Potrzebujemy Twojej pomocy!

Na stałe wspiera nas 477 czytelników i czytelniczek.

Niestety, minimalną stabilność działania uzyskamy dopiero przy 500 regularnych darczyńców. Dorzucisz się?

Przekaż 1,5%

Przekaż 1,5% podatku na Wolne Lektury KRS 00000 70056
Ufunduj darmowe książki dla tysięcy dzieciaków.
WIĘCEJ

Przypisy

Pierwsza litera: wszystkie | 0-9 | A | B | C | D | E | F | G | H | I | J | K | L | M | N | O | P | Q | R | S | T | U | V | W | X | Y | Z

Według typu: wszystkie | przypisy autorskie | przypisy redaktorów Wolnych Lektur | przypisy źródła | przypisy tłumacza

Według kwalifikatora: wszystkie | angielski, angielskie | arabski | architektura | astronomia | białoruski | biologia, biologiczny | botanika | chemiczny | czeski | dawne | ekonomiczny | filozoficzny | fizyka | francuski | frazeologia, frazeologiczny | geografia, geograficzny | geologia | grecki | gwara, gwarowe | hebrajski | historia, historyczny | hiszpański | ironicznie | łacina, łacińskie | literacki, literatura | medyczne | mineralogia | mitologia | mitologia germańska | mitologia grecka | mitologia rzymska | muzyczny | nieodmienny | niemiecki | poetyckie | pogardliwe | portugalski | potocznie | przestarzałe | regionalne | religijny, religioznawstwo | rosyjski | rodzaj żeński | rzadki | staropolskie | teatralny | turecki | ukraiński | węgierski | włoski | wojskowy | żartobliwie | zdrobnienie | żeglarskie

Według języka: wszystkie | Deutsch | lietuvių | polski


Znaleziono 8241 przypisów.

krasa (daw.) — jaskrawa czerwień. [przypis edytorski]

krasa — paštas. [przypis edytorski]

krasa — uroda, piękno. [przypis edytorski]

krasawica (daw.) — piękność, piękna kobieta. [przypis edytorski]

krasawica — piękna kobieta. [przypis edytorski]

krasawica — piękność, piękna kobieta. [przypis edytorski]

krasawiec (daw.) — piękny. [przypis edytorski]

krasė — krėslas, kėdė. [przypis edytorski]

krasėn — į krasę, t.y. į krėslą, kėdę. [przypis edytorski]

krasić — czerwienić a. ozdabiać. [przypis edytorski]

krasić — czerwienić a. upiększać, ozdabiać. [przypis edytorski]

krasić (daw.) — upiększać. [przypis edytorski]

krasić — dodawać do potrawy okrasę, czyli tłuszcz. [przypis edytorski]

krasić — ozdabiać, upiększać. [przypis edytorski]

Krasicki, Ignacy (1735–1801) — biskup warmiński i arcybiskup gnieźnieński, radaktor „Monitora”, wszechstronny autor oświeceniowy: poematów heroikomicznych, bajek, satyr, komedii, powiastek filozoficznych, encyklopedii, a także pierwszej polskiej powieści (przełomowe Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki z 1776 roku). [przypis edytorski]

Krasicki, Ignacy (1735–1801) — biskup warmiński i arcybiskup gnieźnieński, redaktor „Monitora”, wszechstronny autor oświeceniowy: poematów heroikomicznych, bajek, satyr, komedii, powiastek filozoficznych, encyklopedii, a także pierwszej polskiej powieści (przełomowe Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki z 1776 roku). [przypis edytorski]

Krasicki, Ignacy (1735–1801) — biskup warmiński i arcybiskup gnieźnieński, redaktor „Monitora”, wszechstronny autor oświeceniowy: poematów heroikomicznych, bajek, satyr, komedii, powiastek filozoficznych, encyklopedii, a także pierwszej polskiej powieści (Mikołaja Doświadczyńskiego przypadki z 1776 roku). [przypis edytorski]

