Dzisiaj aż 13,496 dzieciaków dzięki wsparciu osób takich jak Ty znajdzie darmowe książki na Wolnych Lekturach.
Dołącz do Przyjaciół Wolnych Lektur i zapewnij darmowy dostęp do książek milionom uczennic i uczniów dzisiaj i każdego dnia!
Przypisy
Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z
Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza
Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie
Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski
Znaleziono 8270 przypisów.
kraśny — a. krasny: jaskrawoczerwony, kolorowy; piękny, urodziwy. [przypis edytorski]
kraśny a. krasny — jasnoczerwony; także: piękny. [przypis edytorski]
kraśny — czerwony. [przypis edytorski]
kraśny (daw.) — czerwony. [przypis edytorski]
kraśny (daw., gw.) — piękny. [przypis edytorski]
kraśny (daw.) — kolorowy, barwny a. czerwony. [przypis edytorski]
kraśny (daw.) — piękny a. czerwony, rumiany. [przypis edytorski]
kraśny (daw.) — piękny. [przypis edytorski]
kraśny (daw.) — tu: czerwony. [przypis edytorski]
kraśny (daw.) — tu: piękny. [przypis edytorski]
kraśny — dziś popr. pisownia: krasny, tj. czerwony a. barwny. [przypis edytorski]
kraśny — kolorowy; czerwony; piękny. [przypis edytorski]
kraśny — krasny, czerwony. [przypis edytorski]
kraśny — krasny, jaskrawoczerwony a. piękny. [przypis edytorski]
kraśnym a. krasny (daw.) — piękny; jaskrawy; czerwony. [przypis edytorski]
kraśny — piękny, kolorowy. [przypis edytorski]
kraśny — piękny, ładny. [przypis edytorski]
kraśny — piękny. [przypis edytorski]
kraśny — piękny, strojny. [przypis edytorski]
kraśny (reg.) — czerwony. [przypis edytorski]
kraśny — tu: czerwony. [przypis edytorski]
kraśny — tu: kolorowy. [przypis edytorski]
kraśny — tu: piękny. [przypis edytorski]
krasa (daw.) — jaskrawa czerwień. [przypis edytorski]
krasa (daw.) — piękno. [przypis edytorski]
krasa (daw.) — piękno, uroda. [przypis edytorski]
krasa (daw.) – piękno, uroda. [przypis edytorski]
krasa (daw.) — uroda, piękno. [przypis edytorski]
krasa (daw.) — uroda. [przypis edytorski]
krasa — paštas. [przypis edytorski]
krasa — piękno. [przypis edytorski]
krasa — piękność. [przypis edytorski]
krasa — uroda, piękno. [przypis edytorski]
krasa — uroda, piękno. [przypis edytorski]
krasawica (daw.) — piękność, piękna kobieta. [przypis edytorski]
krasawica (daw.) — piękność. [przypis edytorski]
krasawica — piękna kobieta. [przypis edytorski]
krasawica — piękność, piękna kobieta. [przypis edytorski]
krasawica — piękność. [przypis edytorski]
krasawiec (daw.) — piękny. [przypis edytorski]
krasė — krėslas, kėdė. [przypis edytorski]
krasėn — į krasę, t.y. į krėslą, kėdę. [przypis edytorski]
krasić — czerwienić a. ozdabiać. [przypis edytorski]
krasić — czerwienić a. upiększać, ozdabiać. [przypis edytorski]
krasić (daw.) — upiększać. [przypis edytorski]
krasić — dodawać do potrawy okrasę, czyli tłuszcz. [przypis edytorski]
krasić — ozdabiać, upiększać. [przypis edytorski]
krasić (poet.) — zdobić, upiększać. [przypis edytorski]
Krasicki, Ignacy (1735–1801) — biskup warmiński i arcybiskup gnieźnieński, radaktor „Monitora”, wszechstronny autor oświeceniowy: poematów heroikomicznych, bajek, satyr, komedii, powiastek filozoficznych, encyklopedii, a także pierwszej polskiej powieści (przełomowe Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki z 1776 roku). [przypis edytorski]
Krasicki, Ignacy (1735–1801) — biskup warmiński i arcybiskup gnieźnieński, redaktor „Monitora”, wszechstronny autor oświeceniowy: poematów heroikomicznych, bajek, satyr, komedii, powiastek filozoficznych, encyklopedii, a także pierwszej polskiej powieści (Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki z 1776 roku). [przypis edytorski]
