Przypisy

on, onemu (daw.) — ten, temu a. on, jemu. [przypis edytorski]

on, onemu (daw.) — ten, temu; tu: tamtemu, tj. ukrywającemu się człowiekowi. [przypis edytorski]

onor (daw.) — dziś popr.: honor. [przypis edytorski]

onoż (daw.) — a tu, a tymczasem. [przypis edytorski]

on, po onym (daw.) — ten, po tym. [przypis edytorski]

on sobie podoba z nami (daw.) — spodoba mu się u nas. [przypis edytorski]

on, w onym (daw.) — ten, w tym. [przypis edytorski]

ony (daw.) — dziś: te, owe. [przypis edytorski]

ony (daw.) — dziś: te. [przypis edytorski]

ony (daw.) — dziś: tych, onych. [przypis edytorski]

ony (daw.) — ten, ów. [przypis edytorski]

ony (daw.) — te, owe. [przypis edytorski]

onym (daw.) — tym. [przypis edytorski]

opacznie (daw.) — źle, na odwrót. [przypis edytorski]

opak (daw.) — w odwrotną stronę; por.: na opak. [przypis edytorski]

opanowywa (daw.) — dziś popr.: opanowuje. [przypis edytorski]

oparzysty (daw.) — nabrzmiały, opuchnięty. [przypis edytorski]

opatrować (daw.) — dziś popr.: opatrywać. [przypis edytorski]

opatrować (daw.) — zaopatrywać, opiekować się. [przypis edytorski]

opatrować (daw.) — zaopatrywać. [przypis edytorski]

opatrowanie a. opatrzowanie (daw.) — zapobieganie, opieka, staranie. [przypis edytorski]

opatrywać (daw.) — tu: zaopatrzyć (w dostatki i bogactwa). [przypis edytorski]

opatrzać (daw.) — zaopatrywać, zabezpieczać. [przypis edytorski]

opatrzeć (daw.) — doglądać. [przypis edytorski]

opatrzenie (daw.) — opieka, dbałość. [przypis edytorski]

opatrznie (daw.) — opatrznościowo. [przypis edytorski]

opatrzone potrzebami (daw.) — zaopatrzone i przygotowane. [przypis edytorski]

opatrzony (daw.) — tu: zabezpieczony. [przypis edytorski]

opatrzony (daw.) — wyposażony, zaopatrzony. [przypis edytorski]

opatrzujecie (daw.) — oparujecie; obdarowujecie. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — przygotować a. naprawić. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — przygotować. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — przygotować, zaopatrzyć. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — rozeznać się w czymś. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — tu: przygotować. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — wyposażyć, przygotować. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — zabezpieczyć. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — zaopatrzyć, przygotować. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — zaopatrzyć. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — zaopatrzyć, zabezpieczyć. [przypis edytorski]

opatrzyć (daw.) — zaopatrzyć, zapewnić środki do życia. [przypis edytorski]

opatrzyć kogoś czymś (daw.) — zaopatrzyć kogoś w coś. [przypis edytorski]

opatrzyć się (daw.) — zobaczyć, zorientować się. [przypis edytorski]

opatrzyć się (daw.) — zorientować się. [przypis edytorski]

opiać (daw.) — wyśpiewać. [przypis edytorski]

opiekać się (daw.) — dziś: opiekować się. [przypis edytorski]

opiekalnik (daw.) — opiekun. [przypis edytorski]

opierunek (daw.) — pranie; dziś obecny w wyrażeniu: „zapewnić komuś wikt i opierunek”, czyli wyżywienie i czystą odzież, czy w ogóle utrzymanie. [przypis edytorski]

opiły (daw.) — pijany. [przypis edytorski]

opłakujem (daw.) — skrót od: opłakujemy. [przypis edytorski]

opłonąć (daw.) — ostygnąć. [przypis edytorski]

opoczysty (daw.) — skalisty; por. opoka: skała. [przypis edytorski]

opoka (daw.) — skała. [przypis edytorski]

opole (daw.) — terytorium kilku gmin współdziałających ze sobą. [przypis edytorski]