Krasicki, Ignacy (1735–1801) — biskup warmiński od 1767, arcybiskup gnieźnieński od 1795, prymas Polski od 1795 r. aż do śmierci; jako poeta, prozaik, publicysta i encyklopedysta jeden z głównych przedstawicieli polskiego oświecenia, autor Bajek i przypowieści. [przypis edytorski]

Krasicki, Ignacy (1735–1801) — poeta, prozaik, komediopisarz i publicysta, przedstawiciel oświecenia, od 1766 biskup warmiński. [przypis edytorski]

Krasicki, Ignacy (1735-1801) — poeta, prozaik, komediopisarz i publicysta, przedstawiciel oświecenia, od 1766 biskup warmiński. [przypis edytorski]

Krasicki, Ignacy (1735–1801) — poeta, prozaik, komediopisarz. [przypis edytorski]

Krasiński, Adam Stanisław (1714–1800) — biskup kamieniecki, jeden z przywódców konfederacji barskiej. [przypis edytorski]

Krasiński dziedziniec — tj. dziedziniec pałacu Krasińskich. [przypis edytorski]

Krasiński, Jan (1550–1612) — wychowanek woskiego uniwersytetu w Bolonii (łac. Bononia), wydał tam w r. 1574 geograficzno-polityczny opis Polski pt. „Polonia”. Drukiem wyszły także jego mowa o elekcji Henryka Walezego i elegia na śmierć Zygmunta Augusta. [przypis edytorski]

Krasiński, Jan Bonawentura (zm. 1717) — wojewoda płocki, inicjator budowy barokowego Pałacu Krasińskich; w r. 1765 ówcześni właściciele, Michał i Adam Krasińscy, sprzedali go państwu. Nosił on odtąd nazwę Pałacu Rzeczypospolitej i mieścił różne urzędy. Po wojennych zniszczeniach pałac został odbudowany i przeznacozny na siedzibę zbiorów specjalnych Biblioteki Narodowej. [przypis edytorski]

Krasiński, Wincenty (1782–1858) — polski generał w okresie wojen napoleońskich, dowódca pułku szwoleżerów gwardii; po abdykacji Napoleona przyprowadził do kraju większość wojsk polskich z Francji; zwolennik współpracy z Rosją i podporządkowania Polski carowi, przeciwnik powstania listopadowego, od 1831 członek rosyjskiej Rady Państwa, w latach 1855–56 pełnił obowiązki namiestnika Królestwa Polskiego; ojciec poety i dramaturga Zygmunta Krasińskiego. [przypis edytorski]

Krasiński, Zygmunt (1812–1859) — dramatopisarz, poeta i prozaik, przedstawiciel polskiego romantyzmu (jeden z tzw. trójcy wieszczów). Najwybitniejsze dzieło, Nie-Boską komedię, prozatorski dramat romantyczny o rewolucji, przedstawiający racje i winy obu walczących stron, opublikował mając zaledwie 23 lata (1835). Twórca radykalnej odmiany mesjanizmu polskiego. Najważniejsze dzieła: Nie-Boska komedia, Irydion, Psalmy przyszłości oraz listy. [przypis edytorski]

Krasiński, Zygmunt (1812–1859) — polski poeta, dramaturg i prozaik. [przypis edytorski]

Krasiński, Zygmunt (1812–1859) — wielki poeta, dramatopisarz i prozaik romantyczny; autor m.in. nieukończonego dramatu Wanda. [przypis edytorski]

Krasiński, Zygmunto Krasińskim mówiłem bezlitośnie prawdopodobnie podczas swych wakacyjnych wykładów w Zakopanem, w r. 1905. Zygmunt Krasiński (1812–1859), jeden z największych poetów polskiego romantyzmu. [red. WL]. [przypis edytorski]

kraska — barwny ptak o jaskrawym, niebiesko-rdzawym upierzeniu. [przypis edytorski]

kraska (daw.) — piękność. [przypis edytorski]

kraska — niebieski ptak o rdzawym grzbiecie, jeden najbarwniejszych ptaków w Polsce. [przypis edytorski]

