Wesprzyj Wolne Lektury 1,5% podatku — to nic nie kosztuje! Wpisz KRS 00000 70056 i nazwę fundacji Wolne Lektury do deklaracji podatkowej. Masz czas tylko do końca kwietnia :)
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | architektura | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | dawne | filozoficzny | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | język, językowy, językoznawstwo | łacina, łacińskie | literacki, literatura | liczba mnoga | matematyka | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | polityczny | portugalski | potocznie | przestarzałe | przysłowiowy | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj nijaki | rosyjski | rodzaj żeński | środowiskowy | staropolskie | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 7393 przypisów.
dysekcja (z łac.) — operacja rozcięcia ciała w celu zbadania jego budowy; sekcja. [przypis edytorski]
dysekować (z łac.) — przeprowadzać sekcję, rozcinać ciało w celach badawczych; przen.: badać drobiazgowo. [przypis edytorski]
dysekować (z łac.) — robić dysekcję, przeprowadzać sekcję, rozcinać ciało w celach badawczych; badać drobiazgowo. [przypis edytorski]
dysenteria, dziś dyzenteria — czerwonka, krwawa biegunka. [przypis edytorski]
dysertacja (daw.) —rozumowanie, dyskusja, roztrząsanie jakiegoś problemu, badanie; dziś: rozprawa naukowa. [przypis edytorski]
dysertacja — rozprawa naukowa. [przypis edytorski]
dysertacja — rozprawa naukowa. [przypis edytorski]
dysertacja — rozprawa naukowa, tu w znaczeniu ironicznym. [przypis edytorski]
dysertacja — rozprawa. [przypis edytorski]
dysertacja (z łac. dissertatio) — daw. rozumowanie, dyskusja, roztrząsanie jakiegoś problemu, badanie; dziś: rozprawa naukowa. [przypis edytorski]
dysertować (daw.) — rozprawiać. [przypis edytorski]
dysgresja — wtręt. [przypis redakcyjny]
dyshonor — ujma na honorze. [przypis redakcyjny]
dyshonor — zniewaga, obelga. [przypis redakcyjny]
dysjunkcja (z łac.) — rozłączenie. [przypis edytorski]
dyska (daw., z fr. dix: dziesięć) — dyszka, dziesiątka; tu zapewne: moneta o nominale 10 kopiejek, wręczana jako napiwek. [przypis edytorski]
dyska — dziś popr. forma D.lp: dysku. [przypis edytorski]
dyski (daw.) — z fr. dziesiątki. [przypis edytorski]
dyskobol — sportowiec uprawiający rzut dyskiem. [przypis edytorski]
dyskontować — realizować (np. czek). [przypis edytorski]
dyskontować weksel — realizować należność wekslową przed upływem terminu płatności, co wiąże się z potrąceniem przez odkupującego weksel (zwykle bank) dyskonta, tj. pewnej części sumy, na jaką wystawiono weksel. [przypis edytorski]
dyskordia (z łac.) — niezgoda, skłócenie. [przypis edytorski]
dyskrecją — oględność, wzgląd. [przypis redakcyjny]
dyskrecja — tu: dbłość, ostrożność. [przypis edytorski]
dyskrecja — tu: łaska, ludzkość. [przypis redakcyjny]
dyskrecja — tu: łaska. [przypis edytorski]
dyskrecja — tu: łaska. [przypis redakcyjny]
dyskrecjonalna — poufna; jeszcze nie określona. [przypis edytorski]
dyskredowany — przekręcone przez mówiącego: dyskredytowany. [przypis edytorski]
dyskredytującą wstecz całe wychowanie jako jedno wielkie kłamstwo — wychowanie pani d'Epinay (Pamiętniki, t. I). [przypis autorski]
dyskretność (mat.) — nieciągłość. [przypis edytorski]
dyskurować (daw.) — rozmawiać. [przypis edytorski]
dyskursa (przestarz. forma M. lm) — dziś popr.: dyskursy; dyskurs: dyskusja, spór. [przypis edytorski]
dyskursa (z łac.) — dyskusje, rozprawy. [przypis redakcyjny]
dyskursować (daw.) — prowadzić dyskurs, rozprawiać. [przypis edytorski]
dyskurs — rozmowa.DO WERYFIKACJI [przypis edytorski]
dyskurs (z łac.) — rozmowa, dyskusja, przemowa. [przypis edytorski]
dyskurs (z łac.) — rozmowa. [przypis edytorski]
dyskusja o karalności przerywania ciąży — zob. Piekło kobiet. [przypis autorski]
dyskusyj, jakie na podobny temat toczyły się nie tak dawno u nas — zapoczątkowanych przez Karola Irzykowskiego głośnym artykułem Niezrozumialstwo („Wiadomości Literackie” 1924, nr 38), na który odpowiedzieli Jerzy Hulewicz, Maria-Jehanne Wielopolska, Jan Nepomucen Miller, Józef Ujejski. [przypis edytorski]
dyskwizycja (łac.) — dochodzenie, spór. [przypis redakcyjny]
dysocjacja (z łac.) — oddzielenie. [przypis edytorski]
dysocjacja (z łac.) — rozstanie. [przypis redakcyjny]
dysolucja — rozprężenie, rozprzężenie, rozkład. [przypis edytorski]
dysonans (muz.) — niezgodne współbrzmienie dźwięków. [przypis edytorski]
dysonans (z łac.) — brak harmonii. [przypis edytorski]
