Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 477 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | czeski | dawne | francuski | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | hiszpański | holenderski | ironicznie | łacina, łacińskie | liczba mnoga | matematyka | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przenośnie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rodzaj męski | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | starożytny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie

Według języka: wszystkie | English | français | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 7708 przypisów.

Cytara — narzędzie muzyczne. [przypis redakcyjny]

cytara — staroż. instrument strunowy. [przypis edytorski]

cytara — starożytny instrument podobny do liry. [przypis redakcyjny]

cytara, właśc. kitara — staroż. grecki instrument muzyczny, odmiana liry. [przypis edytorski]

Cytareda — lutnista, tu — Neron. [przypis redakcyjny]

cytata (daw.) — dziś r.m.: cytat. [przypis edytorski]

cytata — dziś popr.: cytat (r.m.). [przypis edytorski]

cytata — dziś popr.: cytat (r. m.). [przypis edytorski]

Cytat i informacje zawarte w niniejszym akapicie pochodzą z: C. Hesse, Publishing and cultural politics in revolutionary Paris, 1789–1810, Berkeley, Los Angeles, Oxford, 1991, http://publishing.cdlib.org/ucpressebooks/view?docId=ft0z09n7hf;brand=ucpress, (dostęp 16.02.2014), s. 99–100. [przypis autorski]

Cytat i opracowanie tego przypadku za: F. Kawohl (2008), Commentary on the German Imperial Copyright Act (1870), [w:] Primary Sources on Copyright (1450–1900), red. L. Bently, M. Kretschmer, www.copyrighthistory.org, (dostęp 10.11.2013), punkt 6. [przypis autorski]

cytatów w językach obcych, których Schopenhauer nie skąpi — sam doskonale władał siedmioma językami. [przypis tłumacza]

Cytator (fr. Citateur) — opublikowany w 1803 przez fr. pisarza i dramaturga Charlesa Pigault-Lebruna zbiór cytatów przeciw religii chrześcijańskiej. [przypis edytorski]

Cytaty i informacje zawarte w niniejszym akapicie podano za: K. Sójka-Zielińska, Historia prawa, Warszawa 2005, s. 111–115. [przypis autorski]

Cytaty wierszowane są moim przekładem. J.K. [przypis tłumacza]

Cytat za: A. Benis, Ochrona praw autorskich w dawnej Polsce…, s. 452. [przypis autorski]

Cytat za: B. Giesen, Własnościowy model prawa autorskiego - analiza koncepcji przyjętej w prawie polskim, „Ruch Prawniczy, Ekonomiczny i socjologiczny”, LXXVII – zeszyt 2 – 2015, s. 62. [przypis autorski]

Cytat za: B. Varmer, Limitations on Peforming Rights…, s. 87. [przypis autorski]

Cytat za: C. Hesse, Publishing and cultural politics…, s. 100. [przypis autorski]

Cytat za: C. Hesse, The Rise of Intellectual Property…, s. 34. [przypis autorski]

Cytat za: Ch. May, S. K. Sell, Intellectual property rights. A critical history, London 2006, s. 114. [przypis autorski]

Cytat za: E. Ferenc-Szydełko, Prawo autorskie na ziemiach polskich do 1926 roku, „ZNUJ” nr. 75/2000, s. 62. [przypis autorski]

Cytat za: E. Ferenc-Szydełko, Prawo autorskie na ziemiach polskich…, s. 63 [przypis autorski]

Cytat za: F. Kawohl (2008), Commentary on the German Imperial Copyright Act (1870), [w:] Primary Sources on Copyright (1450–1900), red. L. Bently, M. Kretschmer, www.copyrighthistory.org, (dostęp 10.11.2013), punkt 6. [przypis autorski]

Cytat za: J. C. Ginsburg, A tale of two copyrights…, s. 147. [przypis autorski]

Cytat za: J. C. Ginsburg, A tale of two copyrights…, s. 152, przypis 82. [przypis autorski]

Cytat za: J. Górski, Pojęcie prawa autorskiego w rozwoju historycznym, „Ruch Prawniczy i Ekonomiczny”, 1931, R. XI, z. 1–4, s. 58. [przypis autorski]