kraska — ptak o niebiesko-rdzawym upierzeniu. [przypis edytorski]

krasnemi barwy — dziś popr. forma N. lm: krasnymi barwami; krasny (daw.) — czerwony; jaskrawy; piękny. [przypis edytorski]

krasnoarmiejec — żołnierz Armii Czerwonej. [przypis edytorski]

krasnolicu — o krasnym (tj. pięknym) licu (tj. obliczu, twarzy). [przypis edytorski]

krasnoludki — krasny ludek, krasny (daw.): jaskrawoczerwony. [przypis edytorski]

krasny (daw.) — czerwony; barwny; ładny, piękny. [przypis edytorski]

krasny (daw.) — czerwony, jaskrawy; ładny, piękny. [przypis edytorski]

krasny (daw.) — jaskrawoczerwony a. piękny. [przypis edytorski]

krasny (daw.) — jaskrawoczerwony; piękny. [przypis edytorski]

krasny (daw.) — jaskrawoczerwony; piękny. [przypis edytorski]

krasny(daw.) — jaskrawoczerwony. [przypis edytorski]

krasny (daw.) — rumiany, czerwony; ładny, piękny. [przypis edytorski]

krasny (starop.) — piękny, urodziwy. [przypis edytorski]

krasny — tu: piękny. [przypis edytorski]

krasny (z daw. rus. красный: czerwony a. ładny) — piękny. [przypis edytorski]

krasomówca — człowiek potrafiący pięknie przemawiać. [przypis edytorski]

krasota i krasnota (z ros.) — piękno i czerwień. [przypis edytorski]

krasota — uroda. [przypis edytorski]

Kras — płaskowyż w płd.-zach. Słowenii, zbudowany ze skał wapiennych, z silnie rozwiniętymi formami krasowymi: powstałymi wskutek rozpuszczania skał przez wodę głębokimi żłobami, lejami, kotlinami i jaskiniami. [przypis edytorski]

Krassus, Marek Licyniusz (114–53 p.n.e.) — rzym. dowódca wojskowy i polityk, najbogatszy człowiek w historii Rzymu; stłumił powstanie Spartakusa, razem z Cezarem i Pompejuszem w 60 p.n.e. zawarł I triumwirat: tajne, nieoficjalne przymierze polityczne, którego celem było wspólne sprawowanie rządów w republice rzymskiej. [przypis edytorski]

Krassus, właśc. Marek Licyniusz Krassus (114–53 p.n.e.) — rzymski dowódca wojskowy i polityk, najbogatszy człowiek w historii Rzymu; stłumił powstanie Spartakusa, razem z Cezarem i Pompejuszem w 60 p.n.e. zawarł I triumwirat: tajne, nieoficjalne przymierze polityczne, którego celem było wspólne sprawowanie rządów w republice rzymskiej; jako zarządca Syrii (od 54 p.n.e.) prowadził wojnę z Partami; pokonany w bitwie pod Karrami, został zabity podczas próby negocjacji. [przypis edytorski]

Krassus, właśc. Marek Licyniusz Krassus (114–53 p.n.e.) — rzymski dowódca wojskowy i polityk, najbogatszy człowiek w historii Rzymu; stłumił powstanie Spartakusa, razem z Cezarem i Pompejuszem w 60 p.n.e. zawarł I triumwirat: tajne, nieoficjalne przymierze polityczne, którego celem było wspólne sprawowanie rządów w republice rzymskiej. [przypis edytorski]

Krassus, właśc. Marek Licyniusz Krassus (114–53 p.n.e.) — rzymski polityk i wódz; stronnik Sulli; w 71 p.n.e. stłumił powstanie Spartakusa; członek I triumwiratu (60 p.n.e.); w 53 p.n.e. przedsięwziął wyprawę na Partów, jednak jego licząca ok. 40 tys. żołnierzy armia została całkowicie zniszczona w bitwie pod Karrami (Carrhae) przez czterokrotnie mniej liczne siły partyjskie, złożone głównie z konnych łuczników; został zabity podczas próby negocjacji, wskutek jego śmierci triumwirat rozpadł się. [przypis edytorski]

