Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 477 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | francuski | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hinduski | hiszpański | japoński | łacina, łacińskie | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | rzymski | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | zdrobnienie | żeglarskie

Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 5198 przypisów.

raniec (daw. reg.) — prostokątna torba na książki, tornister. [przypis edytorski]

raniec (ros. raniec, z niem.) — tornister. [przypis redakcyjny]

raniej — dziś: wcześniej. [przypis edytorski]

ranion — dziś popr.: raniony. [przypis edytorski]

rankor (daw.) — gniew, żal, złość. [przypis edytorski]

rankor (daw.) — gniew, zwada. [przypis edytorski]

rankor (daw.) — silne uczucie gniewu, złości, żalu; silne pragnienie czegoś. [przypis edytorski]

rankor (daw.) — uraza, żal, zawziętość. [przypis edytorski]

rankor (daw.) – uraza, złość, gniew. [przypis edytorski]

rankor (daw.) — wściekłość, uraza, gniew. [przypis edytorski]

rankor — gniew, złość, zapalczywość. [przypis edytorski]

rankor — uraza, zawziętość. [przypis redakcyjny]

rankor — wściekłość, uraza, gniew; także neutralnie: zapał. [przypis edytorski]

rankor — żal, uraza. [przypis redakcyjny]

rankor (z łac.) — gniew, uraza. [przypis edytorski]

ranku — dziś popr. forma D. lp: ranka. [przypis edytorski]

rannemi — dziś popr.: rannymi. [przypis edytorski]

ranność (neol.) — tu: potencjalna podatność na zranienie. [przypis edytorski]

Ranowie — plemię zachodniosłowiańskie, zamieszkujące wyspę Rugię. [przypis redakcyjny]

ransza — szałas, chata. [przypis edytorski]

ranunkuł — rodzaj kwiatu o barwie żółtej lub pomarańczowej. [przypis edytorski]

rany* (starop.) — wczesny, przedwczesny, niedojrzały (por. rano, wcześnie rano); coś ranego w dordzałości: coś przedwczesnego („niewczesnego”) w czasie dojrzałości. [przypis redakcyjny]

rany (starop.) — wczesny; tu: poranny. [przypis edytorski]

Rapacki, Wincenty (1840–1924) — polski aktor, dyrektor teatru, literat reżyser teatralny, jeden z prekursorów tworzenia realistycznych postaci scenicznych. [przypis edytorski]

rapa — próg rzeczny. [przypis edytorski]

rapax, rapacis (łac.) — zachłanny, drapieżny, chciwy; tu forma lm rapaces: chciwi, drapieżni. [przypis edytorski]

rapcia — pasek z taśmy lub rzemienia do noszenia szabli. [przypis edytorski]

rapcie — część umundurowania, paski do powieszania broni. [przypis redakcyjny]

rapcie — element umundurowania, paski do troczenia szabli. [przypis redakcyjny]

rapcie — paski podtrzymujące szablę. [przypis edytorski]

rapeć — rzemień lub taśma podtrzymująca szablę. [przypis edytorski]

rapier — biała broń o prostej klindze, zdatna do cięć, choć wykonywano nią głównie pchnięcia. [przypis edytorski]

rapier — broń biała, dłuższa od szabli, noszona na co dzień przez mieszczan, popularna w Europie Zachodniej od XVI do XVII wieku. [przypis redakcyjny]

rapier — broń biała, dłuższa od szabli, o prostej, obusiecznej klindze, z osłoną dłoni (koszem); w Polsce stosowana głównie przez wojska cudzoziemskiego pochodzenia, np. rajtarów, dragonów. [przypis edytorski]

rapier — broń biała o długiej obosiecznej klindze. [przypis edytorski]

rapier — broń biała z prostą, obusieczną klingą, zazwyczaj stosowana jednak do zadawania pchnięć. [przypis edytorski]

rapier — broń o długiej, prostej, obosiecznej klindze, zazwyczaj stosowana jednak głównie do zadawania pchnięć; popularna w XVI–XVII w. [przypis edytorski]

rapier — broń o długiej rękojeści, używana w XVI i XVII w. [przypis edytorski]

rapier — długa broń obosieczna z gardą (rękojeścią ochraniającą dłoń) w kształcie kosza drucianego. [przypis redakcyjny]

rapier — długa broń obosieczna z osłoną dłoni w kształcie kosza drucianego. [przypis edytorski]

rapiery — długie, wąskie szpady lub szable. [przypis redakcyjny]

rapierzysko — zgrub. od rapier: długa broń obosieczna z osłoną dłoni w kształcie kosza drucianego. [przypis edytorski]

rapir (daw.) — dziś popr.: rapier, długa broń obosieczna z osłoną dłoni w kształcie kosza drucianego. [przypis edytorski]

rapir (daw.) — rapier, długa broń obosieczna z osłoną dłoni w kształcie kosza drucianego, zazwyczaj stosowana głównie do zadawania pchnięć. [przypis edytorski]

rapir — dziś popr.: rapier, broń biała o prostej klindze, zdatna do cięć, choć wykonywano nią głównie pchnięcia. [przypis edytorski]