Cytat za: J. R. Stephens, The Profession of the Playwright: British Theatre 1800–1900, Cambridge 1992, s. 93. [przypis autorski]

Cytat za: L. Górnicki, Rozwój idei praw autorskich, od starożytności do II wojny światowej, Wrocław 2013, s. 245. [przypis autorski]

Cytat za: L. Górnicki, Rozwój idei praw autorskich…, Wrocław 2013, s. 239. [przypis autorski]

Cytat za: M. Glückberg, Prawa autorów i artystów, „Gazeta Sądowa Warszawska” 1875, nr 36, s. 283. [przypis autorski]

cytat za M. Grzegorz, Własność urządzeń przesyłowych a prawa do gruntu, Warszawa 2011, s. 19, przypis 1. [przypis autorski]

Cytat za: M. Kretschmer, G. M. Klimis, R. Wallis, The Changing Location of Intellectual Property Rights in Music: A Study of Music Publishers, Collecting Societies and Media Conglomerates, „Prometheus: Critical Studies in Innovation”, Volume 17, Issue 2, 1999, s. 178. [przypis autorski]

Cytat za: M. Kretschmer, The failure of property rules in collective administration: rethinking copyright societies as regulatory instruments. „European Intellectual Property Review”, (2002) 24 (3), s. 127. [przypis autorski]

Cytat za: M. Rose, Authors and Owners. The invention of copyright, London 1994, s. 80. [przypis autorski]

Cytat za: M. Woodmansee, The Genius and the Copyright: Economic and Legal Conditions of the Emergence of the 'Author', „Eighteenth-Century Studies”, Vol. 17, No. 4, Special Issue: The Printed Word in the Eighteenth Century (Summer 1984), s. 443. [przypis autorski]

Cytat za: M. Woodmansee, The Genius and the Copyright…, s. 433. [przypis autorski]

Cytat za: M. Woodmansee, The Genius and the Copyright…, s. 435. [przypis autorski]

Cytat za: P. Drahos, A philosophy of intellectual property, Aldershot, 1996, s. 24. [przypis autorski]

Cytat za: P. Tschmuck, Creativity without a copyright: music production in Vienna in the late eighteenth century, [w:] R. Towse [red.], Copyright in the cultural industries, Cheltenham 2002, s. 215. [przypis autorski]

Cytat za: R. Deazley (2008), Commentary on Fine Arts Copyright Act 1862, [w:] Primary Sources on Copyright… (11.02.2014), punkt 5. [przypis autorski]

Cytat za: R. Deazley (2008), Commentary on Fine Arts Copyright Act 1862, [w:] Primary Sources on Copyright… (11.02.2014), punkt 5. [przypis autorski]

Cytat za: R. Deazley (2008), Commentary on Fine Arts Copyright Act 1862, [w:] Primary Sources on Copyright (1450–1900), red. L. Bently & M. Kretschmer, www.copyrighthistory.org, (11.02.2014), punkt 5. [przypis autorski]

Cytat za: R. Deazley (2008), Commentary on Fine Arts Copyright Act 1862, [w:] Primary Sources on Copyright (1450–1900), red. L. Bently & M. Kretschmer, www.copyrighthistory.org, (11.02.2014), punkt 8. [przypis autorski]

Cytat za: R. Deazley (2008), Commentary on Fine Arts Copyright Act 1862, [w:] Primary Sources on Copyright (1450–1900), red. L. Bently, M. Kretschmer, www.copyrighthistory.org, (11.02.2014), punkt 8. [przypis autorski]

Cytat za: R. Deazley (2008), Commentary on Millar v. Taylor (1769)… [przypis autorski]

Cytat za: R. Deazley (2008), Commentary on Millar v. Taylor (1769), [w:] Primary Sources on Copyright (1450–1900), wyd. L. Bently, M. Kretschmer, www.copyrighthistory.org. [przypis autorski]

Cytat za: S. B. G., Infringement of Musical Copyright by Radio Broadcasting, „University of Pennsylvania Law Review and American Law Register”. 75.6 (1927), s. 553. [przypis autorski]