Kraswa — utwór dramatyczny Cezarego Jellenty (1861–1935), krytyka, publicysty, prozaika, dramaturga i poety; próba realizacji własnego apelu autora do pisarzy o uzupełnienie literatury o nowe mity, ponieważ dawne zamierają i dezaktualizują się, a ich treści nie mogą wystarczać odbiorcom w XX w.; pełen tytuł utworu to: Kraswa. Poemat dramatyczny z cyklu Mity, Kraków 1902. [przypis edytorski]

krasy (daw., gw.) — tu: piękny. [przypis edytorski]

krasy (gw.) — o zwierzęciu gospodarskim: o sierści czarno-białej, łaciate. [przypis edytorski]

krasy — piękny. [przypis edytorski]

kraszanka (reg.) — pisanka o jednolitym kolorze, bez dodatkowych wzorów i ozdób. [przypis edytorski]

kraszanka (z rus.) — pisanka wielkanocna. [przypis edytorski]

Kraszewski, Józef Ignacy (1812–1887) — polski pisarz, działacz społeczny i polityczny; autor licznych, popularnych powieści historycznych. [przypis edytorski]

Kraszewski, Józef Ignacy (1812–1887) — polski pisarz, działacz społeczny i polityczny. [przypis edytorski]

Kraszewski, Józef Ignacy (1812–1887) — polski pisarz, publicysta, historyk i działacz społeczny. [przypis edytorski]

Kraszewski, Józef Ignacy (1812–1887) — przedstawiciel pozytywizmu, pisarz, dziennikarz i działacz społeczny, autor licznych powieści historycznych. [przypis edytorski]

Kraszewski, Rodziewiczówna, Dygasiński, Reymont — poczytni powieściopisarze polscy przełomu XIX i XX w. [przypis edytorski]

kraszuarka (z fr.) — spluwaczka. [przypis edytorski]

krater — dzban do rozcieńczania wina wodą, jak było w zwyczaju staroż. Greków. [przypis edytorski]

krater (tu daw.) — puchar, kielich. [przypis edytorski]

krater — tu: naczynie do mieszania wody z winem. [przypis edytorski]

Krates z Teb (ok. 365–ok. 285 p.n.e.) — grecki filozof, przedstawiciel nurtu cynickiego, uczeń Diogenesa z Synopy. [przypis edytorski]

kratów — dziś popr. D. lm: krat. [przypis edytorski]

kratówka — tu: siostra żyjąca „za kratami” w klasztorze zamkniętym lub osoba często spowiadająca się przed kratami konfesjonału. Wszystkie wymienione określenia obrażają przesadną pobożność siostry. [przypis edytorski]

Kratos, Bia (mit. gr.) — dzieci bogini-rzeki Styks i tytana Pallasa; pełnią funkcję bóstw-alegorii Siły i Przemocy; ich rodzeństwem byli: Zelos (bóg-alegoria Współzawodnictwa), Nike (bogini-alegoria Zwycięstwa). [przypis edytorski]

Kratyles a. Kratylos — jeden z dialogów filozoficznych Platona, dotyczący zagadnień językoznawczych. [przypis edytorski]

krauloti — kraustinėti. [przypis edytorski]

Krause, Ernst (1839–1903) — niemiecki biolog i pisarz popularnonaukowy, wybitny propagator darwinizmu w Niemczech. [przypis edytorski]

Kraus, Karol, właśc. Kraus, Karl (1874–1936) — austriacki pisarz, publicysta, w latach 1899–1936 wydawca polityczno-literackiego czasopisma „Die Fackel” (pochodnia). [przypis edytorski]

Krauszów — wieś w województwie małopolskim, w powiecie nowotarskim. [przypis edytorski]

Krauze, Franciszek — polski oficer, w 1812 kapitan 5 pułku piechoty liniowej. [przypis edytorski]

krawa (daw.) — dziś: kroi. [przypis edytorski]

krawat — dziś popr. forma D.lm: krawatów. [przypis edytorski]