Przypisy

congressus (łac.) — spotkanie, zjazd. [przypis edytorski]

congressus (łac.) — zjazd. [przypis edytorski]

coniunctivus (łac.) — tryb warunkowy. [przypis edytorski]

conjungium (z łac. coniungium) — małżeństwo; małżonek; spółkowanie. [przypis edytorski]

conscriptio (łac.) — zapis w rejestrze. [przypis edytorski]

consensus omnium (łac.) — zgoda wszystkich. [przypis edytorski]

consensus sapientium (łac.) — konsensus mądrych; zgoda wśród mądrych. [przypis edytorski]

consensus (z łac.) — zgodne stanowisko w jakiejś sprawie. [przypis edytorski]

consentior, consentire (łac.) — zgadzam się. [przypis edytorski]

conservare iuventutem meam (łac.) — zachować swoją młodość. [przypis edytorski]

consilium bellicum (łac.) — rada wojenna. [przypis edytorski]

consilium facultatis (łac.) — rada wydziału. [przypis edytorski]

consilium (łac.) — narada. [przypis edytorski]

consilium (łac.) — rada. [przypis edytorski]

consistit (łac.) — zawiera się. [przypis edytorski]

constante (łac.) — niewzruszenie. [przypis edytorski]

consulere saluti comuni (łac.) — radzić o wspólnym ratunku. [przypis edytorski]

consul (łac.) — konsul, wysoki urzędnik rzymski; w starożytnym Rzymie wybierano dwóch konsulów na tok. [przypis edytorski]

consul (łac.) — radny miejski. [przypis edytorski]

consumatum est (łac.) — dokonało się. [przypis edytorski]

consummatum est (łac.) — dokonało się. [przypis edytorski]

contemnere (łac.) — pogardzać. [przypis edytorski]

contemptus mundi (łac.) — pogarda dla świata. [przypis edytorski]

continuum (łac.) — ciągłość. [przypis edytorski]

contradictio in adiecto (łac.) — sprzeczność sama w sobie; połączenie dwóch pojęć, które wzajemnie się wyłączają. [przypis edytorski]

contradictio in adiecto (łac.) — sprzeczność w przydawce; błąd logiczny polegający tym, że danemu wyrazowi przydaje się określenie, które się z nim wyklucza. [przypis edytorski]

contradictionis [principium] (łac.) — zasada sprzeczności, znana też jako zasada niesprzeczności; prawo logiczne, zgodnie z którym dwa zdania sprzeczne ze sobą nie mogą być jednocześnie prawdziwe (przedmiot nie może mieć i zarazem nie mieć jakiejś cechy). [przypis edytorski]

contra hostium insidias (łac.) — przeciw podstępom wroga. [przypis edytorski]

contra (łac.) — przeciw, przeciwko. [przypis edytorski]

contra (łac.) — przeciw. [przypis edytorski]

contra me (łac.) — przeciwko mnie. [przypis edytorski]

contra naturam (łac.) — przeciw naturze. [przypis edytorski]

contraria contrariis curantur (łac.) — przeciwieństwa leczą się wzajemnie. [przypis edytorski]

contra vim mortis non est medicamentum in hortis (łac.) — na śmierć nie ma lekarstwa. [przypis edytorski]

coram clericis saporem suavitatis non habet (łac.) — w oczach kleru nie ma smaku słodyczy. [przypis edytorski]

coram (łac.) — wobec. [przypis edytorski]

Coram officio … (łac.) — Przed urzędem wyznaczonym przez dowódcę zamku i burmistrza bieckiego — czyli hojnym Janem Stogierzem, wicekapitanem, Mikołajem Bielskim, notariuszem zamku w Bieczu, z wiceburmistrzem lub osobą sprawującą jego funkcję i radnymi bieckimi. [przypis edytorski]

coram populo (łac.) — w obliczu ludu. [przypis edytorski]

coram publico (łac.) — wobec wszystkich, publicznie. [przypis edytorski]

