Przypisy

imać czego (daw., gw.) — chwytać za co, brać się za co. [przypis edytorski]

imać (daw.) — chwytać, brać. [przypis edytorski]

imać (daw.) — chwytać, łapać. [przypis edytorski]

imać (daw.) — chwytać. [przypis edytorski]

imać (daw.) — chwytać. [przypis edytorski]

imać (daw.) — chwytać, tu: pojmać. [przypis edytorski]

imać (daw.) — dotykać; tu: brać, ująć. [przypis edytorski]

imać (daw.) — łapać, chwytać. [przypis edytorski]

imać (daw.) — trzymać; tu: więzić. [przypis edytorski]

imać (daw.) — tu: ująć, aresztować. [przypis edytorski]

imać — łapać, chwytać, brać się za coś. [przypis edytorski]

imać — łapać, chwytać. [przypis edytorski]

imać — łapać. [przypis edytorski]

imać się — brać się (zabierać się) do czegoś, chwytać się za coś. [przypis edytorski]

imać się — brać się za coś; chwytać się. [przypis edytorski]

imać się — brać się za coś; tu: czepiać się. [przypis edytorski]

imać się — chwytać się; brać się za coś; zajmować się czymś. [przypis edytorski]

imać się czego (daw., gw.) — chwytać się czego, brać się za co. [przypis edytorski]

imać się czegoś — brać się, zabierać się za coś. [przypis edytorski]

imać się czegoś — brać się za coś; chwytać coś. [przypis edytorski]

imać się czegoś — chwytać się za coś. [przypis edytorski]

imać się czegoś (daw., gw.) — zabierać się do czegoś, brać się za coś. [przypis edytorski]

imać się czegoś (daw.) — zabierać się do czegoś, brać się za coś. [przypis edytorski]

imać się czegoś — łapać się za coś, brać się za coś. [przypis edytorski]

imać się czego (starop.) — wziąć się za co; zająć się czym. [przypis edytorski]

imać się (daw.) — chwytać się za coś; zajmować się czymś. [przypis edytorski]

imać się (daw., gw.) — brać się za coś. [przypis edytorski]

imać się (daw.) — łapać się, chwytać się czego; zabierać się za co; zajmować się czym. [przypis edytorski]

imać się (daw.) — trzymać, chwytać. [przypis edytorski]

imać się (daw.) — zabrać się (do czego), chwycić się (za co). [przypis edytorski]

imać się — tu: wywrzeć szkodliwy wpływ; imie się — dziś popr.: ima się. [przypis edytorski]

imaginacją, demokracją itp. — daw. forma B. lp rzecz. r.ż. zakończonych na -yja; dziś popr.: imaginację, demokrację itp. [przypis edytorski]

imaginacja (daw.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]

imaginacja — wyobraźnia. [przypis edytorski]

imaginacja (z łac.) — tu: wyobrażenie, pomysł. [przypis edytorski]

imaginacja (z łac.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]

imaginacja (z łac.) — wyobraźnia, wyobrażenie. [przypis edytorski]

imaginacyjny — będący wytworem wyobraźni, fantastyczny. [przypis edytorski]

imaginatywny — częściej: imaginacyjny, będący wytworem wyobraźni, fantastyczny. [przypis edytorski]

imagines mortuorum (łac.) — widma zmarłych. [przypis edytorski]

imaginez-vous (fr.) — wyobraź pan sobie.DO WERYFIKACJI [przypis edytorski]

imaginez-vous — wyobraź Pani sobie.DO WERYFIKACJI [przypis edytorski]

imaginować (daw.) — wyobrażać. [przypis edytorski]

imaginować sobie (daw., z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]

imaginować — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]

imaginować (z łac.) — wyobrażać. [przypis edytorski]

imaginujcież sobie — konstrukcja z partykułą -że, skróconą do -ż; znaczenie: wyobraźcie (też) sobie. [przypis edytorski]

imainacja a. imaginacja (daw.) — wyobraźnia. [przypis edytorski]

imainacja a. imaginacja — wyobraźnia. [przypis edytorski]

imainacja (daw.) — dziś: imaginacja; wyobraźnia. [przypis edytorski]

imainacja (daw.) — imaginacja; wyobraźnia. [przypis edytorski]

imainacja (daw.) — imaginacja; wyobraźnia; tu: wyobrażenie. [przypis edytorski]

imainacja — dziś: imaginacja; wyobraźnia; wyobrażenie. [przypis edytorski]

imainować a. imaginować (z łac. imaginare) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]

imainować sobie (daw., z łac.) — imaginować sobie, wyobrażać sobie. [przypis edytorski]

imainować sobie (z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]

imainować (z łac.) — popr. imaginować, wyobrażać. [przypis edytorski]

imainować (z łac.) — wyobrażać sobie. [przypis edytorski]

imający — chwytający. [przypis edytorski]

imał się swego dzieła — wziął się za a. zabrał się do swojego dzieła. [przypis edytorski]

imam — w szyizmie, jednym z głównych odłamów islamu: pochodzący z rodu Mahometa święty i przewodnik całej wspólnoty religijnej; imamom przypisuje się nieomylność. [przypis edytorski]

imanie się czegoś (daw.) — chwytanie się czegoś, branie się za coś. [przypis edytorski]

ima się miecza — chwyta za miecz. [przypis edytorski]

