łac.) — zostaniemy jeszcze. [przypis redakcyjny]

manele (z łac.) — bransolety. [przypis edytorski]

Manent (…) ingentes (łac.) — „Porzucają robotę i potężne mury/ Groźnie sterczące…” (Vergilius, Aeneida, IV, 88; tłum. Edmund Cięglewicz). [przypis tłumacza]

manet (łac.) — pozostaje. [przypis edytorski]

manet sine nulla exceptione (łac.) — pozostaje bez żadnego wyjątku. [przypis edytorski]

mania persecutionis acuta (łac.) — silna mania prześladowcza. [przypis edytorski]

manibus date lilia plenis! (łac.) — dawajcie pełnemi rękoma. [przypis redakcyjny]

manipuł (z łac.) — jednostka wojskowa, kompania (60–120 ludzi). [przypis edytorski]

mankament (z łac.) — brak, wada, usterka. [przypis redakcyjny]

mansjonarz (z łac.) — ksiądz, wolny od obowiązków, prócz odprawienia mszy i pacierzy kapłańskich. [przypis redakcyjny]

mansum ex ore daret (łac.) — od ust by sobie odjął. [przypis redakcyjny]

mantylka (z łac. mantellum: okrycie) — rodzaj welonu, szala zarzucanego na głowę i ramiona, wykonanego z koronki a. cienkiej tkaniny. [przypis edytorski]

manualik (daw., z łac.) — podręczna książeczka; podręcznik. [przypis edytorski]

manu, consilio, opere et oratione (łac.) — ręką, radą, czynem i modlitwą. [przypis redakcyjny]

manu militari (łac.) — zbrojnie, z bronią w ręku. [przypis edytorski]

manu propria (łac.) — własnoręcznie. [przypis redakcyjny]

mare nostrum (łac.) — nasze morze. [przypis edytorski]