Cytat za: S. B. G., Infringement of Musical Copyright by Radio Broadcasting, „University of Pennsylvania Law Review and American Law Register”. 75.6 (1927), s. 551. [przypis autorski]

Cytera a. Kythera — grecka wyspa na południe od Peloponezu; w starożytności jedno z centrów kultu Afrodyty, greckiej bogini miłości, która narodziła się z morskiej piany u brzegów tej wyspy. [przypis edytorski]

Cytera — gr. Kithira; wyspa blisko Peloponezu; w mit. gr. wyspa miłości, patronowała jej Afrodyta. [przypis edytorski]

Cytera — nazwa wyspy (dziś Kithira) położona u wybrzeży Lakonii (tj. przy płd. wybrzeżu Płw. Peloponez), gdzie miała wyłonić się z piany morskiej bogini miłości Afrodyta i gdzie miała swoje świątynie; jeden z przydomków Afrodyty brzmiał: Cyterejka. [przypis edytorski]

Cytera — wyspa na północ od Krety oraz przydomek Afrodyty. Helena została porwana przez Parysa w czasie składania ofiary Cyterze. [przypis edytorski]

Cyterejka (mit. gr.) — przydomek Afrodyty, bogini miłości; od wyspy Cytery (Kythery), gdzie była szczególnie czczona i posiadała sławną świątynię. [przypis edytorski]

Cyterejka — przydomek Afrodyty, a w mit. rzym. Wenus; od nazwy wyspy Cytery (dziś Kithira), położona u płd. wybrzeża Peloponezu, gdzie miała wyłonić się z piany morskiej bogini miłości i gdzie miała swoje świątynie. [przypis edytorski]

Cyterejka — przydomek Wenery, od wyspy Cytery u wybrzeży Lakonii. [przypis edytorski]

Cyterejka — Wenus (czczona na Cyterze, stąd przydomek). [przypis edytorski]

Cyterejka — Wenus; przydomek od wyspy Cytery (dziś: Kithira), gdzie była szczególnie czczona i posiadała sławną świątynię. [przypis edytorski]

Cyteron a. Kitajron — góra w Beocji, w pobliżu Teb; na niej w niemowlęctwie został porzucony Edyp, aby nie spełniła się przepowiednia, że zabije swego ojca i ożeni z własną matką. [przypis edytorski]

Cyteron — góra na pograniczu Beocji i Attyki. [przypis redakcyjny]

cytomy (gw.) — czytamy. [przypis edytorski]

cytować (z łac. cito) – wymieniać, nazywać, przytaczać. [przypis edytorski]

cytra — ludowy instrument muzyczny strunowy, szarpany; stroi się go naciągając odpowiednio struny za pomocą kluczy; gr. kitara. [przypis edytorski]

cytra (muz.) — instrument strunowy szarpany z płaskim pudłem rezonansowym. [przypis edytorski]

cytra (z gr. kitara) — instrument muzyczny strunowy szarpany; forminga była antyczną wielostrunową odmianą kitary a. liry i jest wspominana w dziełach Homera. [przypis edytorski]

cytron — gatunek cytrusów wykorzystywany tradycyjnie przez Żydów podczas święta Sukkot nazywa się etrog. [przypis edytorski]

cytrynek — motyl pospolity. [przypis autorski]

Cytuję według wyd. z r. 1564. — Ułoga, tyle co nałóg, niedomaganie. [przypis autorski]

Cytujemy (…) — [za:] [Michał Baliński,] Star[ożytna] Polska, t. III, s. 313. [przypis autorski]

Cyt. za: Ch. Dawson, Szkice o kulturze średniowiecznej, Warszawa 1966, s. 234. [przypis autorski]