i ma to być statutem obwarowane — Czego tu autor żąda, obwarowały konstytucje anni 1676 tit: Trybunał koronny. Corrumpens judicem actor [strona korumpująca sędziego — Red.WL] sprawę traci, a corruptus [skorumpowany — Red.WL] od sądu relegowany, incapax [niezdolny — Red.WL] na potem wszelkich funkcyj deklarowany być ma; i konstytucje anni 1699 tit: De corrupto Konstytucja także anni 1726 tit: Ażeby; w której się wyraża: Corruptus judex [skorumpowany sędzia — Red.WL] w. ks. lit. przy wróceniu wziętej korrupcji, cum poena triplicis pensionis delatori adjudicanda, ab activitate in perpetuum et privatione officii, [z karą potrójnej pensji przysądzoną oskarżycielowi […] i z pozbawieniem urzędu — Red.WL] jakiegożkolwiek ministerii, czyli urzędu, a podaniem onego królowi, czyli województwu pro vacanti [jako wakującego — Red.WL] za upomnieniem się stron in subsequenti judicio [następnym wyrokiem — Red.WL] karany być ma. K. 1726. tit: De corrupto. Przyp. drug. wyd. [przypis edytorski]

ima — tu: łapie;imać: chwytać, brać. [przypis edytorski]

imbecilé (fr.) — głupia; idiotka. [przypis edytorski]

imbecile (fr.) — imbecyl; gamoń. [przypis edytorski]

imbecilitas praecox (łac.) — określenie niewystępujące we współczesnej medycynie, oznaczające przedwczesną degenerację umysłową. [przypis edytorski]

imberbis iuvenis custode remoto (łac.) — w młodym wieku pozbawiony opieki. [przypis edytorski]

imbier — dziś: imbir (łac. Zingiber officinale). [przypis edytorski]

imbier — dziś: imbir. [przypis edytorski]

imbierowy — dziś: imbirowy. [przypis edytorski]

Imbonatus i Bartoloni — Bartoloni: zapewne raczej Giulio Bartolocci (1613–1687), włoski hebraista z zakonu cystersów, autor czterotomowej pracy bibliograficznej Bibliotheca Magna Rabbinica, której ostatni tom opracował jego uczeń Imbonatus (właśc. Carlo Giuseppe Imbonati), autor późniejszego dodatku do tego dzieła pt. Bibliotheca latino-hebraica. [przypis edytorski]

im breiten Kreis Sie schaffen! (niem.) — powiedzie się panu w szerokich kręgach! [przypis edytorski]

imbroglio (wł.) — dosł. zamieszanie, zamęt; tu: zawiła intryga sceniczna. [przypis edytorski]

imbroglio (wł.) — dosł.: zamieszanie, zamęt; tu: zawiła intryga sceniczna. [przypis edytorski]

imbroglio (wł.) — dosł.: zamieszanie, zamęt; zawiła intryga sceniczna. [przypis edytorski]

imbroglio — zawikłana sytuacja. [przypis edytorski]

Imbros — syn sojusznika Troi Mentora, mąż córki Priama. [przypis edytorski]

Imbros — wyspa na Morzu Trackim, w pobliżu cieśniny Dardanele. [przypis edytorski]

imbryczek — czajnik. [przypis edytorski]

imbryk — czajnik. [przypis edytorski]

imbuya — Ocotea porosa, drzewo o twardym drewnie rosnące w płd. Brazylii. [przypis edytorski]

imć — dawne wyrażenie grzecznościowe przeważnie przed nazwiskiem lub tytułem; skrót od: jego miłość. [przypis edytorski]

imć (daw.) — skrócona forma grzecznościowego „jej/jego miłość”, „jej-/jegomość”. [przypis edytorski]

imć (daw.) — skrócona forma grzecznościowego „jej/jego miłość”, zwykle używana przed nazwiskiem, tytułem lub innym określeniem osoby. [przypis edytorski]

imć (daw.) — skrócona forma starop. zwrotu grzecznościowego: jej/jego miłość, jejmość/jegomość, stawianego przeważnie przed nazwiskiem lub tytułem. [przypis edytorski]

imć — skrót od wyrażenia grzecznościowego jego miłość, stawianego przeważnie przed nazwiskiem. [przypis edytorski]

imć — skrót od wyrażenia grzecznościowego jego miłość, stawianego przeważnie przed nazwiskiem. [przypis edytorski]

Imci (daw.) — skrót od Jego Mości. [przypis edytorski]

imci (daw.) — tu: tytuł grzecznościowy pary małżeńskiej; liczba mnoga od „imć” oznaczającego „jejmość” lub „jegomość” („jej/jego miłość”). [przypis edytorski]

Imci — skrót od: Jego Miłości. [przypis edytorski]

imci — skrót od: jegomości. [przypis edytorski]

imci właśc. imć — skrót od starop. wyrażenia grzecznościowego stawianego przeważnie przed nazwiskiem lub tytułem: jego miłość. [przypis edytorski]

imci, właśc. imć — skrót od wyrażenia grzecznościowego jego miłość, stawianego przeważnie przed nazwiskiem. [przypis edytorski]

imem dłużej milczał — konstrukcja z ruchomą końcówką czasownika; inaczej: im dłużej milczałem. [przypis edytorski]

imfamia (z łac.) — hańba, niesława, pozbawienie praw. [przypis edytorski]

Imhotep (ok. XXVIII w. p.n.e) — wezyr faraona Dżesera, twórca piramidy schodkowej w Sakkarze; w późniejszej tradycji uznawany za autora tekstów mądrościowych i lekarza, czczony jako bóg architektury, matematyki i medycyny, patron skrybów. [przypis edytorski]

imia suszczestwitielnoje (…) miestoimienije (ros.) — rzeczownik, przymiotnik, zaimek. [przypis edytorski]

imię a. imienie — tu daw.: majątek, posiadłość. [przypis edytorski]