Coram rege sua de paupertate tacentes plus poscentes ferent (łac.) — Horacy, Listy, ks. I, List XVII, w. 43–44. [przypis edytorski]

corpis delicti (łac., prawn.) — dowód rzeczowy. [przypis edytorski]

corpus delicti (łac.) — dowód przestępstwa. [przypis edytorski]

corpus delicti (łac.) — dowód przestępstwa; tu B. lm corpora delicti: dowody przestępstwa. [przypis edytorski]

corpus delicti (łac.) — dowód rzeczowy potwierdzający dokonanie przestępstwa. [przypis edytorski]

corpus delicti (łac.) — dowód rzeczowy. [przypis edytorski]

corpus delicti (łac.) — dowód rzeczowy świadczący o popełnieniu przestępstwa. [przypis edytorski]

corpus delicti (łac.) — dowód zbrodni. [przypis edytorski]

corpus delicti (łac.) — przedmiot przestępstwa; dowód rzeczowy przestępstwa. [przypis edytorski]

Corpus Regni Poloniae (łac.) — dosł. Ciało Królestwa Polskiego. Wyrażona w dziele Jana Długosza w wieku XV idea integralności terytorium państwa. [przypis edytorski]

cor ranae (łac.) — serce żaby. [przypis edytorski]

corruptio optimi pessima (łac.) — zepsucie najlepszego jest najgorsze. [przypis edytorski]

creatio ex nihilo (łac.) — tworzenie z niczego. [przypis edytorski]

creatio mundi ex nihilo (łac.) — stworzenie świata z niczego. [przypis edytorski]

creator spiritus (łac.) — duch twórca. [przypis edytorski]

crede experto (łac.) — zaufaj doświadczonemu; wierz ekspertowi. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; przen.: wyznanie wiary (od pierwszych słów modlitwy chrześcijańskiej stanowiącej wyznanie kanonu wiary, tzw. Składu Apostolskiego: „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego”). [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; przen. wyznanie wiary (od pierwszych słów modlitwy chrześcijańskiej: „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego”), także ogólnie: krótkie sformułowanie pełniące funkcję myśli przewodniej lub ogólnego hasła przyświecającego np. sposobowi postępowania; motto, dewiza. [przypis edytorski]

credo (łac.) —dosł.: wierzę; przen. wyznanie wiary (od pierwszych słów modlitwy chrześcijańskiej: „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego”), także ogólnie: krótkie sformułowanie pełniące funkcję myśli przewodniej lub ogólnego hasła przyświecającego np. sposobowi postępowania. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł. wierzę; przen. wyznanie wiary, poglądy i zasady, którymi ktoś kieruje się w życiu. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; przen.: wyznanie wiary. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; przen. wyznanie wiary, suma poglądów. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł. wierzę; przen. wyznanie wiary, suma poglądów. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; przen. wyznanie wiary, suma poglądów. [przypis edytorski]

credo (łac.) — dosł.: wierzę; tu metaforycznie oznacza tyle, co: deklaracja wiary (od pierwszych słów modlitwy w kościele katolickim, tzw. Wyznania wiary a. Składu Apostolskiego: „Wierzę w Boga Ojca Wszechmogącego”). Współcześnie termin stosowany jest na określenie krótkiego sformułowania pełniącego funkcję myśli przewodniej lub ogólnego hasła przyświecającego np. dziełu lub sposobowi postępowania; motto, dewiza. [przypis edytorski]