Krasicki, Ignacy (1735–1801) — biskup warmiński i arcybiskup gnieźnieński, redaktor „Monitora”, wszechstronny autor oświeceniowy: poematów heroikomicznych, bajek, satyr, komedii, powiastek filozoficznych, encyklopedii, a także pierwszej polskiej powieści (przełomowe Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki z 1776 roku). [przypis edytorski]
Krasicki, Ignacy (1735–1801) — biskup warmiński od 1767, arcybiskup gnieźnieński od 1795, prymas Polski od 1795 r. aż do śmierci; jako poeta, prozaik, publicysta i encyklopedysta jeden z głównych przedstawicieli polskiego oświecenia, autor Bajek i przypowieści. [przypis edytorski]
Krasicki, Ignacy (1735–1801) — poeta, prozaik, komediopisarz i publicysta, przedstawiciel oświecenia, od 1766 biskup warmiński. [przypis edytorski]
Krasicki, Ignacy (1735-1801) — poeta, prozaik, komediopisarz i publicysta, przedstawiciel oświecenia, od 1766 biskup warmiński. [przypis edytorski]
Krasicki, Ignacy (1735–1801) — poeta, prozaik, komediopisarz. [przypis edytorski]
Krasiński, Adam Stanisław (1714–1800) — biskup kamieniecki, jeden z przywódców konfederacji barskiej. [przypis edytorski]
Krasiński dziedziniec — tj. dziedziniec pałacu Krasińskich. [przypis edytorski]
Krasiński, Jan (1550–1612) — wychowanek woskiego uniwersytetu w Bolonii (łac. Bononia), wydał tam w r. 1574 geograficzno-polityczny opis Polski pt. „Polonia”. Drukiem wyszły także jego mowa o elekcji Henryka Walezego i elegia na śmierć Zygmunta Augusta. [przypis edytorski]
Krasiński, Jan Bonawentura (zm. 1717) — wojewoda płocki, inicjator budowy barokowego Pałacu Krasińskich; w r. 1765 ówcześni właściciele, Michał i Adam Krasińscy, sprzedali go państwu. Nosił on odtąd nazwę Pałacu Rzeczypospolitej i mieścił różne urzędy. Po wojennych zniszczeniach pałac został odbudowany i przeznacozny na siedzibę zbiorów specjalnych Biblioteki Narodowej. [przypis edytorski]
Krasiński, Wincenty (1782–1858) — polski generał w okresie wojen napoleońskich, dowódca pułku szwoleżerów gwardii; po abdykacji Napoleona przyprowadził do kraju większość wojsk polskich z Francji; zwolennik współpracy z Rosją i podporządkowania Polski carowi, przeciwnik powstania listopadowego, od 1831 członek rosyjskiej Rady Państwa, w latach 1855–56 pełnił obowiązki namiestnika Królestwa Polskiego; ojciec poety i dramaturga Zygmunta Krasińskiego. [przypis edytorski]
Krasiński, Zygmunt (1812–1859) — dramatopisarz, poeta i prozaik, przedstawiciel polskiego romantyzmu (jeden z tzw. trójcy wieszczów). Najwybitniejsze dzieło, Nie-Boską komedię, prozatorski dramat romantyczny o rewolucji, przedstawiający racje i winy obu walczących stron, opublikował mając zaledwie 23 lata (1835). Twórca radykalnej odmiany mesjanizmu polskiego. Najważniejsze dzieła: Nie-Boska komedia, Irydion, Psalmy przyszłości oraz listy. [przypis edytorski]
Krasiński, Zygmunt (1812–1859) — polski poeta, dramaturg i prozaik. [przypis edytorski]
Krasiński, Zygmunt (1812–1859) — wielki poeta, dramatopisarz i prozaik romantyczny; autor m.in. nieukończonego dramatu Wanda. [przypis edytorski]
Krasiński, Zygmunt — o Krasińskim mówiłem bezlitośnie prawdopodobnie podczas swych wakacyjnych wykładów w Zakopanem, w r. 1905. Zygmunt Krasiński (1812–1859), jeden z największych poetów polskiego romantyzmu. [red. WL]. [przypis edytorski]
kraska — barwny ptak o jaskrawym, niebiesko-rdzawym upierzeniu. [przypis edytorski]
kraska (daw.) — piękność. [przypis edytorski]
kraska — niebieski ptak o rdzawym grzbiecie, jeden najbarwniejszych ptaków w Polsce. [przypis edytorski]
kraska — ptak o niebiesko-rdzawym upierzeniu. [przypis edytorski]
krasnemi barwy — dziś popr. forma N. lm: krasnymi barwami; krasny (daw.) — czerwony; jaskrawy; piękny. [przypis edytorski]
krasnoarmiejec — żołnierz Armii Czerwonej. [przypis edytorski]
krasnolicu — o krasnym (tj. pięknym) licu (tj. obliczu, twarzy). [przypis edytorski]