opona (daw.) — kiedyś tkanina ozdobna, zasłona. [przypis edytorski]

opona (daw.) — płachta; por. opończa. [przypis edytorski]

opona (daw.) — tkanina ochronna a. ozdobna. [przypis edytorski]

opona (daw.) — tkanina ochronna a. ozdobna (w tym drugim znaczeniu też: tapiseria). [przypis edytorski]

opona (daw.) — tu: zasłona. [przypis edytorski]

opona (daw.) — zasłona, draperia. [przypis edytorski]

opona (daw.) — zasłona, kotara. [przypis edytorski]

opona (daw.) — zasłona; okrycie, powłoka. [przypis edytorski]

opona (daw.) — zasłona; ozdobna tkanina okrywająca coś. [przypis edytorski]

opona (daw.) — zasłona (por.: opinać). [przypis edytorski]

opona (daw.) — zasłona (por. opończa). [przypis edytorski]

opona (daw.) — zasłona. [przypis edytorski]

opona (daw.) — zasłona, tkanina. [przypis edytorski]

opona (daw.) — zasłona, tu zapewne: opończa. [przypis edytorski]

opowiedzieć (daw.) — tu: ogłosić. [przypis edytorski]

o pożytkoch (daw.) — forma Msc.lm, dziś popr.: o pożytkach. [przypis edytorski]

oprawić (daw.) — przyprawić. [przypis edytorski]

oprymować (daw.) — gnębić. [przypis edytorski]

oprymować (daw., z łac.) — uciskać, gnębić, prześladować. [przypis edytorski]

oprzętka (daw.) — pracownica doglądająca i karmiąca świnie i kury. [przypis edytorski]

ops (daw.) — rozpusta. [przypis edytorski]

opuścił był (daw.) — forma czasu zaprzeszłego; znaczenie: opuścił wcześniej, uprzednio (przed wydarzeniami a. czynnościami wyrażonymi formą zwykłego czasu przeszłego). [przypis edytorski]

opuszczał kuchnią (daw.) — dziś: (…) kuchnię. [przypis edytorski]

opuszka (daw.) — futrzane obszycie brzegów stroju. [przypis edytorski]

opyt (daw.) — wypytywanie się. [przypis edytorski]

oraz (daw.) — naraz, jednocześnie. [przypis edytorski]

oraz (daw.) — także, oprócz tego. [przypis edytorski]

oraz (daw.) — także. [przypis edytorski]

oraz (daw.) — także; zarówno. [przypis edytorski]

oraz (daw.) — tu: razem. [przypis edytorski]

oraz (daw.) — tu: także. [przypis edytorski]

ordynacja (daw.) — zalecenie lekarskie, porada lekarska. [przypis edytorski]

ordynans (daw.) — rozkaz. [przypis edytorski]

ordynans (daw.) — rozkaz, zarządzenie, polecenie. [przypis edytorski]

ordynans (daw.) — tu: rozkaz lub zarządzenie. [przypis edytorski]

ordynans (daw.) — tu: rozkaz; za ordynansem: z rozkazu. [przypis edytorski]

ordynans (daw.) — żołnierz pracujący dla oficera w charakterze służącego. [przypis edytorski]

ordynans (z łac., daw.) — rozkaz. [przypis edytorski]

ordynariuszka (daw.) — pracownica folwarku, odbierająca część zapłaty w formie ordynariów, tj. w płodach rolnych. [przypis edytorski]

ordynarny (daw.) — pospolity, zwykły. [przypis edytorski]

ordynarny (daw.) — zwykły. [przypis edytorski]

ordynaryjnie (daw.) — zwyczajnie. [przypis edytorski]

ordynaryjność (daw.) — ordynarność, prostactwo. [przypis edytorski]

ordynaryjny (daw.) — ordynarny. [przypis edytorski]

ordynat (daw.) — spadkobierca, jedyny dziedzic majątku rodowego. [przypis edytorski]

ordynat (daw.) — właściciel ordynacji: wielkiego, niepodzielnego rodowego majątku ziemskiego, przechodzącego z ojca na syna. [przypis edytorski]