Cyt. za: W. Dbałowski, J. J. Litauer, Ustawodawstwo autorskie…, s. 5. [przypis autorski]

cywilista (daw..) — cywil, osoba nienależąca do uzbrojonej formacji mundurowej; dziś: specjalista prawniczy, znawca prawa cywilnego. [przypis edytorski]

cywilista (daw. gw.) — cywil, osoba nienależąca do uzbrojonej formacji mundurowej; dziś: specjalista prawniczy, znawca prawa cywilnego. [przypis edytorski]

cywilizowańszy — dziś popr.: bardziej cywilizowany. [przypis edytorski]

cywilizowańszy — dziś popr.: bardziej cywilowany. [przypis edytorski]

cywunowicz — syn cywuna (albo ciwuna), tj. urzędnika ziemskiego; nazwa pochodzi z szwedzkiego. [przypis redakcyjny]

cyzelatura — wykończenie metalowe. [przypis edytorski]

cyzjojanus (starop.) — świątnik, kalendarz świąt. [przypis redakcyjny]

C. Ż. K. H. — skrót od „Centralna Żydowska Komisja Historyczna”. Komisja działała w ramach Centralnego Komitetu Żydów Polskich w latach 1944–1947 (a lokalnie do 1950). Została powołana do dokumentacji Zagłady Żydów polskich. Na bieżąco publikowała m.in. zgromadzone świadectwa, w tym zbiór poezji Pieśń ujdzie cało pod red. Michała M. Borwicza, wspomnienia i dzienniki z gett. Tak wyjaśniał jej cel Filip Friedman (1901–1960), pierwszy dyrektor CŻKH: „Powstała ona z końcem 1944 r. w Lublinie dla poinformowania opinii świata, który zna cyfry globalne mordów hitlerowskich, ale nie zdaje sobie jednak sprawy z tego, że cyfry te to jeszcze nie wszystko. Bywają przecież katastrofy żywiołowe — trzęsienia ziemi, głód, epidemie itp. — w których giną miliony ludzi. Ale w naszym wypadku grozę budzi nie tylko wielomilionowa cyfra ofiar, ile ów potworny klimat zbrodni, atmosfera nabrzmiała krwiożerczym sadyzmem i bestialstwem, okrucieństwem wyrachowanym, na zimno uplanowanym, atmosfera, w jakiej się ta zagłada dokonała. Jednym słowem przytłacza tu nie tyle kolosalna w swych rozmiarach katastrofa fizyczna, ale raczej katastrofa moralna, upadek ludzkości tak straszny i niski, jakiego nie znały jeszcze dzieje świata”. [przypis edytorski]

cząber — rodzaj rośliny zielnej, używanej jako przyprawa. [przypis edytorski]

cząber — rodzaj zioła, używanego jako roślina lecznica i przyprawa. [przypis edytorski]

cząber — rodzaj zioła, używanego również jako przyprawa. [przypis edytorski]

cząstka — tu: część, która się komuś należy w wyniku dziedziczenia. [przypis redakcyjny]

cząstki zasymilowaneasymilować znaczy: przerobić pożywienie na cząstki organizmu. [przypis tłumacza]

cząty — dukat; dawny pieniądz złoty, także: czerwieniec, cząty, czerwony złoty; o wartości równej 18 złp., stanowiący również wagę handlową stosowaną daw. przez jubilerów. [przypis edytorski]