Credo (łac.) — wierzę (pierwsze słowo modlitwy Wyznanie wiary). [przypis edytorski]

credo (łac.) — wierzę. [przypis edytorski]

credo (łac.) — wierzę; tu: modlitwa stanowiąca wyznanie kanonu wiary rzymskokatolickiej, zaczynająca się od słów „Wierzę w Boga, Ojca wszechmogącego, Stworzyciela nieba i ziemi, i w Jezusa Chrystusa, Syna Jego jedynego (…)”. [przypis edytorski]

credo (łac.) — wyznanie wiary. [przypis edytorski]

credo (łac.) — zbiór przekonań, dosł. wyznanie wiary. [przypis edytorski]

credo (łac.) — zbiór zasad i poglądów. [przypis edytorski]

credo quia absurdum est (łac.) — wierzę, gdyż jest to absurdalne. [przypis edytorski]

credo quia absurdum est (łac.) — wierzę, ponieważ jest to absurdalne (formuła przypisywana Tertulianowi, choć w jego tekście De Carne Christi brzmi nieco odmiennie; przez Woltera słowa te były przypisywane św. Augustynowi). [przypis edytorski]

credo quia absurdus sum (łac.) — wierzę, bo jestem absurdalny. [przypis edytorski]

Crescat! floreat! (łac.) — niech wzrasta i kwitnie. [przypis edytorski]

Crescat, vivat et floreat (łac.) — Niech wzrasta, żyje i rozkwita. [przypis edytorski]

crescite et multiplicamini (łac.) — rośnijcie i rozmnażajcie się. [przypis edytorski]

crescite (…) multiplicamini (łac.) — rośnijcie (i) rozmnażajcie się; cytat z łac. tłumaczenia Biblii. [przypis edytorski]

Crescite. Nos qui vivimus, multiplicamini (łac.) — Rozradzajcie się. My, którzy żyjemy, mnóżmy się. [przypis edytorski]

crimen (łac.) — występek, zbrodnia. [przypis edytorski]

crimen (łac.) — zbrodnia. [przypis edytorski]

crimen laesae maiestatis humanae (łac.) — zbrodnia obrazy majestatu człowieka. [przypis edytorski]

Crimen laesae maiestatis (łac.) — zbrodnia obrazy majestatu. [przypis edytorski]

crimen laesae maiestatis (łac.) — zbrodnia obrazy majestatu; termin z kodeksu prawa rzym. [przypis edytorski]

crimen lesae majestatis (łac.) — zbrodnia obrazy majestatu. [przypis edytorski]

crimen lesae Mareschali (łac.) — zbrodnia obrazy marszałka. [przypis edytorski]

crimen status (łac.) — zbrodnia stanu. [przypis edytorski]

crinis (łac.) — włos, pukiel włosów. [przypis edytorski]

crista intertrochanterica (łac., med.) — termin anatomiczny: grzebień międzykrętarzowy. [przypis edytorski]

crudelis (łac.) — okrutny; tu forma lm crudeles: okrutni. [przypis edytorski]

cubiculum (łac.) — pokój sypialny. [przypis edytorski]

cubiculum (łac.) — sypialnia. [przypis edytorski]

Cucullus non facit monachum (łac.) — kaptur nie czyni mnichem. [przypis edytorski]

cui bono (łac.) — dla czyjej korzyści, na co to komu. [przypis edytorski]

cui bono (łac.) — dosł. na czyją korzyść; tu: konsekwencje. [przypis edytorski]

Cui bono? (łac.) — Na czyją korzyść? [przypis edytorski]

cui prodest (łac.) — czyja korzyść; część sentencji łac. „is fecit, cui prodest”: ten uczynił, czyja korzyść. [przypis edytorski]

cuius est condere, eius est tollere (łac.) — komu stanowić, temu i znosić (prawo). [przypis edytorski]

cuiusvis dignitatis et praeeminentiae (łac.) — jakiegokolwiek rodzaju godność i wyróżnienie. [przypis edytorski]

cum bonis bonus eris, cum malis perverteris (łac.) — będziesz dobry z dobrymi, ze złymi się zepsujesz. [przypis edytorski]

cum bonis bonus eris, cum malis perverteris (łac.) — z dobrymi będziesz dobry, ze złymi skazisz się. [przypis edytorski]