dysonans (z łac.; muz.) — współbrzmienie dwóch dźwięków dających wrażenie niezgodności; tutaj przen.: sprzeczność, rozbieżność. [przypis edytorski]
dysparatywność — rozbieżność. [przypis edytorski]
dyspensatów — lżejszej reguły. [przypis redakcyjny]
dyspensator — zarządca. [przypis edytorski]
dyspensa — wydawane w szczególnych przypadkach zwolnienie z obowiązku przestrzegania któregoś z przepisów prawa kościelnego. [przypis edytorski]
dyspensa — wydawane w szczególnych przypadkach zwolnienie z obowiązku przestrzegania któregoś z przepisów prawa kościelnego (tu: zakazu małżeństw pomiędzy krewnymi). [przypis edytorski]
dyspensi a. dyspensaci — zwolnieni od pewnych przepisów. [przypis redakcyjny]
dyspensować się — uwalniać się. [przypis redakcyjny]
dyspepsja (z gr. dys: zły, peptein: trawienie) — pot. niestrawność. [przypis redakcyjny]
dysperak a. desperak (daw., gw.) — człowiek trudny we współżyciu, nieznośny. [przypis edytorski]
dysponent — zastępca kierownika w zakładzie handlowym. [przypis redakcyjny]
dysponować — gotować na śmierć. [przypis redakcyjny]
dysponować — tu: wydać polecenie wykonania a. dostarczenia. [przypis edytorski]
dysponować — w katolicyzmie: przygotowywać na śmierć przez udzielanie ostatniego sakramentu. [przypis edytorski]
dysponował sentencją — stanowił o wyroku. [przypis redakcyjny]
dyspozycją — [B. lp r.ż.] ustrój, przeznaczenie. [przypis redakcyjny]
dyspozycja (psych.) — skłonność do pewnych rodzajów przeżyć psychicznych. [przypis edytorski]
dyspozycja — tu: gotowość, ochota. [przypis redakcyjny]
dyspozycja — tu: rozkład, plan. [przypis edytorski]
dyspozycja — tu: rozkład, plan. [przypis edytorski]
dyspozycja — usposobienie, skłonność; dyspozycja psychiczna: zdolność lub skłonność mniej lub więcej trwała; wrodzona lub nabyta cecha człowieka, dzięki której przeżywa on pewne zjawiska psychiczne. [przypis autorski]
dyspozytor — tu: rozkazodawca. [przypis redakcyjny]
dysputacja (daw.) — dyskusja, rozprawa, polemika. [przypis edytorski]
dysputa — dyskusja na poważny temat. [przypis edytorski]
dysputatorium (daw.) — rodzaj zajęć dla grupy studentów polegający na dysputowaniu problemów naukowych. [przypis edytorski]
dysputować — podawać w wątpliwość, kwestyjonować. [przypis redakcyjny]
Dysputować się — prowadzić dysputę, kłócić się. [przypis redakcyjny]
dysputy — międzyzakonne, po kościołach odprawiane. [przypis redakcyjny]
dysputy — tu: żartobliwe nawiązanie do instytucji uczonych dysput w kwestiach teologicznych (prowadzonych zwłaszcza w zakonach), żywych jeszcze w tradycji XVIII wieku. [przypis redakcyjny]
dyssekcja (z łac.) — analiza, rozbiór gramatyczny i logiczny wiersza. Dziś wyraz używany wyłącznie w znaczeniu medycznym. [przypis edytorski]
dyssekować (daw.) — dokonywać rozbioru, szczegółowo analizować części czegoś; dokonywać sekcji. [przypis edytorski]
dyssydent — dziś: dysydent; tu: innowierca. [przypis edytorski]
dyssypacyjny — dyssypacja: rozpraszanie energii. [przypis edytorski]
dystancja — odległość. [przypis redakcyjny]
dystancji — odległości. [przypis redakcyjny]
dystans — tu: pewien odcinek (linii kolejowej). [przypis edytorski]
dystrakcja — coś, co rozprasza uwagę. [przypis edytorski]
dystrakcja — czynnik rozpraszający, utrudniający skupienie się; dawniej też: rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakcja — czynnik rozpraszający, utrudniający skupienie się. [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — rozproszenie (uwagi, skupienia). [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — rozrywka. [przypis edytorski]
dystrakcja (daw.) — roztargnienie, rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie; szczególnie: rozproszenie uwagi, skupienia; daw. także: rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie; szczególnie: rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — rozproszenie uwagi, skupienia. [przypis edytorski]
dystrakcja — roztargnienie. [przypis edytorski]
dystrakcja — roztargnienie. [przypis redakcyjny]
dystrakcja — tu: rozproszenie (uwagi). [przypis edytorski]
dystrakcja (z łac.) — rozerwanie, niepokój. [przypis redakcyjny]
dystrakcya — dziś rozproszenie uwagi; daw. rozrywka, przyjemność. [przypis edytorski]
dystrakt — człowiek roztargniony. [przypis edytorski]
Dystros — marzec, rok 68 n.e. [przypis tłumacza]
dystrybucja — tu: dawna nazwa sklepu z wyrobami tytoniowymi. [przypis redakcyjny]
dystrybucja (z łac.) — rozdział dóbr, rozprowadzenie. [przypis redakcyjny]