Czaadajew, Piotr Jakowlewicz (1794–1856) — ros. filozof okresu romantyzmu, przyjaciel Aleksandra Puszkina; uznawany za prekursora nurtu okcydentalizmu w ros. myśli społeczno-politycznej (okcydentaliści, stając opozycji do ros. słowianofilów głosili potrzebę otwarcia Rosji na ozdrowieńczy wpływ kultury zachodniej). Myśl Czaadajewa ukształtowała się w duchu romantycznego antyrewolucyjnego konserwatyzmu (Friedricha Schellinga, którego poznał w 1825 r., księdza de Lamennais, Louisa de Bonnalda i in. myślicieli katolickich); koncentrowała się wokół próby stworzenia scalającej wizji historii umieszczającej powtórnie (po oświeceniowych przewrotach) Boga w dziejach świata. Postęp ludzkości widział nie w indywidualnych porywach, ale w postępowaniu zgodnym z oddziaływaniem Opatrzności (prowidencjalizm); występowanie przeciw tej boskiej sile uważał za prowadzące do chaosu. Wolę Opatrzności dostrzegał w rozwoju chrześcijaństwa, uznając katolicyzm za jego najdoskonalszą formę. Krytykując wybory dziejowe i stan współczesnej mu Rosji, twierdził, że u podstaw jej zastoju cywilizacyjnego i pewnego rodzaju niedookreślenia leży pozostanie przy prawosławiu, czego owocem jest izolacjonizm i wtórność kultury ros. w stosunku do Europy Zachodniej. Podobnie jak np. Joseph de Maistre postrzegał instytucję papieża jako symbol dawnej jedności chrześcijańskiej Europy oraz drogowskaz prowadzący ludzkość do przyszłego zespolenia, gdy zgodnie z wolą i działaniem Opatrzności u kresu historii powstanie Królestwo Boże na Ziemi. Również analogicznie do sabaudzkiego myśliciela politycznego za podmioty uwzględnione w Boskim planie dziejów świata uważał poszczególne narody, które powinny pracować wspólnie na rzecz realizacji planu Opatrzności; krytykując izolacjonizm i partykularyzm Rosji, wyrażał obawę, że może ona zostać wykreślona z szeregu narodów historycznych i pozostać na uboczu tego planu (koncepcje i inspiracje filozoficzne Czaadajewa są niezwykle zbliżone do stanowiska Zygmunta Krasińskiego, z tym że polski romantyk łączy je z absolutną apologią Polski). Czaadajew wyraził swoje poglądy historiozoficzne w pisanych po fr. w napisanym w l. 1828–1831 traktacie zatytułowanym Listy filozoficzne (właśc. „Listów o filozofii historii”: Lettres sur la philosophie de l'histore), mającym formę ośmiu listów pisanych z prowincji do znajomej damy, Katarzyny Dmitriewny Panowej. Pierwszy z tych listów (datowany: 1 grudnia 1829) został opublikowany anonimowo w 1836 r. niewielkim w piśmie „Teleskop” (miało zaledwie 80 prenumeratorów). List zawierał gorzką i ostrą krytykę Rosji, m.in. stwierdzenia, że pozostaje ona poza historią kierowaną przez Opatrzność, niby Boski eksperyment i przestroga dla innych: nie należy ani do Zachodu ani do Wschodu, nie reprezentuje sobą żadnej tradycji, niczego światu nie dała i nic się od niego nie nauczyła, jedynie jej materialna, mianowicie terytorialna wielkość każe ją dostrzegać na mapie świata. W efekcie publikacji i powszechnego oburzenia, które wywołała, na rozkaz cara Mikołaja I zdymisjonowano cenzora, który do niej dopuścił, czasopismo zamknięto, jej naczelnego redaktora, Nikołaja Nadieżdina zesłano do Ust'-Sysolska na Uralu (dziś: Syktywkar, stolica rep. Komi w Federacji Rosyjskiej), a autora osadzono w areszcie domowym, uznano za obłąkanego (podobnie jak adresatkę listów) i poddano przymusowemu leczeniu oraz objęto całkowitym zakazem publikacji. W 1837 r. Czaadajew został zwolniony z aresztu i „terapii” psychiatrycznej, ogłosiwszy Apologię wariata, łagodzącą jego stanowisko wobec roli Rosji w dziejach i zawierającą myśl, że cywilizacyjne zapóźnienie Rosji i model władzy w niej panujący paradoksalnie otwierają jej drogę do przyspieszonego rozwoju i zdystansowania innych narodów Europy Zachodniej, która pogrąża się tymczasem w rewolucyjnym chaosie. [przypis edytorski]

Czaadajew, Piotr Jakowlewicz (1794–1856) — rosyjski filozof i publicysta. W 1836 publikacja gazetowa pierwszego z jego Listów filozoficznych, wychwalających idee Europy Zachodniej i skrajnie krytycznych wobec Rosji, spowodowała skandal i interwencję cara Mikołaja I. Gazetę zamknięto, Czaadajew został uznany za niepoczytalnego i umieszczony w areszcie domowym, w którym poddano go przymusowemu leczeniu. Zakazano jakichkolwiek jego publikacji i z nim związanych. [przypis edytorski]

czaban — dziki pasterz stepowy, koczownik. [przypis redakcyjny]

Czabanować wam — powinniście bydło paść. [przypis redakcyjny]