krasnoludki — krasny ludek, krasny (daw.): jaskrawoczerwony. [przypis edytorski]
krasny — czerwony. [przypis edytorski]
krasny (daw.) — czerwony; barwny; ładny, piękny. [przypis edytorski]
krasny (daw.) — czerwony, jaskrawy; ładny, piękny. [przypis edytorski]
krasny (daw.) — czerwony. [przypis edytorski]
krasny (daw.) — jaskrawoczerwony a. piękny. [przypis edytorski]
krasny (daw.) — jaskrawoczerwony; piękny. [przypis edytorski]
krasny (daw.) — jaskrawoczerwony; piękny. [przypis edytorski]
krasny(daw.) — jaskrawoczerwony. [przypis edytorski]
krasny (daw.) — piękny. [przypis edytorski]
krasny (daw.) — rumiany, czerwony; ładny, piękny. [przypis edytorski]
krasny — jaskrawoczerwony. [przypis edytorski]
krasny — piękny, urodziwy. [przypis edytorski]
krasny (starop.) — piękny, urodziwy. [przypis edytorski]
krasny — tu: piękny. [przypis edytorski]
krasny (z daw. rus. красный: czerwony a. ładny) — piękny. [przypis edytorski]
krasomówca — człowiek potrafiący pięknie przemawiać. [przypis edytorski]
krasota i krasnota (z ros.) — piękno i czerwień. [przypis edytorski]
krasota — uroda. [przypis edytorski]
Kras — płaskowyż w płd.-zach. Słowenii, zbudowany ze skał wapiennych, z silnie rozwiniętymi formami krasowymi: powstałymi wskutek rozpuszczania skał przez wodę głębokimi żłobami, lejami, kotlinami i jaskiniami. [przypis edytorski]
Krassus, Marek Licyniusz (114–53 p.n.e.) — rzym. dowódca wojskowy i polityk, najbogatszy człowiek w historii Rzymu; stłumił powstanie Spartakusa, razem z Cezarem i Pompejuszem w 60 p.n.e. zawarł I triumwirat: tajne, nieoficjalne przymierze polityczne, którego celem było wspólne sprawowanie rządów w republice rzymskiej. [przypis edytorski]
Krassus, właśc. Marek Licyniusz Krassus (114–53 p.n.e.) — rzymski dowódca wojskowy i polityk, najbogatszy człowiek w historii Rzymu; stłumił powstanie Spartakusa, razem z Cezarem i Pompejuszem w 60 p.n.e. zawarł I triumwirat: tajne, nieoficjalne przymierze polityczne, którego celem było wspólne sprawowanie rządów w republice rzymskiej; jako zarządca Syrii (od 54 p.n.e.) prowadził wojnę z Partami; pokonany w bitwie pod Karrami, został zabity podczas próby negocjacji. [przypis edytorski]
Krassus, właśc. Marek Licyniusz Krassus (114–53 p.n.e.) — rzymski dowódca wojskowy i polityk, najbogatszy człowiek w historii Rzymu; stłumił powstanie Spartakusa, razem z Cezarem i Pompejuszem w 60 p.n.e. zawarł I triumwirat: tajne, nieoficjalne przymierze polityczne, którego celem było wspólne sprawowanie rządów w republice rzymskiej. [przypis edytorski]
Krassus, właśc. Marek Licyniusz Krassus (114–53 p.n.e.) — rzymski polityk i wódz; stronnik Sulli; w 71 p.n.e. stłumił powstanie Spartakusa; członek I triumwiratu (60 p.n.e.); w 53 p.n.e. przedsięwziął wyprawę na Partów, jednak jego licząca ok. 40 tys. żołnierzy armia została całkowicie zniszczona w bitwie pod Karrami (Carrhae) przez czterokrotnie mniej liczne siły partyjskie, złożone głównie z konnych łuczników; został zabity podczas próby negocjacji, wskutek jego śmierci triumwirat rozpadł się. [przypis edytorski]
Kraswa — utwór dramatyczny Cezarego Jellenty (1861–1935), krytyka, publicysty, prozaika, dramaturga i poety; próba realizacji własnego apelu autora do pisarzy o uzupełnienie literatury o nowe mity, ponieważ dawne zamierają i dezaktualizują się, a ich treści nie mogą wystarczać odbiorcom w XX w.; pełen tytuł utworu to: Kraswa. Poemat dramatyczny z cyklu Mity, Kraków 1902. [przypis edytorski]
krasy (daw., gw.) — tu: piękny. [przypis edytorski]
krasy (gw.) — o zwierzęciu gospodarskim: o sierści czarno-białej, łaciate. [przypis edytorski]
krasy — piękny. [przypis edytorski]
kraszanka (reg.) — pisanka o jednolitym kolorze, bez dodatkowych wzorów i ozdób. [przypis edytorski]