Rapisardi, Mario (1844–1912) — włoski poeta; autor m.in. poematu Lucifero (1877), w którym tytułowy Lucyfer (łac.: niosący światło) symbolizuje racjonalizm i postęp pokonujący wszelkie przesądy, książki publicznie spalonej na rozkaz arcybiskupa sycylijskiej Katanii. [przypis edytorski]

raporta — dziś popr. forma M. lm: raporty. [przypis edytorski]

raporta — dziś popr.: raporty. [przypis edytorski]

raporter (fr. rapporteur) — sprawozdawca. [przypis edytorski]

Rappahannock — rzeka we wsch. części stanu Wirginia w Stanach Zjednoczonych; miejsce licznych działań wojennych podczas wojny secesyjnej. [przypis edytorski]

rappa — w żargonie miejscowym znaczy centym, setna część franka. [przypis autorski]

rapport (fr.) — łączność, związek. [przypis edytorski]

rapsod (daw.) — śpiewak a. poeta. [przypis edytorski]

rapsodia (muz.) — utwór instrumentalny o swobodnej formie oparty na motywach muzyki ludowej. [przypis edytorski]

rapsodia (ραψωδία) — znaczyła u Greków wygłaszanie poszczególnych pieśni, mianowicie z Iliady i Odysei. Stąd przenośnie używa się na oznaczenie urywkowego, niesystematycznego wykładu. Trentowski nazwał ją (Myślini II, 443) w tym znaczeniu „siczą” pojęć (przez aluzję do Siczy Zaporoskiej). Od tego wyrazu pochodzą oczywiście używane później przez Kanta formy: rapsodyczny, rapsodycznie. [przypis redakcyjny]

rapsod — nazwy śpiewaka greckiego, użyto tu jako nazwy poematu. [przypis redakcyjny]

rapsodowie — byli to zawodowi deklamatorzy, głównie poematów Homera. Platon przedstawia w dialogu pt. Ion rapsoda bardzo zarozumiałego, ale też i niesłychanie głupiego. Ponieważ Ion należy do najwcześniejszych pism Platona, mamy prawo przypuszczać, że Ksenofont korzysta z myśli rozwiniętych w owym dialogu. [przypis tłumacza]

rapsod — pieśń opiewająca bohaterów, fragment epopei. [przypis edytorski]

rapsod — poetycki utwór epicki opiewający dzieje bohatera lub doniosłe wydarzenia historyczne; fragment epopei. [przypis edytorski]

rapsod — poetycki utwór epicki opiewający dzieje bohatera lub doniosłe wydarzenia historyczne. [przypis edytorski]

rapsod — tu: podniosły utwór epicki. [przypis edytorski]

rapsod — tu: podniosły utwór poezji epickiej. [przypis edytorski]

rapsod — tu: poetycki utwór epicki opiewający dzieje bohatera lub doniosłe wydarzenia historyczne; fragment epopei. [przypis edytorski]

rapsod — tu: wędrowny śpiewak w staroż. Grecji, recytujący poematy epickie, własne lub cudze, głównie epopeje Homera. [przypis edytorski]

rapsod — wędrowny śpiewak w staroż. Grecji, recytujący poematy epickie, własne lub cudze, głównie epopeje Homera. Czy jeden Rotszyld, jak wieszcz nad Helladą, czy też brzęczących kompania rapsodów: w 1795 niemiecki filolog Friedrich Wolf w dziele Prolegomena zu Homer poddał w wątpliwość, że przypisywane Homerowi eposy były dziełem pojedynczej osoby, co zapoczątkowało nowożytny spór o tę tzw. kwestię homerycką. [przypis edytorski]

rapsod — wędrowny śpiewak w staroż. Grecji, recytujący poematy epickie, własne lub cudze, głównie epopeje Homera. [przypis edytorski]

rapsody — dziś popr. forma: rapsodowie. [przypis edytorski]

raptawy (gw. podhalańska) — ospowaty; tu zapewne raczej: taki jak u „żaby raptawej”, tj. ropuchowaty. [przypis edytorski]

rapt — napad, najazd, porwanie, zdarzenie gwałtowne. [przypis edytorski]

raptularz (daw.) — księga do prowadzenia notatek. [przypis edytorski]

raptularz (daw.) — notatnik. [przypis edytorski]

raptularz (daw., z łac.) — podręczny notatnik. [przypis edytorski]

raptularzyk — notatnik. [przypis redakcyjny]